چشم نداشتن به اموال دیگران و تنها به خدا محتاج بودن حالتی است که ما در سیره ائمه(ع) به نام استغنا می‌شناسیم؛ حالتی که در آن ممکن است شخص تنگدست باشد ولی در درون خویش احساس آرامش و بی‌نیازی کند.