سید محسن موسوی زاده

مسکن، سوخت و انرژی همچنان بزرگ‌ترین بخش از هزینه‌های خانوار‌های شهری ایران در سال۱۴۰۲ را به خود اختصاص داده است و پس از آن مواد خوراکی در رتبه دوم قرار دارند.

این پرسش مطرح می‌شود که تاکنون این‌گونه شورا‌ها چه خروجی‌ای داشته‌اند؟ آیا استفاده از ظرفیت‌های فعلی و تقویت آنها، به‌جای ایجاد ساختار‌های موازی، راهگشاتر نیست؟

اجرای قانون «مانع‌زدایی از صنعت برق» به صورت عطف به ماسبق، موجب شد تولیدکنندگانی که قبلا هزینه انرژی را پرداخت کرده بودند و محصولاتشان را با قیمت تمام‌شده مشخص در همان دوره به فروش رسانده بودند، با چالشی تازه روبه‌رو شوند.

گزارش تازه‌منتشرشده مرکز آمار ایران از نتایج طرح آمارگیری نیروی کار در پاییز امسال، نشان می‌دهد که نرخ بیکاری در خراسان رضوی به ۶.۶ درصد رسیده است.

در سال‌های اخیر، همواره انتقاد از سهم اندک مالیات در اداره کشور مورد‌توجه کارشناسان و مسئولان قرار گرفته است. نقطه‌مشترک همه دیدگاه‌ها، این است که باید اتکای کشور از درآمد‌های نفتی به مالیات تغییر یابد.

«اضطراب؛ تردید ناباوری و بیم، بی‌یقینی همراه با بدگمانی» اینها بخشی از احساساتی است که دهه‌شصتی‌هایی که اکنون به میان‌سالی رسیده‌اند، در دوران زندگی تجربه کرده‌اند.

تجربه نشان می‌دهد که به‌جای آسیب‌شناسی دلایل اجرایی نشدن قوانین، معمولا قانون‌گذاران و مجریان سعی می‌کنند با تصویب قوانین و آیین‌نامه‌های جدید، دایره را بر گروه‌های هدف تنگ‌تر کنند.

آیا می‌توان حوزه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی را از یکدیگر تفکیک و تصور کرد که با تمرکز بر یک حوزه می‌توان به اهداف مدنظر رسید؟

سؤال اینجاست که چرا چنین پویش‌هایی آن‌طور که باید، تأثیرگذار نیستند؟ چرا برخی مردم نسبت به این اقدامات بی‌تفاوت‌اند، در حالی‌که مشکلات انرژی به همه آسیب خواهد زد؟

در روز‌هایی که ناترازی انرژی به بحرانی جدی تبدیل شده، اهمیت اصلاحات اقتصادی بیش از پیش آشکار شده است. اما باوجود اجماع کارشناسان، فعالان اقتصادی و مسئولان بر ضرورت این اصلاحات، همچنان این سؤال مطرح است که چرا انجام آن‌ها همواره به تعویق می‌افتد؟