غلامرضا بنی‌اسدی| میلاد مسعود امام‌مهدی(عج) را در پیش داریم؛ نام مقدسی که با حکومت صالحان، نگاه را به فرداهای روشن پرامید می‌کند. ما انقلاب خودمان را به‌سان پیش‌نیاز برای آن حقیقت بزرگ تعریف کردیم. رویکرد انقلاب هم این بود که نه‌تنها دنیایمان را آباد کند، که همه ما را به تعالی در مقام انسانی برساند. نتیجه حکومت عادلانه منتظران باید هم که چنین مصلحانه باشد. اینکه برخی‌ها امروز می‌گویند مردم برای آب و نان قیام نکرده‌اند، به یک معنا درست است و در معنایی دیگر نادرست. درست اینکه فراتر از تمهیدات زندگی این‌جهانی را هدف‌گذاری کردند تا با تحقق حکومت به منهج نبوی و علوی، به جایگاهی برسیم که نتایج سحر باشد برای صبح صادق دولت ظهور. نادرست هم اینکه با این بیان نمی‌توان طلب معیشت در شأن مردم را قلم گرفت. زیست مؤمنانه با فقر در هر نوع، ناسازگار است؛ چه فقر معنوی و معرفتی باشد، چه فقر اقتصادی. این آخری که در کلام نبوی چنین تعریف می‌شود: «کَادَ اَلْفَقْرُ أَنْ یَکُونَ کُفْراً.» چطور برخی به خود اجازه می‌دهند با نادیده‌گرفتن این حقیقت، حق‌خواهی معیشتی مردم را جور دیگری تعبیر کنند؟ فلسفه انقلاب، و مهم‌تر از آن فلسفه دولت عدالت‌گستر حضرت‌صاحب(عج)، بازگشت به فلسفه حکومت نبوی و احیای تراز حکومت علوی بود و هست. مگر نه اینکه در حکومت چهار و اندی سال مولا، فقر از حوزه حکومتی ایشان تارانده شد؟ من نمی‌دانم کسانی که بر نان و آب خط می‌کشند، چه خطی را دنبال می‌کنند، ما اما از انقلاب طلیعه‌دار ظهور، زیست مؤمنانه را انتظار داریم که تأمین بی‌دغدغه معیشت و آبادی سفره‌ها هم از پیش‌نیازهای آن است. ما مردم و همه کارگزاران به خاطر بسپاریم این کلام نبوی را که «عقاب و مجازات سه دسته از گناهان زودرس است و به قیامت کشیده نمی‌شود: ۱- ایجاد ناراحتی برای پدر و مادر ۲- ظلم در حق مردم ۳- ناسپاسی در مقابل کارهای نیک دیگران... .» اولی را اگر شخصی بدانیم، دوتای دیگر دقیقا ناظر به اعمال متقابل دولت-ملت است. دولت هم نه‌فقط به معنای قوه مجریه، که همه حاکمیت را شامل می‌شود. پس هوشیار باشند و باشیم که سخن ما و رفتار ما به‌هیچ‌وجه حتی سایه‌ای از ظلم در حق مردم در آن نباشد که خداوند بر بندگان خویش و حقوق و حفظ حریمشان به‌شدت غیور است. سنتش را هم هرگز تغییر نمی‌دهد. همچنین، در برابر نعمت‌های الهی و نیک‌کرداری مردمان، خدمت مسئولان، دل و دیده و زبان شاکر داشته باشیم که شکر نعمت همواره نعمت‌افزا می‌شود بر اساس سنت الهی و کفران نعمت دست‌ها را خالی می‌کند و این خالی را نیز عقوبت ناسپاسی پر می‌کند. پس قدردان نعمت‌های انقلاب و تلاش‌هایی باشیم که در راه اعتلای دین و اخلاق و میهن شده است. لیوان را اگر در دست می‌گیریم، فقط نیمه خالی‌اش چشممان را پر نکند. نیمه پر لیوان را هم ببینیم. انصاف در دیدن و داوری درست را همواره در نظر داشته باشیم. سیاه‌انگاری صددرصدی و سفیدپنداری صددرصدی هردو نابجاست. درست‌دیدن و به‌جا نقد و به‌جا تمجیدکردن، درست‌ترین کار است. همه توانمان را بگذاریم برای روزهای بهتر ایران. به‌رغم خواست بدخواهان، روزگار بهتر را رقم زنیم. این است که ما را شایسته زیستن در دولت دوست می‌کند.