محمدتقی صبورجنتی

هر زمان محمدتقی صبورجنتی ، کلمات از سرش می‌سرید و دست سنگین سکوت از آستین اندوه بیرون می‌آمد، با همان قلم به مصاف تصویر می‌رفت و بر بوم سفید نقاشی، طرحی نو می‌انداخت تا تشویش درونی و افکار افسارگسیخته‌اش را سروسامان دهد.

رضا عابدین زاده - شاعر و مترجم

حرف‌های بدون ترتیب، گرم و صمیمی زیر حاصل گپ زدن با ۳ عضو خانواده صبورجنتی است. همسر (نسترن قلی بیگی)، دختر (شیما صبورجنتی) و پسر (نیما صبورجنتی) که در یک روز بسیار سرد زمستانی با یک نسخه از داستان‌های منتشرنشده اش آمدند و چیزی حدود یک ساعت باهم گپ زدیم. گزیده حرف‌های زیر متعلق به مشاهدات خانواده او از بهترین و تلخ‌ترین لحظات زندگی با محمدتقی صبورجنتی است.