حمیدرضا معصومیان | شهرآرانیوز؛ حسین قربانزاده، رئیسکل سازمان خصوصیسازی، دیروز به باشگاه پرسپولیس رفت تا داستان پروژه کهنه خصوصیسازی سرخابیها عملا وارد گام اجرایی شود. حضور معاون وزیر اقتصاد در باشگاه پرسپولیس و احتمالا بهزودی در استقلال نشان میدهد دولت سیزدهم عزمش را برای حلکردن مسئله این دو باشگاه جزم کرده است. بعد از کنارگذاشتهشدن استقلال و پرسپولیس از سوی ایافسی، بهنظر میرسد ماجرای بهبنبسترسیده این دو باشگاه در مسیر گشایش قرار گرفته است. عدو شده است سبب خیر و حالا همه بهصرافت افتادهاند تنها برندهای پولساز ورزش ایران را از تباهی کامل نجات بدهند.
واگذاری استقلال و پرسپولیس به وزارت اقتصاد بحثی است که باگذشت بیست سال و تغییر چهار وزیر و سه سرپرست در رأس وزارت ورزشوجوانان همچنان به سرانجام نرسیده است.
۲۵آذر۱۳۹۷ بود که مسعود سلطانیفر، وزیر ورزشوجوانان وقت، اعلام کرد پیشنهاد این وزارتخانه مبنی بر واگذاری دو شرکت استقلال و پرسپولیس به تأیید رئیسجمهور رسیده است. در روزهای پایانی همین سال، سازمان خصوصیسازی اعلام کرد کارشناسان این دو باشگاه را قیمتگذاری کردهاند و قرار است در اولین فرصت در سال۱۳۹۸ جلسه هیئت واگذاری برگزار و این قیمت در این جلسه تأیید یا رد شود. با اینهمه، در ۱۱شهریور ۱۳۹۸ وزیر وقت ورزشوجوانان با اشاره به برگزاری نشست تخصصی با کمیسیون اصل۴۴ درباره واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس، گفت که باتوجهبه فراهمنبودن شرایط و تفاهم با مجلس و نهادهای نظارتی، این واگذاری نهایت تا پایان سال ۱۳۹۸ به تعویق افتاده است.
ورود سهام سرخابیها به بازار سرمایه، اما تا پایان سال ۱۳۹۸ نیز محقق نشد و مسئولان امر از عرضه اولیه سهام دو باشگاه استقلال و پرسپولیس تا پایان نیمه نخست سال ۱۳۹۹ خبر دادند، اما نهتنها نیمه نخست، بلکه در نیمه دوم سال گذشته نیز وعدههای دادهشده محقق نشد. وعده واگذاری دو باشگاه به بخش خصوصی، اما به همینجا ختم نشد و دوباره چند مرتبه از سوی مسئولان وزارت ورزشوجوانان اعلام شد که نهایت تا قبل از پایان دولت دوازدهم، دو باشگاه استقلال و پرسپولیس خصوصی خواهند شد؛ اما این اتفاق هرگز نیفتاد تا به زمستان امسال رسیدیم که ایفسی تهدیدهای سالهای گذشتهاش را سرانجام عملی کرد و دو باشگاه پرطرفدار ایرانی را درحالی از لیگ قهرمانان آسیا حذف کرد که این مسابقات یکی از منابع درآمدی مهم این دو باشگاه بوده و هست.
مدیرعامل باشگاه پرسپولیس آنگونه که گفتیم، صبح دیروز میزبان معاون وزیر اقتصاد بود. این نشست درپی سلسلهجلسات کاری، هماهنگی و تخصصی انجام شد که در راستای واگذاری سهام پرسپولیس به بخش خصوصی و حضور در فرابورس انجام میشود.
رئیس سازمان خصوصیسازی در جریان این نشست گفت: درباره واگذاری سهام مدت کوتاهی است که در بخش پرسپولیس با آقای درویش همکاری میکنیم و شاهد همت و تلاش ایشان بودیم. الان یکی از مباحثی که باید درباره آن به جمعبندی نهایی برسیم، این است که تکلیف سهامداران مشترک باتوجهبه آنچه در فضای هواداری و بازار سرمایه وجود دارد، مشخص شود و جلسهای را هم تدارک دیدهایم. کار را با سرعت، ولی توأم با دقت و درنظرگرفتن جوانب امر ادامه میدهیم تا پرونده در روزهای آینده در هیئت واگذاری بررسی شود.
وی ادامه داد: تا پایان بهمن به درج دو باشگاه برای واگذاری بخشی از سهام اقدام میکنیم. اگر شرایط فوری و قوه قهریهای اتفاق نیفتد، این کار در زمان مقرر انجام خواهد شد و تا این لحظه همه زمانبندیها بر همین اساس است. قربانزاده که از سوی دولت مأمور شده است سفتوسخت این کار را به سرانجام برساند، تأکید کرد که قرار نیست استقلال و پرسپولیس یکباره خصوصی شوند و دولت آنها را رها کند. او گفت: اینطور نیست که دولت بخواهد این دو باشگاه را به دیگران واگذار و از خودش سلب مسئولیت کند. دولت به آینده باشگاه وسواس زیادی دارد. به مسائلی مانند سود سهام، امنیت روانی هواداران و استمرار باشگاه کاملا توجه میشود. با تیمهای معمولی طرف نیستیم. اینها سرمایههای اجتماعی کشور هستند و سختگیریها در انجام روند کار از این بابت است.
ارزش نمادهای پرسپولیس و استقلال بهگفته رئیس سازمان کل بورس بهترتیب هزارو ۸۰۰ میلیارد و هزارو ۶۰۰ میلیارد تومان است که شش کارشناس رسمی دادگستری (برند، راهوساختمان و...) آن را ارزشگذاری کردهاند. رقمی بزرگ که از ارزش زیاد باشگاهها نشان دارد. اما سؤال مهم اینجاست که چگونه قرار است این اتفاق بیفتد و باتوجهبه ملتهببودن و ضرردهبودن بورس در سالهای گذشته، آیا کسی به خرید سهام این دو باشگاه تمایل دارد؟ این پرسشی است که پاسخ روشن آن در آینده معلوم میشود، ولی کارشناسان و دولتیها به این اتفاق کاملا خوشبین هستند.
اکنون گفته میشود دو نوع مختلف برای واگذاری این دو باشگاه مدنظر دولت است. یکی لالیگایی و شبیه رئالمادرید و بارسلوناست که در این شیوه شرکتی تعاونی تشکیل میشود. این دو، باشگاههایی هستند که هواداران مالکانشان هستند و انتخاباتی مثل ریاستجمهوری دارند که هر چهار سال یکبار برگزار میشود. براساس یک تئوری جهانی، هر باشگاهی که بیستسیمیلیون یا بیشتر هوادار دارد، بهتر است به هوادارانش واگذار شود و این میتواند برای سرخابیها مناسب باشد.
نوع دوم مدل انگلیس که بعضی باشگاههایش سهامدار عمده دارند؛ مثل منچستریونایتد که برادران گلیزر سهامدار ۵۱ درصد باشگاه هستند یا آبراموویچ در چلسی لندن. در شرق آسیا هم تیمهای کرهای و ژاپنی مثل کاوازاکی و اولسان و چونبوک این وضعیت را دارند که مالکشان مثلا هیونداست. این باشگاهها عملا سهامدار عمده دارند که شرکتی سودآور در بیرون دارد. شیوهای که زمانی حسین هدایتی میخواست با خرید پرسپولیس آن را در ایران اجرا کند، اما نهتنها نشد، بلکه کار خودش به زندان و محاکمه کشید!