ما چون دو شاخه‌ی سیبیم توأمان

عده‌ای در هرات تحت عمل یا تحت تأثیر پروژه‌ای مشکوک به کنسولگری ایران حمله کردند. چند روزی است بعد از حمله‌ی تروریستی یک تکفیری در حرم رضوی، حساب‌هایی مجعول که با کنکاش می‌توان خط و ربط یا تعلق خاطر‌ بسیاری از آن‌ها به گروه طالبان را دریافت، به انتشار ویدیوهایی که بیشتر آن‌ها جعلی، تاریخ‌گذشته و ساختگی‌اند، با ادعای آزار و اذیت مهاجرین افغانستانی در ایران اقدام کرده‌اند. اقدامی که به نظر می‌رسد به نوعی پروژه‌ای سازمان‌یافته به قصد ایجاد بددلی و نفاق است.

در دنیا کمتر مردمی به یگانگی و یک‌دلی مردم دو کشور ایران و افغانستان پیدا می‌شود. تاریخ، فرهنگ و زبان مشترک و بسیاری پیوندهای دیگر که این یگانگی را محکم کرده است.

درست است که مشکلاتی بوده است. مثل قوانین مهاجرتی و پناهنده‌پذیری ایران که نارسایی‌هایی جدی و نیاز به اصلاح و بازنگری دارد. مثل پاره‌ای برخوردهای نامناسب از سوی بعضی از شهروندان با مهاجرین، اما همان‌قدر که تعمیم دادن اعمال مجرمانه‌ی بعضی از مهاجرین به همه‌ی آن‌ها ناروا است، تعمیم دادن این مسایل به همه‌ی مردم ایران نیز ناروا، بی‌انصافی و ناجوان‌مردی است.

مردمی که در تمام مصیبت‌های دیرساله‌ی ما شانه‌های‌شان مهربانانه پناه اندوه ما بوده‌ و دهه‌ها است بزرگوارانه میزبان میلیون‌ها مهاجر افغانستانی بوده‌اند.

گمان من این است که اقداماتی مثل وقوع حمله‌ی تروریستی در مشهد و به دنبال آن ایجاد فضای ایران‌هراسی، همه برنامه‌ای سازمان‌یافته ناشی از عقده‌ی طالبان نسبت به مردم ایران است که به طور گسترده از اعمال ضد انسانی طالبان ابراز انزجار و از جبهه‌ی مقاومت ملی افغانستان پشتیبانی کردند.

منبع: صفحه اینستاگرام ضیا قاسمی