قرار بود رقم ۴۰درصدی متناسب‌سازی مستمری بازنشستگان که تحت عنوانِ «مبلغ متناسب‌سازی 1403» از ماهِ آبان وارد فیش‌های حقوقی شده بود، به آیتم «مبلغِ مستمری» اضافه شود. اما این قرار با گذشت چهار ماه، هنوز محقق نشده است. درج افزایشات متناسب‌سازی در پایه حقوقی احکام سال ۱۴۰۳، باعث می‌شود که ضریب افزایشی سال 1404، شامل مجموع مستمری‌ها شود. اینکه با گذشتِ چهار ماه هنوز این اتفاق ساده نیفتاده است، این نگرانی را ایجاد می‌کند که رقم متناسب‌سازی، شامل افزایش سنواتی نشود. همین باعث دغدغه بسیاری از موی‌سفیدکرده‌های سازنده وطن شده است. مسئولان محترم شاید می‌خواهند در ماه اسفند این تجمیع را انجام دهند اما به این ظرافت‌ها توجه ندارند که برای بازنشستگان چه استرسی دارد. آنان نمی‌دانند که 30درصدی که باید سال آینده در فرایند متناسب‌سازی انجام شود در نسبت به چه عددی سنجیده و اعمال خواهد شد. اگر ناظر به رقم امسال باشد، باز خود متناسب‌سازی نیاز خواهد داشت. مگر اینکه افزایشِ اعلامی سال آینده هم در آن ضرب شود که به رقم واقعی برسیم. آیا چنین خواهد شد؟ باید صبر کنیم. تصمیمات مسئولان محترم، شگفتی کم ندارد. مثل آن 25درصد باقی مانده از مرحله اول متناسب‌سازی که بعد دوسال بدون در نظر گرفتن ضرایب انجام شد که اصلا به چشم نیامد. به گونه‌ای که هنوز برخی بازنشستگان آن را در فهرست مطالبات منظور می‌کنند، چنان که در ردیف7 فهرست مطالبات هفده‌گانه بازنشستگان محترم خوزستانی هم این موضوع به این تصریح وجود دارد؛ «پرداخت ۲۵٪ باقی مانده متناسب‌سازی سال‌های ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ و معوقات آن طبق برنامه توسعه ۵ساله ششم.» این یعنی کار انجام شده ناکافی می‌نماید. چنان نادرست اجرایی شده است که درست اجراشدنش خود به مطالبه‌ای دیگر تبدیل شده است. امیدواریم این‌بار و درباره متناسب‌سازی 40درصد امسال و 30-30 دوسال آینده، کار جوری سر و سامان بگیرد که چشم‌ها را روشن کند. به هر حال موضوع حق است برای بازنشستگان و حق‌الناس است برای مسئولان. گروه اول به مطالبه خود ادامه می‌دهند. ان‌شاء‌ا... گروه دوم با احقاق این حق، تکلیف قانونی و شرعی خود را به انجام رسانند. جوری که خانواده بزرگ تأمین اجتماعی و صاحبانِ پرشمار این صندوق، با استیفای تمامی حقوق خود، با سرفرازی در کنار مسئولان بایستند. این باعث رونق تولید و بیمه‌پردازی بیشتر هم می‌شود. کارگرِ امروز وقتی حالِ کارگر دیروز را خوش ببیند با خوش‌بینی افزون‌تر کار می‌کند. حق بیمه بیشتری می‌پردازد تا فردای راحت‌تری داشته باشد. این به نفع همه است.