سید محمدرضا هاشمی | شهرآرانیوز؛ عصر روز گذشته مراسم رونمایی از کتاب «خراسانها» اثر «نجیب بارور» شاعر نامدار افغانستانی با حضور جمعی از دوستداران زبان و ادبیات فارسی از کشورهای ایران و افغانستان در محل بنیاد فردوسی مشهد برگزار شد.
نجیب بارور، شاعر کتاب خراسانها، در سخنانی در این مراسم اظهار کرد: خوشحالم که بار دیگر از طریق شعر، همدلی، همزبانی و مشترکات فرهنگی و انسانی در کنار همدیگر هستیم و بهانهای به وجود آمده است که دوستان را ببینیم و در خدمتشان باشیم. من دقیقا نمیدانم که چه کار میکنم و این شعرها چه دردی را دوا میکند و چه کسانی از این شعرها چه برداشت میکنند؛ اما آنچه میدانم این است که من این کارها را در ناخودآگاه خودم انجام میدهم و غالبا برای سرودن این شعرها برنامه خاصی ندارم.
او در ادامه بیان کرد: این دردها، رنجهای اجتماعی، احساسات، عواطف و این اتفاقاتی که در پیرامون ما به وقوع میپیوندند، باعث میشود که ما هم چیزهایی بنویسیم. خراسانها عصارهای است از آنچه من در ده سال گذشته انجام دادهام. شعرهای این مجموعه با همکاری دوستان انتخاب شدهاند و شاید بشود گفت که این کتاب یکی از آثار من است که میتوان روی آن انگشت گذاشت و بر آن تأکید کرد.
بارور تصریح کرد: من پابهپای همه مجموعههای شعری تغییرات و تحولاتی را در فکر، مسیر و گفتمان خود احساس میکنم. آدم هرچه به جلو میرود، با خودش، فکرش، گفتمانش و جهانش سختگیرتر میشود. من هم احساس میکنم که مقداری محافظهکار شدهام و در خودم این آرامشدگی را میبینم و شاید به این دلیل است که میخواهم بیشتر در حوزه ادبیات وارد شوم و میخواهم ببینم که بیش از این چه میشود با ادبیات کرد.
این شاعر افغانستانی که چندی پیش فیلمی از شعرخوانی او برای استاد شفیعیکدکنی در فضای مجازی دستبهدست شد، خاطرنشان کرد: اگر امروز آدمی که بهدلیل سرزمین خود میرزمد، در آن سنگر یک مصرع از شعرهای من را بخواند و آن شعر به او انگیزه بدهد که از آزادی خود و از آزادی انسانها حراست کند، شاید این کمترین کاری است که من میتوانم برای جامعه انسانی انجام بدهم. امیدوارم در این راستا کوتاهی نشود.
عکسهایی از این مراسم را اینجا ببینید:
در ادامه این نشست، علیرضا قیامتی، استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه فردوسی مشهد، درباره اشعار «نجیب بارور» گفت: کاری که نجیب بارور میکند، مبارزه است. او یک درفش برداشته و درحال مبارزه با فارسیستیزان است. زمان اکنون، زمان فردوسی را برای من تداعی میکند؛ دورهای که زبان فارسی از هر سو در معرض یورش بیگانگان است.
او در ادامه خاطرنشان کرد: امروز ما به شعری نیاز داریم که همگرایی ما، پیوستگی ما و کنارهمبودن ما را فریاد بزند. این را نجیب بارور بهخوبی انجام داده و در این راه سرآمد است. ما به اینگونه شعر نیاز داریم که ریشههای فرهنگی ما را پیوند بزند.
قیامتی با بیان اینکه امروز شاهنامه، مثنوی و دیوان حافظ است که میتواند ما را به هم پیوند بدهد، گفت: مرزهای ما مشخص است. مرزهای ما در نوروز است، در بوستان و گلستان است و در شاهنامه است. ایران شاهنامه کجاست؟ ۹۰درصد شهرهایش در جغرافیای کنونی افغانستان است. به این روی، ما به چنین پیوستگیهایی نیاز داریم.
این استاد زبان و ادبیات فارسی تصریح کرد: من اگر دلبستگی زیادی به شعر نجیب بارور دارم، دلیل آن جنس شعر او نیست. رسالت و پرچمی که او به دوش گرفته، بینظیر است، او بر قله ایستاده است و فریاد میزند. امروز خوشبختانه عوام مردم ایران، افغانستان و تاجیکستان میدانند که ریشه مشترک ما در کجاست؟ فهمیدهاند که بیتبهبیت شاهنامه خانه آنهاست.
خانهام تقسیم در جغرافیای پارسی است
کابل و کولاب و تهرانم خراسانیستم
با این شعر، همه ما با هم پیوند پیدا میکنیم. این پیوستگیها و یکیشدنها رمز مشترک شعر نجیب بارور است و ما امروز به این نوع شعر نیاز داریم تا آن را فریاد بزنیم و درباره آن شعر بگوییم.
او تأکید کرد: بهقول دکتر شفیعیکدکنی بزرگ، این زبان (فارسی) است که بر تارک زبانهای دنیا میدرخشد. این زبان است که فردوسی و مولانا دارند و در عرفان سرآمد است و در حماسه و اخلاق و عشق سرآمد است.
فایل صوتی سخنرانی «علیرضا قیامتی» در این مراسم را اینجا بشنوید:
در ادامه این مراسم «یامان حکمت» با اشاره به دوستی خود با نجیب بارور اظهار کرد: شاعرانی مثل نجیب بارور نشان دادند که با شعرشان فکر میکنند و در این هم صراحت دارند که افکار ما از طریق شعر انتقال پیدا میکنند. درحالیکه بسیاری از شاعران ما اینگونه نیستند.
او ادامه داد: استفاده او از نمادها و استعارهها آن هم در عرصهای که میخواهد، گفتمانی کند و عرصه وحدت و جهان گفتمانی ایران شهر است؛ بسیار برجسته است و خوب است که به آنها توجه بشود.
حکمت خاطرنشان کرد: متأسفانه تاکنون شعر نجیب بارور از سوی افرادی که دانش این کار را دارند، بررسی و مطالعه نشده است تا به کنه اندیشه او چه در درستی او و چه در غلطی او نظر بدهند. نمادهایی که در شعر نجیب بارور وجود دارد، بیانکننده نوعی اندیشه است که یک صورتی دارد و در پس آنها چیز دیگری هم نهفته است.
او تأکید کرد: کار مهمی که نجیب بارور انجام میدهد، این است که با شعرش فکر میکند. بهنظر من این برای ادبیات و بهخصوص شعر بسیار مهم است تا شعر از قالب تزیینی و بیخاصیتش خارج شود. او در دوره سکوت شعر در افغانستان توانسته است شعر را در معرض توجه قرار دهد.
فایل صوتی سخنرانی «یامان حکمت» در این مراسم را اینجا بشنوید: