وقتی فیلم‌های اجتماعی شبیه هم می‌شوند | نقدی بر فیلم «نبودنت»؛ ساخته کاوه سجادی‌حسینی آموزش داستان نویسی | رج‌های ناتمام (بخش دوم) ماجرای حاشیه‌های اجرای «ترور» ساعد سهیلی در مشهد صفحه نخست روزنامه‌های کشور - سه‌شنبه ۶ آذر ۱۴۰۳ کنسرت «ریچارد کلایدرمن» در ایران + فیلم مروری بر کارنامه هنری داریوش فرهنگ به بهانه سالروز تولدش درگذشت غم‌انگیز سلین‌ حسین‌پور، بازیگر هفت‌ساله مهابادی + علت و فیلم معرفی داوران بخش تئاتر صحنه‌ای جشنواره تئاتر مقاومت + عکس صحبت‌های معاون سیما درباره ساخت چند مجموعه تاریخی جدید «علی دهکردی» در جمع بازیگر سریال «مهمان‌کُشی» «هرچی تو بگی»، در راه چهل‌وسومین جشنواره فیلم فجر دنباله «میلیونر زاغه‌نشین» ساخته می‌شود نقد و بررسی کتاب «ناخن‌کشیدن روی صورت شفیع‌الدین» در کافه‌کتاب آفتاب «حلقه عشاق» به یاد رضا مافی | گزارشی از یک نمایشگاه نقاشی خط در مشهد پیام وزیر ارشاد به هنرمندان پیشکسوت شاعر پادشاه فصل‌ها، پاییز‌های مشهد را دیده بود
سرخط خبرها

فردوسی، بابای تاجیکان

  • کد خبر: ۱۰۸۴۳۳
  • ۲۲ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۲۱:۰۶
فردوسی، بابای تاجیکان
شیرین سیدی - عضو انجمن دوستی ایران و تاجیکستان

 درباره علاقه تاجیکستانی‌ها به فردوسی زیاد صحبت شده است. من هم از زمان عضویتم در انجمن دوستی ایران و تاجیکستان، بار‌ها شاهد میزان ارادت تاجیکستانی‌ها به فردوسی بوده‌ام یا نقلش را از زبان دوستان مشترک شنیده ام. گلرخسار صفی‌آوا، شاعر برجسته تاجیکستانی که او را «مادر ملت تاجیک» می‌خوانند، با تمام وجود سروده خو د با عنوان «شاهنامه سخن است، سخن بی‌مرگی» را بر مزار حکیم توس می‌خواند، والی سغد (ولایت شمالی تاجیکستان) چنان با دقت آداب زیارت را در آرامگاه رعایت می‌کرد که گویی به زیارت مکانی مذهبی رفته است. شنیده‌ام امام علی رحمان، رئیس جمهور تاجیکستان که نام پسر ارشدش هم رستم است، وقتی بر مزار فردوسی حاضر شده بو د، او را «بابا» خطاب می‌کرد. این یادکرد‌ها و نصب پیکره هجده متری فردوسی با مشعل خرد در دست در شهر دوشنبه، همه نشان‌هایی است از اینکه فردوسی می‌تواند نقش مهمی در ترمیم دوستی دو ملت ایران و تاجیکستان ایفا کند. پیوندی که چندی است به دلایل سیاسی و اقتصادی سرد شده است و آتشی پرمهر، چون فرهنگ مشترک می‌تواند آن را دوباره گرم کند. چه خوب می‌شد که ما برای اینکه قدمی در راه دوستی برداشته باشیم، خیابانی در اطراف آرامگاه حکیم توس را به نام تاجیکستان یا شهرها، شاعران و بزرگان تاجیک نام‌گذاری می‌کردیم، نمادی برایش می‌ساختیم و این عامل پیوند را ارج می‌نهادیم. تصور کنید نام‌گذاری خیابانی به نام خجند یا گلرخسار، حتی سمرقند و بخارا (که هرچند در ازبکستان کنونی قرار دارند، اما تاجیکان بسیاری در آن‌ها سکونت دارند) چقدر می‌تواند علقه‌های فرهنگی را بیدار کند. از آنجا که مجموعه فرهنگی و تاریخی توس فراتر از فخر ایرانیان و فارسی‌زبانان، نمادی از خردگرایی در جهان است و افغانستانی‌ها و حتی کشور‌های ترک‌زبان و اروپایی هم به بازدید از مزار پیر فرزانه توس علاقه دارند، جا دارد این نام‌گذاری خیابان‌های اطراف توس یا استفاده از المان‌ها فراتر از تاجیکستان، شهر‌ها و شاعران دیگر کشور‌ها را هم دربرگیرد. جلوه‌ای که به گمانم در بازپیرایی محدوده آرامگاه فردوسی جایش خالی است و امیدوارم با به مشارکت خواندن تاجیکستانی‌ها و افغانستانی‌ها این قدم برداشته شود.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->