استفاده از دوچرخه ثابت می‌تواند بهترین شبیه‌ساز یک دوچرخه‌سواری واقعی باشد، بااین‌تفاوت که در یک فضای کوچک یا در هر شرایط آب‌وهوایی قابل استفاده خواهد بود. اگر برای کاهش وزن دنبال وسیله‌های ورزشی هوازی خانگی هستید، یکی از بهترین گزینه‌ها تمرین با دوچرخه ثابت است؛ زیرا در مقایسه با تردمیل، سر‌وصدای کمتری تولید می‌کند. اما بهترین وسیله ورزشی هم اگر به شیوه درستی استفاده نشود، ممکن است به سلامتی آسیب بزند. اگر صندلی یا زین شما بیشازحد پایین باشد، در انتهای حرکت پدال‌زدن، عضلات پشت شما به جلو و عقب حرکت می‌کند و این امر منجر به کبودی یا درد در ناحیه کشاله ران می‌شود. در مقابل اگر صندلی خیلی بالا باشد، نمی‌توانید در هنگام پدال‌زدن پاهایتان را روی پدال تنظیم کنید و زودتر خسته می‌شوید. گاهی دسته‌های دوچرخه بالاتر از صندلی است. دسته‌های دوچرخه در حالت ایده‌آل باید به موازات صندلی آن باشد. بیشازحد بالابودن آن باعث به‌هم‌خوردن تعادل شما می‌شود. اگر بیشازحد پایین باشد، شما مجبور می‌شوید با گردکردن پشت و فشار به ستون فقرات و کمر خود، به تمرین ادامه دهید. ممکن است دسته دوچرخه را خیلی محکم بگیرید. این کار منجر به ایجاد درد در شانه، بازو و گردن می‌شود. شما برای تمرین به یک مقاومت نیاز دارید تا از کنترل خارج نشوید و زانوهایتان به‌صورت ناگهانی با دوچرخه برخورد نکند. در واقع با انتخاب مقاومت‌های بسیار کم، خودتان را گول خواهید زد. اگر هم وقتی مقاومت دوچرخه آن‌قدر بالا باشد که نتوانید با سرعت همیشگی رکاب بزنید، بدن حرکاتی جبرانی در نظر می‌گیرد. فلکسور‌های ران و مچ پا به کمک عضلات دیگر شما می‌آیند. این اتفاق می‌تواند شما را مستعد یک آسیب جدی کند. ممکن است آرنج‌هایتان را به دوطرف خم کنید. زوایای خمیدگی آرنج‌های شما باید طوری باشد که با مچ دستتان در یک راستا قرار بگیرد تا فشار از روی پشت‌بازو‌های شما برداشته شود.