فیضی|اگر گذرتان به انتهای کوچه‌های مهرمادر۱۷ یا ۱۹ افتاده باشد، حتما چشمتان به بوستانی روشن شده که داشتنش، سال‌ها آرزوی اهالی این محله بوده است. عصرها زندگی در این بوستان جریان دارد؛ کودکان و نوجوانان با سروصدای بازی‌هایشان و پیشکسوتان با لبخندهایی که یادآور روزگار گذشته است. بعد‌از پنج‌سال از بهره‌برداری این بوستان، امروز اگر میان درخت‌ها و چمن‌ها قدم بزنید، تصویر دیگری می‌بینید؛ بخشی از چمن‌ها زرد و بی‌جان شده و بعضی قسمت‌ها بر‌اثر رفت‌وآمد مداوم شهروندان، خشک و خاکی است. حالا اهالی گلایه دارند. می‌گویند بوستانشان دیگر آن سرزندگی روزهای اول را ندارد و از بخشی از امکانات اولیه مثل آبخوری و سرویس بهداشتی و... محروم هستند.
سرویس‌های بهداشتی تعطیل است
جمعشان جمع است؛ مردانی که هر‌‌کدام سال‌ها در اداره یا نهادی خدمت کرده‌اند و حالا عصرهای دوران بازنشستگی را کنار هم در بوستان محله می‌گذرانند. نیمکت‌ها برایشان حکم پاتوق را دارد؛ جایی برای مرور خاطرات، گفت‌وگو و البته گلایه از وضعیتی که دیگر مثل گذشته باصفا نیست.
علی رفیعی از میان جمع قدیمی‌تر است. سی‌سال سابقه سکونت در همسایگی بوستان مهرمادر را دارد. او با دلخوری می‌گوید: مشکلات بوستان یکی‌دوتا نیست. دلمان خوش است که بوستان مهر مادر سرویس بهداشتی دارد، اما همیشه درهایش قفل است. خانواده‌هایی که با بچه‌هایشان برای تفریح به اینجا می‌آیند، وقتی با درهای بسته روبه‌رو می‌شوند، مجبورند مسیر طولانی را تا خانه طی کنند. خیلی وقت‌ها دوباره به پارک برمی‌گردند، اما همین رفت‌وآمدها خسته‌شان می‌کند. برای همین خیلی‌ها ترجیح می‌دهند اصلا نیایند.
بوستانی با چمن‌های زرد!
رفیعی از روی نیکمت بلند می‌شود و چند قدم آن‌طرف‌تر چمن‌هایی را نشانمان می‌دهد که رنگ‌ورو رفته‌اند. او می‌گوید: در این بوستان چمن‌ها و درخت‌ها را خوب آبیاری نمی‌کنند. آبیاری نامنظم باعث شده است تعدادی از درختان رنگ‌و‌رویشان را از دست بدهند. با این شرایط وقتی کسی وارد بوستان و با این وضعیت روبه‌رو می‌شود، دیگر تمایلی به نشستن یا وقت‌گذرانی ندارد.
به گفته او، مشکل دیگری که اهالی با آن دست‌وپنجه نرم می‌کنند، مربوط‌به وسایل ورزشی است؛ «از همان اول که نصب شد، خیلی‌ها استقبال کردند، اما به‌دلیل نبود نگهبان یا مراقبت درست، بعضی از وسایل به سرقت رفته یا آسیب دیده است. الان بعضی از دستگاه‌ها ناقص و بدون‌استفاده مانده‌اند، این درحالی است که ورزش صبحگاهی یا عصرگاهی یکی از دلایل اصلی آمدن مردم به بوستان بود.»
محروم از امکانات اولیه
صغری غفوریان، رئیس شورای اجتماعی محله مهر مادر، به مشکلی اشاره می کند که جزو امکانات ابتدایی یک بوستان است؛ «این بوستان هنوز آبخوری ندارد. بارها مسئولان مختلف از اینجا بازدید کرده و وعده نصب آبخوری داده‌اند، اما تاکنون هیچ اتفاقی نیفتاده است. خانواده‌ها به‌ویژه در فصل گرما به‌شدت نیاز به آبخوری دارند. نبود این امکان ساده و اولیه باعث شده است مردم گلایه‌مند باشند.»
پیگیر کمبودهای بوستان مهر مادر هستیم
پس‌از مطرح‌شدن گلایه‌های شهروندان از برخی کمبودها، موضوع را از رئیس اداره فضای سبز شهرداری منطقه۳ پیگیری کرد‌یم. مهدی طیبی درباره نصب آبخوری گفت: آبخوری توسط پیمانکار در آینده نزدیک نصب خواهد شد. اکنون پیگیری‌هایی انجام داده‌ایم تا برای تحویل و نصب آبخوری در بخش‌های مختلف بوستان اقدام شود.
او در ادامه به کاهش کیفیت فضای سبز اشاره کرد و افزود: در مقطعی به‌دلیل کاهش سطح آب چاه‌های عمیق و انتقال آب به دیگر مناطق، زمان آبیاری چمن‌ها کمتر شد و همین مسئله به کاهش کیفیت آن‌ها انجامید، اما اکنون وضعیت چمن‌ها درحال احیاست و در بازدیدهایمان، خوشبختانه هیچ درختی خشک نشده است.
طیبی درباره نبود نگهبان در این بوستان نیز توضیح داد: بوستان‌های کوچک‌مقیاس نگهبان ندارند و فقط پارکبان که برای آبیاری و نظافت در محل حضور دارد، از تجهیزات مراقبت می‌کند. متأسفانه در بوستان‌های حاشیه شهر با مشکلاتی همچون سرقت تجهیزات روبه‌رو هستیم که بخشی از آن به‌دلیل قطع برق‌های مکرر شدت گرفته است. شب‌ها شاهد سرقت کابل‌ها، چراغ‌ها و دیگر تأسیسات هستیم که خسارت زیادی به مجموعه شهرداری وارد می‌کند.
طیبی درباره سرویس‌های بهداشتی هم گفت: سرویس‌ها نواقصی دارد که درحال رفع آن‌ها هستیم و در آینده نزدیک در‌اختیار شهروندان قرار خواهد گرفت.