تکتم جاوید | شهرآرانیوز؛ «این قدر که این منطقه بزرگ و پرجمعیت است، بعضی کوچههای الهیه هم باید ایستگاه اتوبوس داشته باشند، ولی من هرروز باید تا ابتدای سجادیه ۳ پیاده روی کنم و منتظر بمانم. گاهی اتوبوس ده دقیقهای میرسد، گاهی نیم ساعته؛ آن هم در این هوای سرد.» این گفته یکی از اهالی منطقه الهیه و مشتری دائم خطوط اتوبوس رانی است.
اهالی دیگر هم گله مندیهایی مشابه دارند؛ از نبود خطوط در برخی خیابانها گرفته است تا نبود سایه بان و دستگاه شارژ من کارت در برخی ایستگاه ها.
آن ۳۵ هزار جمعیتی که به دلایل مختلف ساکن آپارتمانهای منطقه الهیه شده اند، یا باید با خودرو خودشان رفت وآمد کنند که خودروهای تک سرنشین بیشتری را به شهر تحمیل میکند یا باید مشتری حمل ونقل عمومی شوند که باتوجه به اوضاع فعلی این منطقه، دردسرهای زیادی دارد؛ پرت بودن منطقه نسبت به مناطق مرکزی شهر، نبود تاکسی خطی و موارد دیگر ازجمله این دردسرهاست. توضیح برخی شکایتهای مردم این منطقه و پاسخ مسئولان مربوط را در این گزارش آورده ایم.
توانا بانوی ۴۶ سالهای است که از یک کودک ۲ ساله پرستاری میکند و هرروز باید مسیر عصمتیه تا کلاهدوز را برود و برگردد. خودش میگوید: شوهرم نگهبان یک مجتمع درحال ساخت است و همین جا یک اتاق سرایداری برای زندگی گرفته ایم.
هرروز برای رفت وآمد سوار اتوبوس میشوم. اول صبح و عصر هنگام برگشتن اتوبوسها خیلی شلوغ است و همه از مبتلاشدن به کرونا میترسند. از طرف دیگر به علت سرما نمیشود پنجرهها را باز کرد. کاش اتوبوسها را بیشتر کنند.
الهه هم مسافر است. کارمند یک شرکت خصوصی و یک سال است که خانهای در محله مجیدیه خریده و به این منطقه آمده اند. برای او کهنه بودن اتوبوسها آزاردهنده است: برخی اتوبوسهای منطقه الهیه فرسوده است و انگار از دیگر مناطق شهر جمع آوری شده و به اینجا آورده شده اند.
او میگوید: ما که خودرو نداریم، مجبوریم درهر شرایطی سوار اتوبوس شویم. هیچ فردی هم پاسخگو نیست که اعتراض کنیم.
امیررضا و هم کلاسی اش دیگر مسافران منتظر در یکی از ایستگاهها هستند. او درباره مشکل حمل ونقل عمومی این منطقه به نبود دستگاه شارژ من کارت اشاره میکند: علاوه بر کم بودن ایستگاههای اتوبوس الهیه، بسیاری از آنها دستگاه شارژ من کارت ندارند.
وضعیت کوچهها و خیابانها هم طوری است که اغلب نزدیک به ایستگاه یا مغازه و فروشگاهی نیستند؛ اطرافشان دفتر املاک است و از آنها هم نمیتوان شارژ تهیه کرد.
تعداد دیگری از مسافران هم از سردی اتوبوسها گله میکنند و میگویند هم در زمان انتظار در ایستگاه بدون سایه بان از سرما میلرزند و هم در داخل اتوبوس. آنها درخواست میکنند راننده کمی زودتر بخاری اتوبوس را روشن کند که صبحها هنگام ورود مسافران اتوبوس گرم باشد؛ البته اگر اتوبوس بخاری سالمی داشته باشد یا راننده حاضر به روشن کردن آن شود.
