حسن احمدی فرد
آخرین مطالب حسن احمدی فرد
شاه‌مقصود‌های فلکه دوم گلشهر
پاساژ مسجد ابوالفضلی، پاساژ بزرگی نیست؛ پانزده، بیست تا مغازه است که جا شده‌اند در زیرزمین پت و پهن مسجد.
نگاهی به تاریخ اجتماعی شهر مشهد که نماد هم‌زیستی است | مشهد، پناهی برای ۷۲ ملت
شکل‌گیری مشهدالرضا (ع) پس از شهادت و دفن حضرت‌رضا (ع) در سال ۲۰۳قمری، مجموعه زیستی شامل آبادی‌های نوغان و سناباد را تحت‌تأثیر قرار داد.
تولد دوباره در رسالت ۱۲۰
آن موقع‌ها، مس‌فروشی‌ها و مسگری‌ها، در پایین‌خیابان بودند؛ از سرای عزیز‌اله‌اف تا اول خیابان سرخس. سرای عزیز‌اله‌اف که حالا در تصرف لباس‌فروشی‌هاست، آن سال‌ها، قلمرو وسیع مسگر‌ها و مس‌فروشی‌ها بود.
عزاداری با طعم قهوه عربی
روایتی از چرخیدن در شهرک عرب‌های مشهد که رسوم محرمی ساکنانش در این ایام، مسیر اربعین را تداعی می‌کند.
پدرم زیر سنگینی علم، «شاه‌حسین» شد | گپ و گفتی با پسر مرحوم «غلامحسین غیور مرادی»
درباره یکی از نشانه‌های عزاداری مشهد در موزه که سال‌هاست همچون صاحبش در جوار امام‌رضا (ع) بست نشسته است
بازار کلاه فروش‌ها، بازاری وسط تاریخ مشهد
کلاه فروش‌های مشهد همین روز‌های داغ هم، مشتری خودشان را دارند.
نگاهی به آیین‌ها و آداب و رسوم خراسان در تابستان‌های قدیم
چله‌تموز برای این مردم (از دوران باستان تا روزگار پس از اسلام و همه دورانی که زندگی در این دیار برپایه کشاورزی و وابسته به آن بوده) یک فصل طلایی و بسیار گرامی به شمار می‌رفته است؛ آن‌چنان که در آن، جشن‌ها (۱)، آیین‌ها و آداب و رسوم مختلفی برگزار می‌کرده‌اند.
بازار پرچم‌های گل دوزی شده مخملی
اطراف حرم امام رضا(ع) پر بود از بازار با همه اقلامی که به کار زائران می‌آمد. در آن میان، اما اقلامی که زیارت را یادآوری کند، بیشتر بود و مشتری‌های بیشتری داشت.
سیدی؛ همسایه خلج
سیدی، در گوشه جنوب شرقی مشهد، قبل از رسیدن به ارتفاعات «چین کلاغ» و «قله معجونی»، نامش را وام دار «سیدمحمود سیدی» است؛ کسی که با حفر چاه عمیق، بیابان‌های شمال شرقی شهر را به زمین‌های کشاورزی بدل کرد.
بهشتی در دل بیابان‌های مهدی آباد
روستای آباد مهدی آباد، حالا محله‌ای حاشیه نشین در حاشیه مشهد است. جایی پرت افتاده که بیابان هایش، جمعه ها، محل مسابقه اسب هاست تا یورغه بتازند و خاک مسیر‌های خاکی اش را سم کوب رفت و آمدهایشان کنند.
جمعه بازار؛ دورهمی آدم‌ها و تنهایی‌ها
جمعه بازار مشهد، سال‌ها پیش از این، در حاشیه مسیری بود که حالا شده است «بولوار مفتح شرقی»؛ مسیری پرت افتاده که آن سال‌ها آسفالت درب وداغونی داشت.
«کیچیری» و نان ازبکی؛ محله «قابلی» و شورنخود
درباره گلشهر مشهد که میلان هایش همیشه خدا بوی کارگری می‌دهد.
علاف‌های ته خیابان
علافی، پیشه پیوسته کشاورزی است. تا همین دهه‌های معاصر هم، همه برزیگران دشت‌های پایین دست و بالادست، کشاورزان آب «نهر خیابان»، هر چه می‌کاشته اند را صاف می‌آورده اند اینجا.
۱ بعدی
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.