آمنه مستقیمی | شهرآرانیوز؛ هر تغییری که در این عالم به اذن خدا رخ میدهد، فلسفه و علتی دارد، حتی اگر ما آن را ندانیم یا تلاشی برای درکش نکنیم؛ مثل بهار که در عین خرمی و سرسبزی، یادآور اتفاقاتی شگرف است که خیلیها میخواهند افکار را از آن منحرف کنند؛ اتفاقی مثل ظهور امامزمان (عج) که سراسر عالم را در ظاهر و باطن بهاری میکند، از اینرو بهمناسبت فرارسیدن نوروز و همزمانی آن با بهار قرآن، درباره شباهتهای بهار طبیعت با بهار وجود مقدس اماممهدی (عج)، با حجتالاسلاموالمسلمین محمدرضا فؤادیان، مؤلف و کارشناس مهدوی، گفتگو کردهایم.
در ماه مبارک رمضان میتوان برنامه دعا و انس با امامزمان (عج) را طراحی و اجرا کرد؛ همانگونه که ما مشتاق دیدار و مشرف شدن به محضر امامزمان (عج) هستیم، باید همین شوق را برای مشرف شدن به محضر قرآن داشته باشیم. حال ما چه میکنیم؟ چقدر به قرآنی که در خانه داریم، شوق و اشتیاق میورزیم و خود را در محضرش قرار میدهیم؟ خوب است ثواب قرائت قرآنمان در ماه مبارک رمضان را به امامزمان (عج) هدیه کنیم.
بهار طبیعت سه کار انجام میدهد؛ نخست آنکه زمین مرده را زنده میکند، دوم آنکه عالم را شکوفا میکند و سوم آنکه درختان و زمین را به ثمر میرساند. ما در فصل بهار میبینیم درختانی که در زمستان بدون برگوبار بودند، حیاتی دوباره پیدا میکنند و زنده میشوند و شکوفههای زیبا را بر سر درختان میبینیم و این شکوفهها به ثمر مینشینند.
امامزمان (عج) که در زبان زیارت از ایشان به «بهار مردمان» و «سرسبزی روزگاران» (ربیع الأنام و نَضْرَه الْأَیَّام») تعبیر میشود، نیز در عصر ظهور با عدالت خود، جامعه را زنده میکنند و با دست مبارکی که بر سر مردم میکشند، عقلها شکوفا میشود و هدف و غرض خلقت به ثمر و نتیجه میرسد و این دقیقا همان کاری است که بهار طبیعت با جان عالم میکند.
همانطور که بهار طبیعت پس از زمستان سرد حلول میکند، بهار وجود امامزمان (عج) نیز بعد از زمستان تاریک و سرد و یخزده غیبت از راه میرسد. همانطور که با بهار طبیعت، همه نونوار میشوند و سفرهها رنگین میشود و خانه غنی و فقیر با دیگر روزها فرق میکند، با ظهور اماممهدی (عج) نیز حال دنیا تغییر میکند، مستضعفان نجات مییابند و آرامش و غنا را درک میکنند.
و چه زیبا بهاری است امسال که ایام بهار طبیعت با بهار قرآن، مقارن شده است. در روایت داریم برای هر چیز بهاری است و بهار قرآن نیز بیشک ماه رمضان است. عظمت ماه رمضان، تنها بهدلیل روزه گرفتن در آن نیست؛ زیرا در قرآن کریم آمده است: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ». اگر ماه رمضان ارزش و اعتبار پیدا کرده است، بهخاطر نزول قرآن است. وقتی وحی به جامعه مرده آن روزهای عربستان نازل شد، جامعه شبهجزیره، زنده و عقلها و جانها شکوفا شد.
کار پیامبران این است که معادن موجود را که برپایه روایات، همان ظرفیتهای مردمی هستند، استخراج کنند و به ثمر برسانند؛ چنانکه رسول گرامی اسلام (ص) نیز مسبب شکوفایی شبهجزیره عربستان بودند و در میان مسلمانان، گلهایی همچون امیرالمؤمنین (ع)، سلمان، ابوذر و... را پروراندند که در سایه وحی و قرآن شکوفا شدند، پس امسال همزمانی ماه مبارک رمضان با بهار قرآن، سبب شده است این ماه برای ما معنا و مفهومی دوچندان پیدا کند.
ما برای بهرهمندی از بهار قرآن و بهار ظهور امامزمان (عج) باید از بهار طبیعت درس بگیریم. خداوند متعال در قرآن کریم میفرماید: «در زمین گردش کنید». خب، چرا ما باید در زمین سیر کنیم؟ بهدلیل آنکه انسانها وقتی به جامعه، طبیعت و جهان نگاه میکنند، از آنها درس میگیرند و از این درسها در زندگی خود استفاده میکنند.
علما و شخصیتهای خاص، بیشتر از مردم عادی، با نگریستن به تحولات و تغییرات طبیعت، درسهایی را که باید میگیرند؛ برای مثال نقل است علامهطباطبایی (ره) هرگاه میخواست سیب بخورد، ابتدا بیست دقیقه به آن نگاه میکرد و عظمت قدرت الهی در خلق این میوه را مینگریست. انسان به هرجا نگاه کند، قدرت خدا را میبیند. ما اگر به بهار طبیعت، امامزمان (عج) و قرآن کریم نگاه کنیم، میبینیم که هرسه، راهی برای رسیدن به خدا هستند.
