وصیتی برای این روزگار

ما که مذهب خودمان را شیعه می‌دانیم، خود را پیرو ۱۴ انسان پاک اعلام می‌کنیم که محمد و آل محمد (ص) هستند و این پیروی فقط در انجام اعمال عبادی نیست، بلکه دستورات فراوانی از ایشان درمورد شئون مختلف زندگی رسیده است که پیروی از آن، روش شیعیان راستین است. از میان این دستورات، آنچه به عنوان آخرین سخن و وصیت این چهارده معصوم نقل شده است، از اهمیت بیشتری برخوردار است.

از امام صادق (ع) که این روز‌ها نزدیک ایام شهادت ایشان هستیم، نیز جملاتی به عنوان وصیت نقل شده است. بزرگانی که در آخرین لحظات زندگی شریفشان نیز به فکر هدایت و تربیت و رفع نواقص زندگی شیعیان بودند و آن، چه نکته مهمی باید باشد که به عنوان وصیت و سفارش‌های پایانی حجت خداوند بر روی زمین برجای مانده و نقل شده است؟

معمولا وصیتی که از امام صادق (ع) نقل می‌شود، تذکر ایشان درباره نماز است، ولی من در این نوشتار قصد پرداختن به وصیتی دیگر از این امام بزرگوار را دارم که بسیار به درد روزگار ما می‌خورد و می‌تواند گره‌هایی از زندگی‌های ما باز کند. یکی از نزدیکان امام صادق (ع) نقل می‌کند که من هنگام شهادت، در محضر آن حضرت بودم که ایشان از هوش رفت. وقتی که به هوش آمد، فرمود: به حسن اَفَطَسْ (از اقوام امام صادق (ع) و نوادگان امام سجاد (ع)) ۷۰ دینار بدهید و به فلانی و فلانی، فلان مقدار بدهید.

من عرض کردم: آیا به حسن افطس که قبلا به شما حمله کرد و می‌خواست شما را بکشد، پول بدهیم؟

فرمود: آیا می‌خواهی از آن افراد نباشم که خداوند در تمجیدشان می‌فرماید: «و آن‌ها که پیوند‌هایی را که خدا به آن امر کرده است، برقرار می‌دارند و از پروردگارشان می‌ترسند و از بدی حساب روز قیامت، بیم دارند.» (رعد، ٢١)

آری، خداوند متعال، بهشت را آفرید، آن را پاکیزه کرد و بوی آن را خوش گردانید؛ «و همانا بوی بهشت تا فاصله مسیری که در ۲ هزار سال پیموده می‌شود می‌رسد، ولی همین بوی بهشت را انسانی که پدر و مادرش را بیازارد یا قطع رحم کند، استشمام نخواهد کرد.»
(فروع کافی، ج٧، ص ۵۵)

چند نکته از این وصیت فهمیده می‌شود؛ اینکه رفت وآمد خانوادگی و از احوال هم باخبر بودن چقدر در مذهب ما مهم است. دیگر آنکه این صله رحم شامل کسانی که به ما بد کرده اند، هم می‌شود و اینکه اگر امکانش نیست به کسی از خانواده سربزنیم، فرستادن هدیه هم نوعی صله رحم است و این رفتار‌ها چقدر زیباست و چقدر موجب زیباتر شدن رابطه‌ها و اصلاح روابط ما با هم می‌شود.

از خداوند بزرگ می‌خواهیم که همه ما را از عمل کنندگان به این وصیت‌های نیکو و از پیروان حقیقی این امام بزرگوار قرار بدهد.