نگاهی به طرح کنگره آمریکا برای توقف پهپاد‌های ایران

به گزارش شهرآرانیوز؛  مایکل مک کاول، رئیس کمیته امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، و چند نفر از دیگر همکاران او این طرح را ارائه کرده و مدعی شده اند تحریم‌های موجود علیه ایران ذیل قانون کاتسا، عرضه، فروش یا انتقال پهپاد را نیز شامل می‌شود.

در این طرح ادعا شده هدف آمریکا، جلوگیری از دستیابی ایران یا گروه‌های هم پیمان با آن به هواپیما‌های بدون سرنشینی است که می‌توانند به آمریکا یا شریکانش لطمه وارد کنند.

تهیه کنندگان این طرح ضدایرانی اعلام کردند هدف قانون توقف پهپاد‌های ایران، این است که مانع از دسترسی جمهوری اسلامی و نیرو‌های محور مقاومت به هواپیما‌های بدون سرنشینی شود که می‌توانند برای حمله به آمریکا یا متحدان آن مورد استفاده قرار گیرند.

فضاسازی رسانه‌ای علیه ایران

در همین زمینه، اوایل ماه آوریل، ژنرال کنت مکنزی، فرمانده تروریست‌های آمریکایی مستقر در غرب آسیا موسوم به سنتکام، در جلسه شهادت کتبی به کمیته نیرو‌های مسلح مجلس نمایندگان آمریکا، گفته بود: «حوثی‌های مورد حمایت ایران در یمن از ماه ژانویه تاکنون با بیش از ۱۵۰موشک و حملات هواپیما‌های بدون سرنشین، اهداف نظامی، زیربنایی و غیرنظامی را در عربستان سعودی هدف قرار داده اند.» ‏

مکنزی هشدار داده بود که استفاده گسترده ایران از هواپیما‌های بدون سرنشین کوچک و متوسط برای عملیات شناسایی و حمله، به این معنی است که برای اولین بار پس از جنگ کره، آمریکا برتری هوایی خود را برای عملیات در منطقه از دست داده است.

هم زمان با این فضاسازی‌های خصمانه، شخصیت‌های نظامی و سیاسی رژیم صهیونیستی نیز درباره توان پهپادی کشورمان اظهار نظر کردند.

چندی پیش بنی گانتز، وزیر جنگ رژیم صهیونیستی، از خطر پهپاد‌های ایرانی برای امنیت منطقه غرب آسیا و جهان سخن راند و از غربی‌ها خواست تا در یک اقدام مشترک، محدودیت‌هایی را بر صنایع پهپادی ایران اعمال کنند.

وزارت خزانه داری آمریکا هم هفتم آبان در یک اقدام خصمانه، چهار شهروند ایرانی، از جمله فرمانده واحد پهپادی سازمان هوا فضای سپاه پاسداران را به همراه دو شرکت ایرانی دیگر به دلیل همکاری با پروژه پهپادی ایران تحریم کرد.

رفتار متناقض آمریکا

به نظر می‌رسد بر خلاف اظهارات ظاهری مقامات آمریکایی مبنی بر تلاش برای کم کردن تنش بین تهران و واشینگتن، عملکرد آنان همراه با برخی کشور‌های اروپایی به ویژه انگلیس در راستای تلاش به منظور بازگشایی پرونده‌های امنیتی جدید علیه ایران برای موجه نشان دادن امتداد سلسله تحریم‌های ناعادلانه فعلی یا حتی تشدید آن، ناقض ادعا‌های واشینگتن است.

آمریکایی‌ها نشان داده اند که علاقه واقعی برای پایان دادن به مسائل مورد اختلاف میان خود و ایران ندارند.

راهبرد اصلی آمریکا، درگیر کردن ایران در یک چرخه بی پایان از پرونده‌های امنیتی، تحریم‌های گسترده و مذاکرات بی پایان است تا به زعم خود، ایران را با کمترین هزینه در منطقه مهار کند.

آمریکایی‌ها درباره مسئله پهپادی ایران موفق می‌شوند؟

در وضعیت فعلی به عنوان گام اول، مانند پروژه‌های قبلی، د رراستای امنیتی سازی محیط ایران، زبان هراس و دستگاه رسانه‌ای و گفتاری سیاست مداران آمریکایی، اروپایی و صهیونیستی در حال کار است، تا کم کم مسئله توان پهپادی ایران در یک فرایند حقوقی به عنوان یک تهدید حاد برای ثبات منطقه و جهان معرفی شود.

باید به این مسئله توجه کرد که بر خلاف مسئله هسته ای، با یک رژیم بین المللی خلع سلاح که از اجماعی جهانی برخوردار باشد یا مانند مسئله موشکی از یک رژیم کنترلی مورد اجماع برخی قدرت‌های بزرگ در قالب MTCR روبه رو نیستیم.

مسئله پهپاد‌ها به عنوان یک ابزار نظامی در بستر کنترل سلاح، موردی کاملا نو به شمار می‌رود که همچنان ادبیات حقوقی ناچیزی درباره آن موجود است و غربی‌ها تلاش می‌کنند با هراس افکنی علیه توان پهپادی ایران، یک رویه حقوقی ایجاد کنند.

پهپاد‌ها در دو دهه اخیر بیشتر به عنوان یک ابزار نظامی در منطقه غرب آسیا استفاده شده است و در سال‌های اخیر علاوه بر ایران، ترکیه، پاکستان و رژیم صهیونیستی هم به گسترش هر چه بیشتر صنایع پهپادی خود اقدام کرده اند. با توجه به این مسئله هر چند آمریکایی‌ها درباره توان پهپادی ایران مانند پرونده هسته‌ای نمی‌توانند اجماعی جهانی را علیه تهران برانگیزند یا مانند مسئله موشکی برخی کشور‌های غربی را با خود همراه سازند، در تلاشند به عنوان یک گزینه برای حفظ وضعیت پرونده امنیتی ایران از آن بهره ببرند.

خروج آمریکا از افغانستان، ناتوانی شرکای عربی او در ختم موفقیت آمیز جنگ یمن و شکست در پروژه جنگ دریایی با ایران، همگی نشانه‌هایی از تغییر معادلات امنیتی در منطقه غرب آسیاست.

جمهوری اسلامی ایران بار‌ها بر این مسئله تأکید کرده است که تجهیزات نظامی‌اش، با هدف بازدارندگی و در‌راستای مقاصد صرفا دفاعی، تولید می‌شوند و دخالت‌های نظامی خارجی در دو دهه اخیر در مرز‌های ایران با خاک افغانستان و عراق، همگی نشانه‌هایی از درستی راهبرد دفاعی تهران است، راهبردی که نه قابل مذاکره است و نه شامل خلع سلاح خواهد شد.