درباره آیتا... العظمی بهاءالدینی نیز روایت شده است که روزی ایشان به منزل یکی از دوستان خود رفته بود. صاحبخانه فرزندی داشت که پیوسته به اتاق رفتوآمد میکرد. آیتا... بهاءالدینی به میزبان گفت: «به بچه بگویید در اتاق بماند و سر سفره بنشیند». صاحبخانه به ایشان گفت: «این بچه شیطان است و سروصدا میکند»، اما با اصرار آیتا... بهاءالدینی، آن بچه به اتاق آمد و سر سفره نشست. وقتی غذا را در بشقاب کشیدند، آن بچه رفت و قفسی را که در آن مرغعشق بود، وسط سفره قرار داد. آقای بهاءالدینی دست از خوردن غذا کشید و به قفس خیره شد و پس از دقایقی گفت: «این پرنده، اسیر جمال خود شده است».
ما با دیدن بهار طبیعت، باید دست قدرت پروردگار را ببینیم که چگونه با نسیم خود، درختها را از خواب زمستانی بیدار کرده است. امامزمان (عج) هم دست قدرت پروردگار هستند که در پس پرده زمستانی غیبت، قرار گرفتهاند و با ظهور، عالم از بهار وجود و دولت کریمه ایشان بهرهمند میشود.
قرآن، ثقل اکبر است و اهلبیت (ع) و امامزمان (عج)، ثقل اصغر هستند. به هرکدام که مراجعه کنید، آدرس دیگری را به شما میدهند. ثابت کردن وجود امام حی از منظر قرآن کریم، یکی از کارهایی است که زیاد انجام میشود و از آنطرف اگر به امامزمان (عج) مراجعه کنید، آدرس ایشان نیز آدرس قرآن است. در زیارت آلیاسین اینگونه سلام میگوییم: «السَّلامُ عَلَیْکَ یَا دَاعِیَا... وَ رَبَّانِیَّ آیَاتِهِ». امامزمان (عج) معلم قرآن، مفسر قرآن و حقیقت قرآن است، لذا هر دوی اینها برای هدایت و زندگی توحیدی به دیگری آدرس میدهند. آدرس امامزمان (عج) و دستورات امامزمان (عج) نیز مبتنیبر قرآن است.
یکی از زیباییهای فرهنگ ایرانی، نوروز و جشن سال نو و آمادگیهای پیش از آن است؛ اعمالی، چون خانهتکانی، خرید و پوشیدن لباس نو، صلهرحم و عیدی دادن، از زیباییهای سال نو در فرهنگ ایرانیان است که همه اینها حکایت از توجه به دیگران دارد. سبک زندگی منتظرانه هم برای آنکه به بهار ظهور وصل شود و منتظرانِ خود را آماده حلول بهار ظهور کند، باید به توجه به دیگران و گرهگشایی از آنها پیوندی عمیق داشته باشد. از مهمترین آمادگیها برای رسیدن ظهور، مواسات با یکدیگر و رسیدگی به هم و رفع مشکلات دیگران است.
منتظران «به من چه» نمیگویند. منتظران، دیگران را بر خود مقدم میدانند و برای ایثار در زندگیشان، جای خاص باز کردهاند. اینطور نیست که کنج خانه و روی سجاده بنشینند و «اللهم عجل لولیک الفرج» بگویند. آنها دردمند دیگران و دردهایشان هستند و با همه وجود برای رفع مشکلات دیگران تلاش میکنند.
دعاهایی که ما میکنیم، جنبه خاص و باطنیشان میتواند ظهور ولیخدا باشد. ما در دعای تحویل سال از خداوند، تحول حال جهان را طلب میکنیم و در دعاهای پس از نماز یومیه ماه مبارک رمضان حتی برای مردگان قبرها، شادی میخواهیم. حال باید دید چه زمانی هیچ گرسنه و بیماری در این دنیا باقی نمیماند و حتی مردگان قبور شاد هستند. برپایه روایات، اینها همه در پرتوی ظهور حضرت حجت (عج) محقق میشود، لذا باطن همه دعاهای ما باید حلول بهار ظهور باشد.
با ظهور است که زمین همه ذخایر خود را رو میکند. با ظهور است که امنیت و رفاه در جهان حاکم میشود. با ظهور است که سرمای ظلم و بیعدالتی ریشهکن میشود و گرمای عدل و قسط، جان جهان را تازه میکند؛ به همین دلیل هم نهفقط شیعیان بلکه همه پیروان ادیان، قرنهاست در انتظار حلول بهار ظهور هستند تا در سایه سرسبزی و خرمی آن، حیات واقعی را تجربه کنند؛ چنانکه تصریح شده است: «اماممهدی (عج) در هیچ مکانی اقامت نمیکند، جز آنکه از مقدم او چشمهها میجوشد، پس گرسنگان را سیر و تشنگان را سیراب میکند...».
برپایه آنچه بیان کردیم، باید از بهار طبیعت برای بهار ظهور درس بگیریم. سنتهای نوروزی و بهارانه ما ایرانیها اگر رنگ انتظار به خود بگیرد، میتواند در حلول ظهور، زمینهساز باشد. حال که بهار طبیعت و بهار قرآن همزمان شدهاند، باید فرصت را غنیمت شمرد و بستر را برای از راه رسیدن بهار مردمان هموار کرد.