مثنوی

کتاب «ایرانیان و رؤیای قرآن پارسی» روایتی فشرده است از پویایی زبان پارسی دری و پویش هزارودویست ساله آن، که از تلاش برای پایدارسازی و سامان بخشیِ هویت ایرانی آغاز می‌شود و به سوی بالندگی معنوی و ورجاوندی زبان پارسی دری فرامی رود.

استاد محمدعلی موحد، حقوق خوانده و کار‌های مهم و بزرگی در این باره کرده؛ مانند حضور در عرصه حقوقی ملی شدن صنعت نفت و دفاع از حق ایرانیان در دادگاه لاهه، اما سر در آستان ادبیات داشته و آثار و کار‌های مهمی منتشر کرده است.

ادیبان زیادی در همه این سال ها، عمرشان را گذاشتند تا به درک و فهم عمیق تری از سروده‌های مولانا برسند و نتیجه آن هم نسخه‌های تصحیح شده و شرح‌های نوشته شده متعدد است. در این مجال، ما چند خط از آن‌هایی نوشتیم که به همین واسطه شهره شده اند.

شاید راز جاودانگی «جلال‌الدین محمد بلخی» (مولانا) را بتوان در سخنان گرم، ایمان‌آور و تسکین‌بخش او دانست. به همین دلیل است که با گذشت هشت قرن از زمان زیستش، او همچنان در کانون توجه انسان معاصر قرار گرفته است و دامنه این اقبال روزبه‌روز درحال گسترش است.

شنبه گذشته، نخستین جلسه از سلسله‌‌نشست‌های «کودک و مثنوی » بود و قرار است هر هفته با حضور مهدی فردوسی مشهدی، برگزار شود و در واقع درس‌گفتاری رایگان برای علاقه‌مندان محسوب می‌شود. دراین نشست، درون‌مایه اندیشه‌های مولانا جلال‌الدین محمد بلخی به ویژه در مثنوی معنوی او و روش‌ها و شگرد‌هایی که می‌توان با بهره از این کتاب برای پرورش فکری و افزایش تیزفکری کودکان به‌کار بست، مطرح می‌شود.

مثنوی بزرگ‌ترین منظومه عارفانه زبان فارسی و شاید بتوان گفت برترین منظومه عارفانه جهان است. اگر این سخن را به حساب احساسات ایرانی‌ها نگذارند، این اثرِ مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، شاعر و عارف ایرانی جزو سه اثرِ برتر ایرانی است، وگرنه به گفته بسیاری از خاورشناسان غربی، مثنوی معنوی مولانا برترین اثر عرفانی جهان است.