به گزارش شهرآرانیوز - در روایتی از کتاب شریف بحارالانوار، جلد ۹۷ حدیث۴۰، از باب فضائل ماه مبارک شعبان اینگونه استفاده میشود که قبلاز اسلام هم ماه شعبان بین اهل کتاب و ادیان گذشته، مورداحترام بوده است. در این روایت امامصادق (ع) میفرمایند که رسولخدا (ص) در ماه شعبان زیاد روزه میگرفت، اما اهل کتاب در این ماه از ابتدا تا انتها به احترام این ماه فقط خوردن گوشت را ترک میکردند.
پیامبر اکرم (ص) این مسلک را رد و به جای ترک گوشت، روزه ماه شعبان را بیان کرد و خود به آن عامل بود. ماه شعبان به لحاظ برکاتی که دارد، شاید کمنظیر باشد و این مسئله در برخی ادعیه شعبانیه اشاره به معنا شده است. برکات در این ماه هم از نظر زمان و هم از حیث افعال و هم از جهت ولادت ائمهمعصومین (ع) در آن قابل بررسی است. هر یک از این هفتهها، ماهها و سالها سخن دارد. تولدهای ماه شعبان، یعنی وجود پربرکت اباعبدا... الحسین (ع)، جهاد امام و روایات ایشان قابلتوجه است.
هرکدام از اینها از برکات ماه شعبان محسوب میشود. وجود مقدس قمربنیهاشم (ع) و امامسجاد (ع) و صحیفه حضرت شایانتوجه است؛ برکات صحیفه سجادیه اگر سالها گفته شود، تمام نمیشود. تولد مقدس حضرت علیاکبر (ع) که برخی کتب نوشتهاند در ۱۱ماه شعبان اتفاق افتاده است، از هر جهت برکت است؛ زیرا نمونهای کامل برای انسان و الگویی برای جوانهاست. تولد حضرت بقیها... الاعظم (ارواحنا له الفدا) که بقا آسمان و زمین و زمان به برکت آن وجود مقدس است، در این ماه است. روایت داریم که «لولا الحجه لساخت الارض باهلها»؛ اگر حجت خدا روی زمین نباشد، زمین هر آنچه را بر خود دارد، فرو میبرد.
تمام این تولدها که در ماه شعبان اتفاق افتاده است، از جهات عدیده موجب برکت برای انسانهاست. از نظر زمان این ماه برکتی کمنظیر دارد؛ توجه کنید روز اول چه فضائلی دارد، روز سوم چه برکاتی برای انسانها دارد، روز نیمهماه و شب آن چه برکاتی دارد. جدای از منظر زمان و تولدهای این ماه، افعالی که در این ماه شعبان انجام میشود، برکات زیاد دارد که روزه یکی از آن موارد است. براساس روایات، پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «کسی که در ماه شعبان روزه بگیرد، من شفیع او در روز قیامت میشوم.» این برکت روزه در ماه شعبان را میرساند.
در همین روایت میفرماید: «کسی که در ماه مبارک رمضان روزه بگیرد، نتیجه آن، آزادی از آتش جهنم است و کسی که در ماه شعبان روزه بگیرد، من شفیع او در قیامت خواهم بود.» آنطورکه من حساب کردم، حدود ۱۰ روایت از حدیث۱۱ و حدیث ۲۴ تا ۴۸ از همین باب، مضمون احادیث این است که اگر کسی ماه شعبان را روزه بگیرد و روزه ماه شعبان را متصل به روزه ماه رمضان قرار بدهد- که در سابق بین اهل علم زیاد انجام میشد و برخی رجب و شعبان و رمضان و برخی شعبان و رمضان را پیوسته روزه میگرفتند- خدا آنچه را فرد انجام داده است و بعدا انجام میدهد، میآمرزد. روزه این دو ماه «توبه منا...» است. در برخی روایات امام (ع) میفرماید: «توبه من ا...». در بعضی تصریح شده است «هرچند فرد مرتکب قتل شده باشد.»
اگر میبینید علمای سابق برکت داشتند و از این کارها انجام میدادند، برکت آنها از ناحیه امکانات روز نبوده است؛ چون اصلا امکانات نبوده است. عادتدادن خود به مستحبات، به نوافل یومیه و به روزه ماه رجب و شعبان، سیره علما بوده است. با این کارها «صاحب جواهر» و «شیخ مفید» و «سید بحرالعلوم» میشدند و ربطی به امکانات ظاهری دنیا نداشت. اتفاقا هرچه سمت این امکانات برویم، عقبتر میمانیم. باید برویم ببینیم راه برکت چیست و برکت در چیست.
جزئیات برنامههای اعیاد شعبانیه در حرم مطهر رضوی اعلام شد