گروه زیادی از ورزشکاران وجود دارند که برای تمرینات خود مدتی در ارتفاعات اردو می‌زنند؛ اما این کار چه تأثیری برای مکانیزم بدن ورزشکاران دارد؟ هرچه از سطح دریا به ارتفاع بالاتری بروید، هوا رقیق‌تر می‌شود، درنتیجه اکسیژن کمتر شده و ازهمین‌رو تمرین در ارتفاع مشکل‌تر می‌شود. ماندن در ارتفاع باعث افزایش تعداد گلبول‌های قرمز خون می‌شود. یکی از وظایف مهم گلبول قرمز، حمل اکسیژن از ریه‌ها به عضلات است؛ بنابراین گلبول قرمز بیشتر، یعنی اکسیژن‌رسانی بیشتر. ازهمین‌رو برای حضور در مسابقات در ارتفاع حاضر می‌شوند.
چقدر ارتفاع نیاز است؟
بهترین ارتفاع برای تحریک تولید گلبول‌های قرمز، بین ۲۰۰۰ تا ۲۵۰۰متر از سطح دریاست که زمان مناسب برای ماندن در این ارتفاع، ۳ تا ۴ هفته است. در این مدت بهتر است ۳ تا ۷ روز نخست با شدت کمتر کار شود، ۷ تا ۱۰ روز دوم حجم تمرینات بیشتر شود و ۷ تا ۱۰ روز سوم حجم و تمرینات به اوج خود برسد. در روز‌های اول ضعف و ناتوانی در میزان آمادگی ورزشکار به‌دلیل کاهش تهویه ریوی دیده می‌شود. تمرین در ارتفاع بهتر است سالی دو‌سه مرتبه انجام شود. یکی از این ایام می‌تواند در اواخر آبان‌ماه و آذرماه یعنی زمانی که می‌خواهیم دور جدید تمرینات را شروع کنیم و دیگری فروردین‌ماه یا اردیبهشت‌ماه باشد. به عقیده کارشناسان ۲۱ روز برای ماندن در ارتفاع و ۲۱ روز پس از پایین‌آمدن بهترین مدت برای مسابقه است. در اواخر ماه دوم که از ارتفاع پایین آمدید، فواید تمرین در ارتفاع تقریبا از دست می‌رود و بعد از ۳ ماه به‌طورکلی از بین می‌رود.
تمرین در ارتفاع عوارض دارد؟
فعالیت در ارتفاع بیشتر از ۳ هزار متر می‌تواند همراه با عوارض جانبی در روز‌های نخست باشد. عوارضی همچون سردرد، کاهش اشتها، تهوع و کم‌خوابی ممکن است به سراغ ورزشکاران بیاید؛ البته افزایش ناگهانی در ضربان قلب ممکن است یک اخطار اولیه باشد که دچار عارضه تمرین بیش‌از‌حد در ارتفاع شده‌اید و باید به سطح دریا برگردید.