به گزارش شهرآرانیوز؛ تیتسو ناکامورا پزشک ژاپنی بود که ۳۰ سال در افغانستان در بخش پروژههای عمرانی ولایت ننگرهار در شرق افغانستان خدمت کرد.
ناکامورا در جوانی به افغانستان آمد و در سختترین وضعیت در کنار مردم این سرزمین باقی ماند، کار کرد و سرانجام در همین کشور در یک تیراندازی جان باخت.
او در ولایت ننگرهار در شرق افغانستان مشغول خدمت بود. مردم ننگرهار با او صمیمی بودند و نام او را «کاکا مُراد» گذاشته بودند.
ناکامورا سالهای بسیاری از عُمرش را وقف خدمت به مردم افغانستان، به ویژه مردم ولایت ننگرهار کرده بود. او در جریان این سالها مؤفق شد که دهها کانال آبرسانی برای مهار آب استان کُنر و استفاده از این آبها برای کشاورزی و سرسبزی بسازد. او همچنین ۱۶ هکتار زمین دیم را تبدیل به زمین زراعتی کرد.
ناکامورا همچنین یک کانال بزرگ به طول ۲۷ کیلومتر نیز در ننگرهار ساخت.
نهادی که ناکامورا از آن طریق خدمات ارائه میکرد، (پی ام اس) نام داشت.
ناکامورا در این مدت موفق به حفر ۱۵۰۰چاه عمیق که ۶۵۰۰ نفر از آب آشامیدنی آن استفاده میکنند، شد. او دو مسجد و دو بیمارستان نیز در ننگرهار ساخت.
ناکامورا پیش از کشته شدنش کار ساخت کانال بزرگی به ارزش ۱۵میلیون دلار را در ولسوالی (شهرستان) خیوهی ننگرهار آغاز کرده بود، بیخبر از اینکه پیش از گشایش آن کشته میشود.
او به پاس خدماتی که برای مردم افغانستان ارائه داده بود، در اکتبر ۲۰۱۹شهروندی افتخاری افغانستان را کسب کرد.
مردم ننگرهار میگویند که هیچگاه خدمات کاکا مُراد (ناکامورا) را فراموش نمیکنند و همیشه قدردان خدمات این پزشک ژاپنی خواهند بود.
ناکامورا در دوران فعالیت در داخل افغانستان دریافت که مشکل بزرگ اکثر بیمارانی که به درمانگاههای او مراجعه میکردند، سوء تغذیه بود. از آنجا به بعد، او با شعار «آب، نه اسلحه» در کنار کمکهای درمانی به مردم منطقه، حوزه فعالیتهای خود را به کشاورزی و آبیاری گسترش داد و بر ساخت کانال و پروژههای آبرسانی در شرق افغانستان تمرکز کرد.
در آغاز قرن بیست و یکم (سال ۲۰۰۰) خشکسالی سختی افغانستان و منطقه را فراگرفت. پیامدهای این خشکسالی، افزایش بیماریهای مرتبط با سوء تغذیه و کمبود آب در بدن بود. ناکامورا در این مورد گفتهاست: «یک کانال آب (برای این مردم) مفیدتر از ۱۰۰ پزشک است». او همچنین گفتهاست: «در یک بیمارستان، بیماران یک به یک درمان میشوند، اما این کار (آبرسانی) به تمام روستا را کمک میکند؛ من از دیدن یک روستا لذت میبرم که (پس از خشکسالی) دوباره زنده شدهاست».
در سال ۲۰۰۳ ناکامورا یک کانال آبرسانی در ولسوالی خیوه ولایت ننگرهار ساخت. محلیها نام آن کانال را «مروارید» گذاشتند. کانال مروارید به طول بیش از ۲۵ کیلومتر، آب رودخانه کنر (در افغانستان: دریای کنر) را به کشتزارها و خانههای مردم ولسوالی(شهرستان) خیوه میرساند.
او برای ساخت کانال مروارید، از روشهای سنتی ۲۰۰ سال پیش برای ساخت کانال آبرسانی در زادگاه خودش، فوکوئوکا، الهام گرفت.
ناکامورا در دشت گمبیری در نزدیکی شهر جلالآباد در شرق افغانستان بیش از ۸ کانال آبرسانی ساخت یا احیا کرد که ۱۶ هزار هکتار زمین زراعی را آبیاری میکند و زندگی ۶۰۰ هزار نفر را متحول کردهاست.
او همچنین در ۱۱ بند آبگردان بر روی رودخانه کنر ساخت.[
ناکامورا میگفت: «اسلحه و تانک، مشکلات را حل نمیکند؛ احیای کشتزارها، برای بهبود وضعیت افغانستان یک عنصر بنیادین است».
این پزشک و امدادگر ژاپنی، چند بار از مرگ جان به در برد. یک بار نزدیک بود در رگبار مسلسل یک هلیکوپتر آمریکایی کشته شود. بار دیگر جانش را برای حفاظت از خاکریزهای یک رودخانهٔ درحال طغیان به خطر انداخت.
او میگفت: «دوست دارم اینجا (در افغانستان) بمیرم.»
در ۴ دسامبر سال ۲۰۱۹، مردان مسلح به خودرو مؤسسه خدمات درمانی صلح (PMS) در شهر جلالآباد حمله کردند. دکتر ناکامورا به همراه پنج نفر دیگر، از جمله راننده و یک محافظ، در این خودرو بودند.
ناکامورا و همه همراهانش در این حملهٔ عامدانه کشته شدند. پلیس گفت به ناکامورا که در صندلی جلو، کنار راننده نشسته بود، پنج گلوله مستقیم شلیک شده بود.
پزشکان پس از بررسی جسد دکتر ناکامورا گفتند گلولهای که به سینه او خورده و منجر به مرگش شد، در افغانستان استفاده نمیشود.
در حمله مسلحانه منجر به مرگ ناکامورا و همراهان محلیاش، ۸ مهاجم دست داشتند که ۳ نفرشان مسلح به اسلحه خودکار بودند.
مهاجمان لباس محلی افغانی پوشیده بودند اما صورتشان را پنهان نکرده بودند.
شاهدان عینی گفتهاند مهاجمان با دو خودرو جداگانه به یک رستوران در نزدیکی محل حمله آمده بودند و به محض نزدیک شدن خودرو حامل ناکامورا، از دو طرف آن را به رگبار گلوله بستند.
یک شاهد عینی گفتهاست درحالی که در رستوران نزدیک محله پنهان شده بوده، صدای مهاجمان را شنیده که میخواستند مطمئن شوند ناکامورا کشته شدهاست. به گفته این شاهد، یکی از مهاجمان گفته «تمام شد» و بعد همه آنها محل را ترک کردند.
با این حال، ناکامورا در جریان حمله کشته نشد و به بیمارستان جلالآباد منتقل شد. مقامات محلی خواستند او را برای درمان موثرتر به بیمارستان نظامی نیروهای آمریکایی در بگرام بفرستند، اما پزشک ژاپنی در اثر خونریزی در فرودگاه جلالآباد درگذشت.
دوربینهای مدار بسته در محل حمله، صحنه تیراندازی به ناکامورا را و همراهانش را ثبت نکرده، اما دو خودروی مورد استفاده مهاجمان را نشان میدهد.
نیروهای امنیتی افغانستان، از روی شماره پلاک این خودروها، دو مظنون را بازداشت کردند.
کشته شدن دکتر ناکامورا، با واکنشهای گسترده در افغانستان، ژاپن و دیگر کشورها مواجه شد. گروههایی از مردم افغانستان در شهرهای مختلف، برای ناکامورا شمع روشن کردند و کشتن او را محکوم کردند. بر روی بعضی از پوسترهایی از تصویر او ساخته شده بود، به زبانهای پشتو، فارسی، انگلیسی و ژاپنی نوشته بودند «ما را ببخش».
شینزو آبه، نخستوزیر ژاپن، گفت از شنیدن خبر کشته شدن هموطن نکوکارش در افغانستان «شوکه شده» است.
اشرف غنی، رئیسجمهور افغانستان، ناکامورا را دوست مردم این کشور و قاتلانش را تروریست خواند.
سفارت آمریکا در کابل کشتن ناکامورا را تقبیح کرد و دفتر نمایندگی ملل متحد در افغانستان این حادثه را «مشمئزکننده» خواند.
بلافاصله پس از انتشار خبر مرگ ناکامورا، گروه طالبان اعلام کرد در این حادثه نقشی نداشته و تأکید کرد که این گروه با موسساتی که برای مردم افغانستان کار میکنند، «رابطه خوبی» دارد.
شرکت هواپیمایی کام ایر افغانستان، به احترام دکتر ناکامورا و برای قدردانی از او، تصویرش را بر روی یک هواپیمای خود نقاشی کرد.
شماری از کاربران افغان در شبکههای اجتماعی، در سایت دادخواه، دادخواستی برای نامگذاری یک خیابان یا میدان در افغانستان به نام دکتر ناکامورا و به پاس خدمات او راه اندازی کردند.
پس از اعلام خبر کشته شدن ناکامورا، همسر و دخترش به کابل رفتند تا پیکر او را به زادگاهش فوکوئوکا منتقل کنند. آنها در پایتخت افغانستان با رئیسجمهور و رئیس اجرائیه این کشور (عبدالله عبدالله) دیدار کردند.
در ۷ دسامبر، دولت افغانستان برای ناکامورا تشییع جنازه رسمی با تشریفات ویژه نظامی گرفت. اشرف غنی، رئیسجمهور وقت افغانستان در کنار افسران تشریفات، تابوت ناکامورا را که در پرچم افغانستان پیچیده شده بود، تا نزدیکی هواپیما حمل کرد.
در ۸ دسامبر، پیکر ناکامورا به توکیو رسید و مراسم تشییع جنازه او با حضور صدها تن از مردم، مقامهای دولتی و همچنین سفیر افغانستان در توکیو، در ۱۱ دسامبر در فوکوئوکا برگزار شد.