صلوات هر چند ذکری است به زبان عربی؛ اما برای ما بچه فارس‌ها بیشتر از هر شعر و ذکر و مثلی آشناست. ذکری که زمان یاد کردن از رسول خدا باید بر زبان جاری شود و در فرهنگ مسلمانان بسیاری از کشورها رایج است، ما به مناسبت‌های مختلف مانند اظهار شادی در جشن‌ها یا آغاز کارها از باب تبرک صلوات می‌فرستیم. رایج‌ترین شکلش جمله؛ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحمّدٍ وَ آلِ مُحمّد و به معنای درود بر پیامبر اسلام(ص) و خاندان او است. ما مسلمانان در تشهد نماز و نیز هنگام شنیدن یا بر زبان آوردن نام حضرت محمد(ص) صلوات می‌فرستیم. آیه۵۶ سوره احزاب، مشهور به آیه صلوات، دستور به صلوات داده است؛ همچنین احادیث بسیاری نیز بر مستحب‌بودن ذکر صلوات تأکید کرده‌اند. در دستوالعمل‌هایی که برای ذکر صلوات آمده است مرور می‌کنیم. صلوات بر پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم همیشه مستحب است و در چند مورد حکم ویژهاى دارد:
۱ .در پایان تشهد که صلوات واجب است.
۲ .هنگام ذکر نام پیامبر مستحب فورى است، حتى در حال نماز و اگر شنیدن نام پیامبر مکرر باشد، ذکر صلوات هم تکرار می‌شود.
۳ .دو ذکر سجده سهو صلوات است. (بسم‌الله‌وبالله‌و‌صلى‌الله‌على‌محمد‌و‌آل‌محمد؛ بسم‌الله‌و‌بالله‌اللهم‌صل على‌محمد‌و‌آل‌محمد.)
۴. یکى از تعقیبات نماز، صلوات فرستادن است و تعداد خاص ندارد، گرچه در عرف جامعه، سه صلوات فرستاده مىشود.