نگاهی آماری به وضعیت و مشکلات یک معلولیت پنهان در جامعه

معصومه متین‌نژاد | شهرآرانیوز؛ حدود یک میلیون معلول در کشورمان با اختلالات شنوایی زندگی می‌کنند که به‌علت پنهان بودن معلولیتشان نسبت به دیگر معلولان، کمتر در جامعه دیده می‌شوند. اگر قرار باشد به این آمار، کهن‌سالان جامعه را هم که در سنین بالا مشکل شنوایی پیدا می‌کنند، اضافه کنیم رقم چشمگیری خواهد شد که نمی‌توان و نباید نادیده‌شان گرفت.

از آنجایی که ناشنوایان برخلاف نابینایان یا دیگر معلولان جسمی‌حرکتی نشانه خاصی برای شناخته‌شدن در جامعه ندارند و تنها از روی سمعکشان یا زمانی که با ایما و اشاره صحبت می‌کنند باید متوجه حضور آن‌ها در جامعه شد، سازمان جهانی بهداشت این دسته از معلولان را افرادی با معلولیت پنهان خوانده و روزی را نیز برای یادبود از این عزیزان در تقویم رسمی جهان جای داده‌است تا شاید توجه عموم مردم به این قشر و مشکلاتی که دارند، کمی بیشتر شود.

افراد دارای اختلال شنوایی

۱-ناشنوا

کسی که برای دریافت و درک گفتار دیگران، با سمعک یا بدون سمعک، به حس بینایی خود متکی است و از حس شنوایی‌اش به عنوان مسیر کمکی استفاده می‌کند.

۲-سخت شنوا

کسی که برای دریافت و درک گفتار دیگران، با سمعک یا بدون سمعک، به حس شنوایی خود متکی است و از حس بینایی‌اش در کنار حس شنوایی استفاده می‌کند.

۹.۰۰۰ نفر
حدود ۵۵ هزار معلول در شهر مشهد زندگی می‌کنند که از این تعداد ۹ هزار نفر آن‌ها ناشنوا هستند.

۱۵ تا ۱۶ نفر
با درنظر گرفتن عوامل محیطی از هر ۱۰۰۰ نفر ۱۵ تا ۱۶ نفر به اختلالات شنوایی مبتلا هستند.

۳ تا ۴ کودک
از هر ۱۰۰۰ تولد ۳ تا ۴ کودک اختلالات شنوایی دارند.

مهم‌ترین مشکل ناشنوایان
نبود رابط برای برقراری ارتباط ناشنوایان با جامعه مهم‌ترین مشکل این گروه از معلولان در کشورمان است.

تشخیص زودهنگام
۲۴۰ مرکز شنوایی‌سنجی و ۳۶ دستگاه غربالگری در کشورمان وجود دارد که با تشخیص زودهنگام می‌توان مداخله‌های به‌موقعی را برای درمان و پیشگیری از ناشنوایی انجام داد.

۳ ماهگی
بهترین زمان انجام اقدامات درمانی برای کودکان مشکوک به کم‌شنوایی کمتر از سه‌ماهگی است، چون مهارت‌های ارتباطی، درکی و زبانی کودکان پس از شش‌ماهگی به میزان چشمگیری کم می‌شود.

۱۳.۰۰۰ دانش‌آموز
۱۳ هزار دانش‌آموز ناشنوا در کشورمان داریم که ۵ هزار نفر آن‌ها نیمه‌شنوا هستند و در مدارس عادی درس می‌خوانند.

۸۰ درصد
حدود ۸۰‌درصد ناشنوایان در کشورمان بیکار و ۲۰‌درصد باقی‌مانده نیز شغل‌های غیر‌مرتبط با رشته تحصیلی خود دارند.

۱۱۸ مرکز روزانه
۱۱۸ مرکز روزانه آموزشی توان‌بخشی ویژه کودکان مبتلا به اختلالات شنوایی در کشورمان فعالیت دارند.

۱۰ درصد
فقط ۱۰ درصد بیمارستان‌های کشور خدمات گفتاردرمانی ارائه می‌دهند.

