عمران و آبادانی، هم‌تراز عبادت نسخه‌ای اعلا برای مؤدب بودن ثبت‌نام سفر به عتبات ویژه عرفه ۱۴۰۴ آغاز شد | افزایش هزینه‌ها بین ۵ تا ۲۰ درصد کتاب «دینامیک به‌روز»، روایتی از طراح سازه‌های مهندسی جبهه، رونمایی می‌شود برنامه ریزی برای افزایش چشمگیر بازدید‌ها و اعزام‌ها به مناطق عملیاتی دفاع مقدس رحیم‌پور ازغدی: ایمان به وعده‌های الهی، مسیر آرامش، رشد و پیروزی در زندگی است لباسی که با عشق پوشید | خادمی امام رضا (ع) برای رئیسی یک هویت بود پیشنهاد نام‌گذاری مجتمع قضایی به نام شهید آیت‌الله رئیسی | ضرورت بازخوانی نقش دستگاه‌ها در ترویج فرهنگ ایثار و شهادت «سه فصل در یک برداشت»؛ روایتی تحلیلی از سیره عدالت‌محور شهید رئیسی رونمایی از مستند شهید آیت‌الله رئیسی در مشهد هم‌زمان با اولین سالگرد شهادت ایشان مدیر عالی حرم مطهر رضوی: فعالین حوزه روابط عمومی به حوزه زیارت توجه ویژه داشته باشند تولیت آستان قدس رضوی: اخلاق و سیره رضوی باید سرمشق فعالیت‌ها و رفتار خادمیاران باشد حسینیه معلی تولید فصل جدید خود را آغاز کرد | تغییرات در میز ذاکران یاد مرگ، ذکر مبارکی که رهایی‌بخش است سی‌ونهمین جشنواره قرآن و عترت دانشجویان سراسر کشور برگزار می‌شود نقش توکل در سبک زندگی اسلامی | توکل؛ سدشیطان، رمز عزت انتقاد دبیر شورای عالی حوزه‌های علمیه به شیوه آموزش در حوزه‌ها امکان زیارت جمعی زائران ایرانی در روضه رضوان فراهم شد حوزه علمیه نباید در گذشته متوقف بماند | هشدار درباره خطر تحجر و تقدس‌نمایی در برخی محافل حوزوی
سرخط خبرها

مردی از جنس مردم

  • کد خبر: ۱۵۳۲۳۱
  • ۱۳ اسفند ۱۴۰۱ - ۱۵:۱۸
مردی از جنس مردم
حجت الاسلام والمسلمین حسین دست پروری پیش از آنکه در کسوت روحانیت وارد شود پیش از انقلاب دانشجوی رشته الکترونیک وابسته به دانشکده نیروی هوایی در تهران بود.

سال‌ها پیش وقتی نخستین کتاب از مجموعه آثار استاد صفایی حائری را خواندم به دنبال کسی می‌گشتم که بتواند او و اندیشه هایش را برایم به روشنی به تصویر بکشد. کسی که قرار بود مردی زلال را برایم توصیف کند باید خود نیز به زلالی او باشد. مرحوم صفایی با بیان شیوا و روانش و با جملات کوتاه و پرمعنایش ذهن و قلب‌ها را تسخیر خود می‌کرد. حلقه شاگردانش پس از او نیز به دنبال آن بودند تا مشی استاد را ادامه دهند.

سرگردانی ام برای یافتن مردی از جنس صفایی هنوز ادامه داشت تا بالأخره با یکی از شاگردان او آشنا شدم. نخستین باری که پای صحبت او نشستم متوجه شدم که گمشده ام را پیدا کردم. بیان گرم او من را جذب خود کرد. کم کم با ویژگی‌های شخصی و اخلاقی اش آشنا شدم. حجت الاسلام والمسلمین حسین دست پروری پیش از آنکه در کسوت روحانیت وارد شود پیش از انقلاب دانشجوی رشته الکترونیک وابسته به دانشکده نیروی هوایی در تهران بود. او برای ادامه تحصیل نیز در دوره‌ای به آمریکا رفته بود. پس از بازگشت به ایران در همان دانشکده به تدریس مشغول شد و لباس افسری به تن کرد.  به دلیل روحیه انقلابی که در وجودش نهفته بود وارد فضای مبارزاتی علیه حکومت پهلوی شد.

اما عاقبت، سبوی صبرش بشکست و در سال ۱۳۵۶ از ادامه حضور در آنجا استعفا داد و به قول خود استاد «از جرگه ظلمه خلاص شد».
استاد دست پروری در سال ۱۳۵۸ تحصیلات حوزوی را شروع کرد و سال‌ها از محضر استادان مبرز حوزه علمیه مشهد بهره برد. در خلال این سال ها، وی به صورت جدی وارد عرصه خدمت تبلیغی شد و به ایراد سخنرانی‌های مذهبی و بیان معارف اعتقادی و اخلاقی پرداخت و به سرعت مورد توجه محافل دانشجویی و طلبگی و نهاد‌های انقلابی قرار گرفت.

آشنایی وی با افکار و نظریه‌های استاد اندیشه و اخلاق مرحوم شیخ علی صفایی حائری (ع. ص)، افق‌هایی تازه در تفسیر قرآن و هندسه اخلاقی اسلام به روی او گشود و حتی در سلوک معنوی و شخصی او نیز اثر گذاشت. استاد دست پروری در جایی گفته بود که رهاشدن خود از تعلقات مقامات دنیوی و روابط شیفته وار با استادان اخلاق و عرفان را مدیون استاد صفایی بوده است.

خاطرم هست زمانی پرسش‌هایی درباره اندیشه‌های استاد صفایی و نیز حضور او در مشهد از او کردم.

او در پاسخ گفت: استاد هرگز طالب اسم و رسم نبود و با آنکه مطالبش بی نظیر بود، همواره به دیگران سفارش می‌کرد که اگر مطالبش را می‌خواهند در جایی مطرح کنند بدون ذکر نام او این کار را بکنند. استاد هرگز به دنبال جایگاه و مقام نبود و این باور را در شاگردانش نیز به وجود آورده بود که هیچ پست و مقامی در دنیا آن‌ها را به وجد نیاورد. او می‌گفت که زمانی در ابتدای انقلاب پست خوبی به او پیشنهاد شد.

در این باره با مرحوم صفایی مشورت کرده و استاد در جوابش گفته بود: هر وقت از دنیا بزرگ‌تر شدی، پست قبول کن، زیرا هرکسی که از دنیا بزرگ‌تر باشد هر کاری انجام دهد برایش مفید است. تا مادامی که از دنیا کوچک‌تر هستی دنیا تو را با خود می‌کشاند. حجت الاسلام و المسلمین دست پروری روز جمعه ۱۲ اسفند به رحمت ایزدی پیوست. روحیه مردم داری اش زبانزد خاص و عام بود. همیشه در میان مردم حضور داشت و به سخنانشان گوش می‌داد. زبان شیرین و بیان گرمش همچون استادش جاذبه خاصی برای کسانی که پای منبرش می‌نشستند، داشت.

حالا او راهی دیار ابدی شده است، اما سخنرانی‌ها و کلمات دل نشینش در خاطر بسیاری از اهالی این شهر به یادگار خواهد ماند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->