در انتخابات، جدال ممنوع، مناظره کنید!

«جدال، دوستی قدیمی را تباه می‌کند و پیوند اعتماد را می‌گشاید و کمترین چیزی که در آن است، غلبه بر دیگری است که آن هم سبب جدایی است.» این جمله را دوباره هم بخوانید و بخوانیم همه مان. این فقط یک جمله حکیمانه نیست بلکه حکمتِ به حدیث درآمده است از زبان امام هادی (ع) که امروز به برکتِ میلادِحضرتش، عید شده است. بخوانیم و بخوانند نامزد‌های محترم ریاست جمهوری و هوادارانشان که از مرز هیجان به وادی عصبانیت می‌رسند و جغرافیای اخلاق را پشت سر می‌گذارند.

نمی‌خواهم فهرست کنم بداخلاقی‌ها را. خود مردم می‌دانند فقط می‌خواهم به عنوان عیدی، به برادران و خواهران فعالم در حوزه انتخابات، این حدیث را هدیه کنم تا از زبان هدایتگر الهی خویش امام علی النقی (ع) بخوانند و از جدالی که «بالتی هی احسن» نیست حتما اجتناب کنند که این خود اجتناب از محارم ا... است. تمسخر دیگران، حرام است. تخریب و تحقیر در شمار گناهان کبیره است. 

مراقبت کنیم از ایمان خویش و در مسیر تندباد‌های هیجانی و آتش فشان عصبانیت قرار ندهیم گوهر قیمتی باور خویش را. به این طرف نکته درس آموز هم توجه داشته باشیم که مسخره کردن دیگران، اول خودمان را می‌شکند چه امام هادی (ع) به صراحت می‌فرمایند: مسخرگی، تفریح سفیهان و هنر جاهلان است.  

جاهلان اند که زبان به تمسخر دارند. بی خردان اند که دندان هایشان به عصبانیت بر هم چفت می‌شود. اهل معرفت و تربیت یافتگان به عقلانیت، اما رفتار خویش را با نظام تربیتی خویش تراز می‌کنند. در شناخت جامعه بر پایه مطالعه و سنجش استاندارد‌ها تأکید دارند. نوع نگاه و اعتماد و بی اعتمادی خود را به تربیت امامت، نظام می‌دهند.

این هم یک بایستگی در زیست اجتماعی است که امامِ هدایت و روشنگری، حضرت هادی (ع) بدان آدم‌ها را دلالت می‌فرمایند: إذا کانَ زَمانٌ، العَدلُ فیهِ أغلَبُ مِن الجَورِ فَحَرامٌ أن تَظُنَّ بأحَدٍ سُوءا حتّی یعلَمَ ذلک مِنهُ؛ و إذا کانَ زَمانٌ، الجَورُ أغلَبُ فیهِ مِن العَدلِ فلیسَ لأحَدٍ أن یظُنَّ بأحَدٍ خَیرا ما لَم یعلَمْ ذلک مِنهُ؛ هر گاه روزگاری بود که عدالت در آن بر ستم غالب باشد، حرام است که به کسی گمان بد بری، مگر اینکه بدی او بر تو معلوم شود و هرگاه روزگاری بود که در آن بیداد بر دادگری غالب باشد، هیچ کس نباید به کسی گمان نیک برد، مگر اینکه خوبی او بر وی معلوم شود.  این را اصحاب تردید حتما توجه کنند. وقتی صندوق رأی، حَکم می‌شود، نباید از رأی دادن روی گرداند. این ادبار به امروز و فردای خویش است. سرتافتن از احقاق حقی است که بر ذمه و البته برای ماست.

گوش به گفته‌های یأس آلود ندهیم. به قامت رعنای امید نگاه کنیم که با حضور مردم، قد می‌کشد. ایران برای پیشرفت و موفقیت، به امیدی در افزایش نیاز دارد. این هم با حضور حداکثری مردم محقق می‌شود. دریغ نکنیم از حضور. این حضور می‌تواند به غیبت بدی‌ها و ناهمدلی‌ها و قهر‌ها بینجامد. ان شاءا...