اشتراک دیدگاه دولت و مجلس برای چاره جویی از دغدغه ناباروری

محدثه جزایی | شهرآرانیوز؛ در آغوش‌گرفتن نوزاد، بوییدن عطر تن کودکی که تازه متولد شده است، صدای گریه‌ای که سرشار از تمنا و نیاز به مادر است تنها بخشی از رؤیا‌های زنی است که پشت در اتاق دکتر منتظر نشسته بود تا ببیند آیا او هم می‌تواند طعم مادرانگی را مانند بیشتر زنان تجربه کند. با به صدا درآمدن زنگ هشدار پیری جمعیت، همه رسانه‌ها روزانه و با ابزار‌های اطلاع‌رسانی گوناگون، بر اهمیت فرزندآوری تأکید می‌کنند. اما بخشی از جمعیت زوج‌های جوان، باوجود خواست و حتی اشتیاق برای داشتن فرزند، به دلایل ژنتیکی یا فیزیولوژی از تحقق این خواست محروم‌اند.

با این همه، پیشرفت علم و فناوری به‌ویژه در رابطه با درمان ناباوری در ایران، بارقه امیدی است که این زوج‌ها را هم‌چنان امیدوار نگه داشته است و رؤیای داشتن کودکی از آن خودشان را دور از دسترس و ناممکن نمی‌داند. در کنار این امیدواری مطلوب، سویه تاریکی وجود دارد که از هزینه‌های سرسام‌آور درمان در این حوزه خبر می‌دهد. تاکنون طرح‌ها و برنامه‌های متفاوتی برای زیرپوشش قرار گرفتن هزینه‌های درمان ناباروری ارائه شده است، اما در واقعیت هیچ‌کدام از آن‌ها نتوانسته‌اند چندان که باید بخش غالب این هزینه‌ها را تأمین کنند.

خدمات درمان ناباروری تقریبا از سال ۱۳۹۴ زیر پوشش بیمه پایه در مراکز دولتی انجام می‌شد و اغلب تا ۹۰ درصد از نظر دارویی همسران را زیر پوشش قرار می‌داد، اما معمولا تعداد مراکز دولتی برای ارائه این خدمات در مقایسه با تعداد متقاضیان اندک است و با توجه به ارائه این خدمات در مراکز خصوصی، با توجه به ارزبر بودن این خدمات، بر هزینه‌های چنین درمان‌هایی بسیار افزوده شده است.

افزایش هزینه‌های درمانی خانواده‌ها به‌واسطه همه‌گیری ویروس کرونا از یک‌سو و تنگنا‌های اقتصادی از سوی دیگر، وضعیت چنین خانواده‌هایی را از قبل دشوارتر کرده است. با توجه به اینکه هم‌اکنون بیش از ۳ میلیون زوج نیازمند به درمان‌های باروری هستند، انتظار می‌رود در قالب طرح‌هایی که به تعالی نظام خانواده می‌پردازند، به آن‌ها توجهی ویژه شود.

بر همین اساس، هیئت دولت در کنار قانون‌گذاران بر آن شده است براساس مصوبه‌ای قانونی برای کاهش هزینه‌های درمان ناباروری و تحت پوشش بیمه قرار گرفتن خدمات این بیماری اقدامات لازم را انجام دهد. تا پیش از این، برای درمان ناباروری، زوج‌ها باید زیر پوشش بیمه می‌بودند، اما در طرح جدیدی که ارائه شده است، به نظر می‌رسد برخی موانع حقوقی و اداری که ممکن بود دایره شمول افراد را محدود کند، از میان برداشته شده است. هم‌چنین در پی این قانون، بیمه‌های مختلفی که تا پیش از این تنها متکفل تأمین بخشی از هزینه‌های مربوط به درمان ناباروری می‌شدند، می‌خواهند شمول پوشش بیمه را تا هزینه‌های مربوط به داروها، آزمایش‌ها و پاراکلینیک گسترش دهند.

از آنجا که اعلام تصویب و بررسی برخی سیاست‌ها که به‌گونه‌ای مستقیم زندگی شهروندان را از خود متأثر می‌سازد چشم‌انداز‌ها و امید‌هایی را برمی‌انگیزاند، سزاوار است توجه بیشتر و دقت بی‌نظیری در اجرایی شدن این طرح صورت بگیرد. چنان‌که تجربه نشان داده است، تنها در صورت هماهنگی میان دستگاه‌های قانون‌گذار و اجرایی می‌توان به نتیجه‌بخش بودن قوانین مربوط به درمان ناباروری خوش‌بین بود.

به نظر می‌رسد هم‌اکنون درباره لزوم توجه به زوج‌های نابارور، اجماع نظر قابل قبولی شکل گرفته است و اتحاد و هم‌فکری میان دولت و مجلس می‌تواند گام بلندی در جهت رفع مشکلات ناباروری و محقق شدن آرزوی قلبی زنان و مردانی باشد که حاضرند برای چشیدن طعم شیرین داشتن فرزند و مشارکت در ساختن آینده ایران، به درمان ناباروری به عنوان یک راه‌حل کارآمد و مؤثر بنگرند.