در بند «دیپلماسی شهری» چشم انداز جهان شهر برکت و کرامت، موضوع «الگوی شهر تعاملی» بیان شده است. شهر تعاملی علاوه بر اینکه از شهروندان، شهرداری و شورای شهر تعاملی بهره مند است، ساختار و نرم افزارهای ارتباطی مبتنی بر تعامل و دیپلماسی شهری و عمومی را نیز دراختیار دارد. شهر تعاملی براساس «تفکر سیستمی» شکل می گیرد و بر این باور استوار است که «آینده شهر حداقل به همان کاری که از این پس انجام می دهد و به آنچه برای آن انجام می شود، بستگی دارد»، از این رو با بستن مداوم شکاف بین وضعیت های فعلی و مطلوب، آینده شهر را شکل می دهد. بر این اساس، ابعاد زیر در ارتباط با شهر تعاملی ضرورت دارد:
ویژگی: شهر تعاملی در بعد ویژگی، «محتاط و توسعه گر» است؛ بدین معنا که در ارتباط با عناصر محیطی و شهری از نظر قواعد ارتباطات سیستمی ، محتاط است و قابلیت خودکنترلی دارد و هم زمان به دنبال ایجاد رویکردهای توسعه گرایی در عرصه های خدمات رسانی و توسعه شهری است.
زمان: از نظر بعد زمانی، برنامه شهر تعاملی گرایش به گذشته، حال و آینده دارد. بدین معنا که هم بر حفظ هویت، تاریخ و میراث شهری از نظر قالب و محتوا تاکید دارد، هم به دنبال ایجاد زندگی مطلوب اکنون است و هم از طریق مطالعات آینده پژوهی، توان انطباق خود با نیازهای آینده را دارد.
دستاورد: شهر تعاملی با بهره مندی از دستاوردهای «تجربه، ثبات و حرکت» که در قالب رویکردهای «واکنشی، غیرفعال و فعال» به دست آورده است، به دنبال دستاورد «خلق آینده» است. به بیان دیگر شهر تعاملی دوست ندارد به حالت قبلی برگردد، اما از آنچه هست، نیز راضی نیست و آینده پیش رو را هم راحت نمی پذیرد، بلکه به دنبال خلق آینده است.
مدیریت شهری باید با گذر از مفاهیم ذهنی، انتزاعی و با برنامه ای برای عینیت بخشیدن به مفهوم شهر تعاملی، راهکارهای عملیاتی زیر را دنبال کند:
اول: مشارکت: در شهر تعاملی کسی نمی تواند برای دیگری به طور موثر برنامه ریزی کند. هرچند مدیران ، مستقیم در فرایند برنامه ریزی شرکت می کنند و این کار از مسئولیت های اصلی آن هاست. افزون بر این، به همه آن هایی که برایشان برنامه ریزی می شود(شهروندان، سرمایه گذاران و ذی نفعان عرصه های شهری) نیز فرصت شرکت در این فرایند داده می شود.
دوم: مداومت و پویایی: تمام عناصر شهر تعاملی، هم حرکت وضعی مستمر دارند، هم حرکت انتقالی. به بیان ساده تر هم خود به صورت دائم در حال رشد و ارتقا و افزایش سطح مدیریتی و شهروندی هستند، هم در ارتباط با سایر عناصر محیطی قرار دارند، یاد می دهند، یاد می گیرند، منفعت می رسانند و خدمات متقابل ارائه می دهند.
سوم: کل نگری و هماهنگی: شهرها بستر گسترده و متنوعی از خدمات هستند که گروه ها، نهادها، سازمان ها و آحاد مردم را شامل می شود. در شهر تعاملی ضمن حفظ قابلیت های هریک از اجزای سیستم، رویکرد جامع نگری و کل گرایی در برنامه ریزی و تنظیمساز و کارهای هماهنگی، اهمیت فراوان دارد.