گلبهار حیاتی کسی است که به پارچه‌ها روح و جان می‌بخشد، آن هم نه پارچه‌های آن‌چنانی و زرق‌وبرق‌دار بلکه دورریز پارچه‌هایی که در خانه همه مادربزرگ‌ها و خیاطی‌ها پیدا می‌شود. او از تکه‌های بی‌ارزش پارچه ارزش افزوده‌ای تولید می‌کند که تاکنون به واسطه آن برای کشورمان افتخارآفرینی کرده است.

برای خیلی از آدم‌ها، صرف‌نظر از اینکه اسم نقاش را می‌دانند یا نه، تصویر امام رضا (ع)، نقشی است که در آن، آقایی با شالی سبزرنگ و با محبت نشسته است و در حالی که نور از صورتش می‌تراود، با یک دست به شکارچی و اسبش نهی می‌کند و با دست دیگرش آهویی را در آغوش کشیده است.

رد آثارش را که بگیری به دوران نوجوانی او می‌رسی. آنگاه که از پشت ویترین نگارخانه‌های شهر مشهد به تماشای آثار نقاشی هنرمندان می‌ایستاد.