دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی: تقویت فرهنگ عمومی راهی برای افزایش هم‌بستگی اجتماعی است فرهنگ عمومی، زیربنای سلامت جامعه است درگذشت «کوئینسی جونز» تهیه‌کننده آثار مایکل جکسون در ۹۱ سالگی تسهیلات تبصره ۱۸ وزارت فرهنگ به چه کسانی تعلق می‌گیرد؟ اکران سیار «آسمان غرب» میلیاردی شد «سعیداسلام‌زاده» مدیر روابط عمومی معاونت هنری شد دلیل تعطیلی برنامه «شیوه» شبکه چهار چه بود؟ نگاهی به مجموعه‌داستان «نیمۀ تاریک ماه» هوشنگ گلشیری نگاهی به ذات سیال «فرهنگ عمومی» و آیین‌نامه‌های بدون ضمانت اجرایی صفحه نخست روزنامه‌های کشور - دوشنبه ۱۴ آبان ۱۴۰۳ «دزدان دریایی کارائیب» جدید بدون حضور جانی دپ پیام رئیس انجمن بین‌المللی تئاتر کودک و نوجوان منتشر شد انتشار نسخه مجازی آلبوم عاشقانه «نوازشگر» چرا «سفره ایرانی» کیانوش عیاری پس از ۲۰ سال هنوز اکران نشده است؟ حکایت آبی که صدراعظم نخورد درباره عکاسی تئاتر که پس از ۷ سال به جشنواره رضوان اضافه شد معرفی چند کتاب برای علاقه ­مندان به یادگیری وزن شعر | آراستن طبع موزون
سرخط خبرها

دل به دنیا نبندیم

  • کد خبر: ۱۱۴۰۹۰
  • ۰۴ تير ۱۴۰۱ - ۱۴:۵۹
دل به دنیا نبندیم
حجت‌الاسلام مصطفی رئوف - کارشناس دینی

در بیانات امیرمؤمنان (ع) به‌ویژه در نهج‌البلاغه جمله‌های زیادی در زمینه توضیح و تفسیر دنیا (چه درباره سرزنش دنیا چه لزوم بهره‌برداری و بهره‌مندی از آن) و آخرت به چشم می‌خورد. همان‌گونه که در خطبه ۲۰۳ نهج‌البلاغه، حضرت علی (ع) دنیا را محل عبور می‌نامد و آخرت را محل سکونت و قرار می‌داند. حقیقت این است که باید از این دنیایی که محل عبور است، برای محل سکونت خود در سرای آخرت نهایت استفاده و بهره را ببریم.

به تعبیر امام علی (ع)، انسان قبل از اینکه از دنیا برود باید از وابستگی و گرفتاری دنیوی، پیش از قبض روح، رها شده باشد. در غیر این صورت، در لحظه جدا شدن روح از بدن، جان کندن برایش مشکل می‌شود و شیطان همان را اسباب فشار و وسیله‌ای قرار می‌دهد که نتواند شهادتین را به زبان بیاورد.

از سوی دیگر، وقتی انسان به دنیا وابسته باشد، نمی‌تواند از این گذرگاه عبور کند و بر عکس، متوقف می‌شود. این در حالی است که بر خلاف آنچه فکر می‌کند، اگر اینجا را محل عبور بداند، راهش را به‌راحتی ادامه می‌دهد و به سمت محل ابدی خویش حرکت می‌کند.

هم‌چنین، توجه کنیم که وارثان کسی که از دنیا رفته یا اطرافیان آن‌ها این سؤال را می‌پرسند که چه چیزی باقی گذاشته است. آنچه در دیار باقی برای انسان چاره‌ساز است در این مهم خلاصه می‌شود که هر فردی مقداری از اموال خود را در راه قرض‌الحسنه، خیرات، صدقه جاریه وقف یا کار‌هایی در جهت دست‌گیری نیازمندان و یتیم‌ها خرج کند و در برابر کسی که از او خواسته‌ای دارد از انجام هیچ کاری دریغ نکند.

در غیر این صورت، ترس انسان از مرگ زمانی شدت می‌یابد که کاری برای آخرت نکرده باشد. برای نمونه، اگر کسی بخواهد از یک خانه خراب به مکانی آباد یا از یک منزل کوچک به فضایی بزرگ‌تر و با امکانات بیشتر برود، هرگز نمی‌ترسد و برای اسباب‌کشی لحظه‌ای درنگ نمی‌کند.

بر عکس، اگر بخواهد از خانه‌ای وسیع به یک خرابه یا پستو و زیرزمین نقل مکان کند، هر روز کار را عقب می‌اندازد و امروز و فردا می‌کند. به همین شیوه، اگر برای سرای آخرت خود چیزی بفرستیم و قبل از خروج روح از بدن، قلبمان به دنیا وابسته نمانده باشد، نگاه انسان روشن خواهد بود و ترسی از مرگ نخواهد داشت.

با این توصیف، پیشنهاد می‌شود انسان برای دلبسته نبودن به دنیا در کار‌های خیر و خوبی گام بردارد تا هم کاری هرچند کم برای کسی کرده باشد، هم اینکه این خیر رساندن سیر صعودی پیدا کند و از آن خسته نشود. برای نمونه، صدقه بدهیم، اما از مقدار کم شروع کنیم، ولی به طور مستمر و مداوم ادامه دهیم.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->