۳۰ رابط
تنها سی‌رابط استاندارد تربیت‌شده ویژه ناشنوایان در کشورمان وجود دارند که از این تعداد فقط سه رابط حرفه‌ای آموزش دیده‌اند.

علت حرف نزدن کودکان کم‌شنوا

• سن کمتر از ۱۸‌ماهگی
• نداشتن گنجینه واژگان درکی به میزان کافی
• وجود مشکل در اندام‌های گفتاری
• در معرض زبان نبودن به اندازه لازم
• وجود اختلالاتی مانند اوتیسم و یادگیری همراه با کم‌شنوایی

در ادامه حتما بخوانید قصه هم‌زیستی با یک ناتوانی | تلخی نگاه‌ها و ناکافی بودن مستمری‌ها

توصیه‌هایی برای ارتباط‌گیری با ناشنوایان در جامعه

اگر قصد دارید با یک ناشنوا ارتباط برقرار کنید. در برخورد با او توجهش را به خودتان جلب کنید. در تیررس نگاهش بایستید یا خیلی آرام روی شانه‌اش بزنید.

در زمان صحبت ارتباط چشمی‌تان را با او قطع نکنید.

فاصله مناسب با او را همواره حفظ کنید. نه آن‌قدر نزدیک بایستید که حریم شخصی اش نقض شود و نه آن‌قدر دور که صورت و لب‌های شما را به‌سختی ببیند.

اگر درحال انجام کاری است، مزاحمش نشوید و تمرکزش را بهم نزنید.

اجازه بدهید، شیوه ارتباط را او انتخاب کند؛ لب‌خوانی یا ایما و اشاره. همه ناشنوایان لب‌خوانی نمی‌دانند.

پشت به نور نایستید.

اگر در اطرافتان ناشنوایی دارید، همیشه آماده ارتباط با او باشید، برای نمونه کاغذ و قلم همراهتان باشد. بیشتر آن‌ها توانایی خواندن را دارند.

در رفتارهایتان خیلی عادی برخورد کنید.

آهسته و آرام حرف بزنید و گاهی مکث کنید تا او فرصت پردازش آنچه را می‌گویید، داشته باشد.

از رفتار‌های غلوآمیز بپرهیزید، مانند استفاده افراطی از حرکت دست‌ها.

با دهان پُر و درحال آدامس جویدن با او حرف نزنید. افزون‌بر بی احترامی، او متوجه حرف‌های شما هم نخواهد شد.

از زبان بدن برای انتقال مفاهیم کمک بگیرید، ولی مراقب باشید که دست‌ها، صورتتان را نپوشاند. لب‌هایتان همیشه باید در معرض دید او باشد.

آهسته، آشکار، روشن و با ضرب‌آهنگ یکنواخت حرف بزنید. گاهی از نوشتن هم کمک بگیرید.

اگر ناشنوایی در اطرافتان دارید، برای یادگیری زبان او تلاش کنید. ۲۵ واژه اصلی برای ارتباط‌گیری با یک ناشنوا وجود دارد که می‌توانید از منابع مختلفی مانند کتاب‌ها یا کانون‌های ناشنوایان یاد بگیرید.

در برقراری ارتباط با او خسته نشوید و خودتان را کلافه نشان ندهید. چندبار با آرامش جمله‌تان را تکرار کنید.

رفتار‌های ترحم‌آمیز نداشته باشید. آن‌ها به‌جز شنیدن، در انجام هرکاری مانند ما توانمند هستند؛ شاید هم بهتر.

هم زمان باچندنفر حرف نزنید. تمرکز فرد ناشنوا در این حالت از بین می‌رود.

در یک جمع، برای شروع صحبت دستتان را بالا ببرید تا او متوجه آغاز صحبت شما بشود.

افرادی که از سمعک استفاده می‌کنند صدا‌های پس‌زمینه، مانند موسیقی یا صدای تلویزیون، سبب اختلال در شنیدنشان می‌شود. در هنگام صحبت کردن با آن‌ها، تاحدامکان آن صدا‌ها را حذف کنید.

از فریاد زدن بپرهیزید. پانتومیم بازی نکنید. این نوع رفتار‌ها حس تحقیر و تمسخر را به فرد ناشنوا می‌دهد.