سیرجانی هم در یکی از مجتمعهای منطقه رحمانیه زندگی میکند. خودرویش را برای کار به فرزندش سپرده است و خودش با سرویس عمومی رفت وآمد میکند، اما برای برگشتن در ساعات آخر شب به مشکل برمی خورد: مغازه ام در آزادشهر است و نمیتوانم سر شب در آن را ببندم و به خانه برگردم. اتوبوس رانی باید ساعت تردد را افزایش دهد که افراد شاغلی مانند من هم بتوانند با هزینه کمتر به خانه برگردند.
«اکنون ۱۶۳۵ ایستگاه اتوبوس در منطقه الهیه سایه بان دارند.» این آمار را از زبان عباس اتحادی، مدیر روابط عمومی سازمان اتوبوس رانی مشهد، میشنویم که پاسخ شکایتهای شهروندان را درباره علت نبود سایه بان در بیشتر ایستگاهها اعلام میکند: نصب سایه بان در ایستگاههای مختلف شهر با استفاده از شاخصهای مختلف انجام میشود که مهمترین آن میزان مسافر ایستگاه است.
به همین دلیل، همه ایستگاههای شهر براساس میزان مسافر اولویت بندی شده و در فهرست نصب قرار گرفته اند. به این ترتیب، احداث سایه بان در امسال به پایان رسیده است و امیدواریم سال آینده این پروژه آغاز شود.
وی به تنها مورد افزایش خط باتوجه به افزایش جمعیت این منطقه هم اشاره میکند: از ابتدای دی ماه سال گذشته یک خط مینی بوس به شماره ۷۳ به خطوط پایانه الهیه اضافه شده است.
مدیر روابط عمومی سازمان اتوبوس رانی مشهد افزایش ساعات خدمت رسانی اتوبوسها بعد از ساعت ۲۱ را رد میکند و میگوید: ساعت کار قانونی خدمت رسانی سازمان اتوبوس رانی در ۶ ماه دوم سال از ۶ صبح تا ۲۰:۳۰ است و افزایش ساعت در ۶ ماه اول سال به دلیل تغییر ساعت رسمی کشور است. درعین حال، خطوط محوری در قالب شب کار تا ساعت ۲۱ سرویس دهی میکنند.
اتحادی گله مندی اهالی از سردبودن اتوبوس ها، بی نظمی در رسیدن اتوبوسها و شلوغی در ساعت اولیه صبح و شب را به سامانه شکایات مرتبط میداند: سامانه گرمایشی ناوگان را همکاران مسئول خط، روزانه کنترل میکنند، اما برای بررسی دقیقتر موارد لازم است شهروندان کد اتوبوس را اعلام کنند.
درباره افزایش سرفاصله در مسیر خط هم موارد را با ذکر مشخصات دقیق (تاریخ، بازه زمانی و ایستگاه محل انتظار) به شماره ۳۳۲۳۵ اداره بازرسی سازمان بگویند یا به سامانه روابط عمومی سازمان به شماره ۳۰۰۰۸۸۸۸ پیامک بزنند یا در پورتال اینترنتی سازمان به نشانی bus.mashhad.ir اعلام کنند تا رسیدگی شود.
یکی از اولین درخواستهای مسافران خطوط اتوبوس رانی دسترسی به ایستگاه شارژ من کارت است که امکان استفاده از اتوبوس را فراهم میکند و اکنون بسیار اندک است.
وحید رهبر، روابط عمومی سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات شهرداری مشهد، اینک تعداد مکانهای شارژ را در منطقه الهیه ۴ محل میداند و درباره علت این تعداد توضیح میدهد: نصب دستگاههای شارژ خودکار یا ایستگاه هزینه و مشکلات زیادی دارد و در مقابل، افراد به گوشیهای هوشمند و اینترنت دسترسی دارند و هدف این است که از طریق استفاده از نرم افزارهای مختلف من کارتشان را شارژ کنند.
وی درعین حال اضافه میکند: هم اکنون یک دستگاه شارژ خودکار، یک باجه شارژ در پایانه الهیه و ۴ فروشگاه در منطقه وجود دارد که شهروندان میتوانند از آنها استفاده کنند. با وجود این و در صورت درخواست سازمان اتوبوس رانی، تعداد معدودی دستگاه شارژ خودکار در منطقه نصب خواهیم کرد.