ماجرای خوانندگی سفیر کره جنوبی در ایران مهران مدیری به دیدار اکبر زنجان‌پور رفت (۱۵ آبان ۱۴۰۳) ساخت بزرگ‌ترین استودیوی تولید مجازی آسیا در ایران سید محمدرضا طاهری، شاگرد استاد شهریار، درگذشت (۱۵ آبان ۱۴۰۳) + علت بازگشت «سیدبشیر حسینی» به تلویزیون با «داستان شد» جایزه ادبی گنکور به «کمال داوود» نویسنده فرانسوی ـ الجزایری رسید تصاویر نعیمه نظام‌دوست در سریال «لالایی» در باب اهمیت شناسنامه هویتی خراسان رضوی صحبت‌های مدیر شبکه نسیم درباره بازدید میلیونی «بگو بخند» پخش فصل جدید «پانتولیگ» با اجرای محمدرضا گلزار اعلام زمان خاک‌سپاری «محمدحسین عطارچیان»، خوش‌نویس پیشکسوت بازیگران «گلادیاتور ۲» در ژاپن پژمان بازغی با «ترانه‌ای عاشقانه برایم بخوان» در موزه سینما دلیل خداحافظی جشنواره برلین از رسانه اجتماعی ایکس چیست؟ سرپرست معاونت فرهنگی، اجتماعی و زیارت استانداری خراسان رضوی: نفوذ فرهنگ بیگانه با ارتقای آگاهی‌های عمومی و ترویج اخلاق ایرانی‌اسلامی تدبیر می‌شود نبرد یک «سیاه‌ماهی» در دل میراثی کهن | درباره فیلم کوتاه مشهدی که به سومین جشنواره میراث فرهنگی شیراز راه یافته است
سرخط خبرها

فردوسی، بابای تاجیکان

  • کد خبر: ۱۰۸۴۳۳
  • ۲۲ ارديبهشت ۱۴۰۱ - ۲۱:۰۶
فردوسی، بابای تاجیکان
شیرین سیدی - عضو انجمن دوستی ایران و تاجیکستان

 درباره علاقه تاجیکستانی‌ها به فردوسی زیاد صحبت شده است. من هم از زمان عضویتم در انجمن دوستی ایران و تاجیکستان، بار‌ها شاهد میزان ارادت تاجیکستانی‌ها به فردوسی بوده‌ام یا نقلش را از زبان دوستان مشترک شنیده ام. گلرخسار صفی‌آوا، شاعر برجسته تاجیکستانی که او را «مادر ملت تاجیک» می‌خوانند، با تمام وجود سروده خو د با عنوان «شاهنامه سخن است، سخن بی‌مرگی» را بر مزار حکیم توس می‌خواند، والی سغد (ولایت شمالی تاجیکستان) چنان با دقت آداب زیارت را در آرامگاه رعایت می‌کرد که گویی به زیارت مکانی مذهبی رفته است. شنیده‌ام امام علی رحمان، رئیس جمهور تاجیکستان که نام پسر ارشدش هم رستم است، وقتی بر مزار فردوسی حاضر شده بو د، او را «بابا» خطاب می‌کرد. این یادکرد‌ها و نصب پیکره هجده متری فردوسی با مشعل خرد در دست در شهر دوشنبه، همه نشان‌هایی است از اینکه فردوسی می‌تواند نقش مهمی در ترمیم دوستی دو ملت ایران و تاجیکستان ایفا کند. پیوندی که چندی است به دلایل سیاسی و اقتصادی سرد شده است و آتشی پرمهر، چون فرهنگ مشترک می‌تواند آن را دوباره گرم کند. چه خوب می‌شد که ما برای اینکه قدمی در راه دوستی برداشته باشیم، خیابانی در اطراف آرامگاه حکیم توس را به نام تاجیکستان یا شهرها، شاعران و بزرگان تاجیک نام‌گذاری می‌کردیم، نمادی برایش می‌ساختیم و این عامل پیوند را ارج می‌نهادیم. تصور کنید نام‌گذاری خیابانی به نام خجند یا گلرخسار، حتی سمرقند و بخارا (که هرچند در ازبکستان کنونی قرار دارند، اما تاجیکان بسیاری در آن‌ها سکونت دارند) چقدر می‌تواند علقه‌های فرهنگی را بیدار کند. از آنجا که مجموعه فرهنگی و تاریخی توس فراتر از فخر ایرانیان و فارسی‌زبانان، نمادی از خردگرایی در جهان است و افغانستانی‌ها و حتی کشور‌های ترک‌زبان و اروپایی هم به بازدید از مزار پیر فرزانه توس علاقه دارند، جا دارد این نام‌گذاری خیابان‌های اطراف توس یا استفاده از المان‌ها فراتر از تاجیکستان، شهر‌ها و شاعران دیگر کشور‌ها را هم دربرگیرد. جلوه‌ای که به گمانم در بازپیرایی محدوده آرامگاه فردوسی جایش خالی است و امیدوارم با به مشارکت خواندن تاجیکستانی‌ها و افغانستانی‌ها این قدم برداشته شود.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->