سیده نعیمه زینبی| پرواز شماره۷۰۷ کیش‌ایر، ساعت۹صبح روز ۲۸شهریور۱۳۷۴ از فرودگاه مهرآباد در تهران به مقصد جزیره کیش با ۱۶۱مسافر و چهارده خدمه و خلبانی کیومرث‌‌مفخمی به پرواز در آمد؛ اما هواپیما در حین سفر ربوده شد و سرانجام در یک پایگاه نظامی متروکه در سرزمین های اشغالی فرود آمد.
هواپیماربا یکی از مهمانداران هواپیما به نام «رضا جباری» (با هم‌دستی همسرش) بود. این خلاصه ماجرای ربایش یک هواپیماست که می‌توانیم پس از 29سال، رد آن را در اخبار و روزنامه‌های آن زمان دنبال کنیم.
خبری که ایران را تکان داد
روزنامه اطلاعات روز بعد گزارش مختصری از این ماجرا به چاپ می‌رساند.
این روزنامه می‌نویسد: «هواپیمای مسافربری بوئینگ707 هواپیمایی کیش‌ایر که ساعت10:40 صبح دیروز در مسیر تهران-کیش ربوده شد و در سرزمین‌های اشغالی رژیم صهیونیستی به زمین نشست، هنوز به ایران بازنگشته است. براساس گزارش‌های رسیده مقام‌های رژیم صهیونیستی (که براساس شواهد موجود، عامل این اقدام تروریستی هستند) زمان بازگشت هواپیمای ربوده‌شده را اواخر روز سه‌شنبه اعلام کردند.»
خبرنگار اطلاعات با سازمان هواپیمایی کشور تماس می‌گیرد تا از صحت و سقم این خبر مطلع شوداما کارش بی‌نتیجه می‌ماند. این جریده در ادامه می‌نویسد: «بر اساس گزارش رسیده از سازمان ملل، پطروس غالی، دبیر‌کل این سازمان، شب گذشته در تماس تلفنی با نماینده دائم رژیم صهیونیستی در سازمان ملل خواستار استرداد سریع هواپیمای مسافربری ایران شد. نماینده دائم رژیم صهیونیستی در سازمان ملل نیز درباره استرداد هواپیمای ربوده‌شده و خدمه و مسافران آن قول همکاری داده است.»
البته وقتی این خبر به چاپ می‌رسد، هنوز ربایندگان شناسایی نشده‌اند. سازمان هواپیمایی کشوری در خبری تعداد سرنشینان هواپیمای ربوده‌شده را هفتاد زن، هشتاد مرد،10 کودک، یک نوزاد و چهارده خدمه اعلام می‌کند.
هواپیما به ایران باز می‌گردد
این ماجرا البته خیلی زود ختم‌به‌خیر می‌شود و ما می‌توانیم خبر پایان یافتن ماجرای گروگان‌گیری را در روزنامه روز بعد بخوانیم:«هواپیمای مسافری بوئینگ707 کیش‌ایر که صبح روز سه‌شنبه در مسیر تهران-کیش به مقصد سرزمین‌های تحت‌اشغال رژیم صهیونیستی ربوده شده بود، سرانجام پس از چهل ساعت محاصره توسط نظامیان صهیونیست ساعت1:05 بامداد امروز در فرودگاه مهرآباد به زمین نشست.»
دکتر حسن‌‌حبیبی که آن زمان معاون‌اول رئیس‌جمهور بود، به‌همراه مشاور رئیس‌جمهور و وزیر راه و ترابری از این هواپیمای ربوده‌شده استقبال می‌کنند. حبیبی در سخنانی در جمع سرنشینان هواپیما به برخورد جدی جمهوری‌اسلامی با این اتفاق تأکید می‌کند: «اگر صهیونیست‌ها هواپیما و سرنشینان آن را به سرعت آزاد نمی‌کردند، برنامه‌های جدی ایران که برای روزهای بعد تنظیم شده بود، به اجرا درمی‌آمد.»
گفت‌وگو با خلبان هواپیما
اطلاعات سپس با خلبان هواپیمای ربوده‌شده مصاحبه‌ای ترتیب می‌دهد. در این مصاحبه کیومرث مفخمی، خلبان هواپیمای بوئینگ707،می‌گوید: «براساس شواهد و حرکات و رفتار سخنان هواپیماربا از همان ابتدا متوجه شدم که مقصد وی از قبل مشخص شده است.»
او با اشاره به اینکه مقام‌های پایگاه نظامی صهیونیست‌ها هربار به بهانه‌ای از دادن سوخت و اجازه پرواز به هواپیما خودداری می‌کردند، تأکید می‌کند: «هیچ یک از کادر پرواز و مسافران حاضر نبودند حتی برای لحظه‌ای در خاک تحت‌اشغال صهیونیست‌ها پیاده شوند اما مقام‌های اسرائیلی با این بهانه که ممکن است هواپیما‌ربای دیگری نیز در داخل هواپیما باشد، به‌طور خشونت‌آمیز وارد هواپیما شدند.»
طبق اظهارات این خلبان در گفت‌وگو با روزنامه اطلاعات، صهیونیست‌ها بدون توجه به مقررات بین‌المللی همه مسافرها را بازجویی و بازرسی کردند و آن‌ها را در یک سالن محقر که حتی شرایط یک ترمینال ابتدایی را نداشته است، نگه‌داشتند.
بازتاب جهانی ربوده شدن هواپیمای مسافربری ایران
موضوع دیگری که روزنامه اطلاعات در روزنامه 30شهریور‌ماه به آن پرداخت، مربوط به بازتاب جهانی ربوده شدن این هواپیماست. ظاهرا آن زمان برخی دفترهای هواپیمایی عضو سازمان هوانوردی و حمل‌و‌نقل جهانی در تهران با محکوم کردن این عمل تروریستی از همکاران خود در جهان می‌خواهند در واکنش به مشارکت رژیم صهیونیستی در ربودن هواپیمای مسافری ایران، فروش بلیت و باربری هواپیمایی رژیم صهیونیستی را تحریم کنند؛ البته خوب می‌دانیم که این اتفاق نمی‌افتد.
روزنامه اطلاعات در ادامه انعکاس این محکومیت‌ها چنین شرح می‌دهد:«خلبانان هواپیماهای تجاری ایران نیز در نامه‌ای برای نهادهای ناظر بین‌الملی خواستار محکومیت این اقدام تروریستی صهیونیست‌ها شدند؛ همچنین یک نماینده شرکت هواپیمایی فرانسه در تماس با دفتر ایرفرانس در تهران گفت: من به‌عنوان یک دست‌اندرکار امور حمل‌و‌نقل هوایی این حادثه را به‌عنوان یک عمل ضد‌بشری محکوم می‌کنم.»
این نماینده که به فارسی نیز مسلط بوده است، محکوم نشدن این واقعه توسط بعضی از رسانه‌های غربی را به اغراض سیاسی آن‌ها مربوط می‌داند. روزنامه اطلاعات در انتهای گزارش به اظهارات سخنگوی وزارت خارجه هند در دهلی اشاره می‌کند و از قول او توضیح می‌دهد: «هند هواپیما‌ربایی را یک عمل تروریستی ضد‌بشری و نفرت‌انگیز تلقی می‌کند.»