اجرای فعالیت‌های خانوادگی شاد و جذاب را از یاد نبریم

«به نام حضرت دوست

با سلام و درود به پدر و مادرهای عزیز

این روزها که دنیا شرایط خاصی را پشت سر می‌گذارد و فعالیت‌های فردی و اجتماعی در سطح جهان تحت تاثیر مهمانی ناخوانده و ناشناخته به نام کووید ۱۹ قرار گرفته است؛ یادگیری‌های مدرسه‌ای کودکان و دانش‌آموزان و عقب‌ماندن آن‌ها از درس و مشق، موجب دل‌نگرانی‌هایی شده است. حفظ ارتباط دانش‌آموزان و نوآموزان با مربیان و معلمان، تداوم جریان یادگیری و فراهم کردن امکان دسترسی به پیام‌رسان‌ها، انجام تکالیف در منزل و … دغدغه مسئولان نظام تعلیم و تربیت و خانواده‌ها است. این امر برای نوآموزان دوره پیش‌دبستان به دلیل ویژگی‌های سنی، تمایل به ارتباط مستمر با اعضای خانواده و همسالان و نیاز به تحرک و جنب و جوش و از سوی دیگر تاثیر ماندگار آموخته‌ها و اندوخته‌های این روزها بر شخصیت و هویت آنان از اهمیت بیشتری برخوردار است.

شرایط موجود تجربه جدیدی برای کودکان و خانواده‌ها است و می‌تواند فضای عاطفی و روانی خانه را تحت تاثیر قرار دهد.

پس یادمان باشد؛ خانه، مأمن کودکان است و تحت هر شرایطی باید خانه بماند.

مدرسه محل تعلیم و تربیت رسمی و ارتباطات گسترده‌تر (به ویژه با مربیان و همسالان) است که این روزها نمی‌تواند پذیرای نوآموزان و دانش‌آموزان باشد.

مدرسه به طور موقت تعطیل است، اما یادگیری هرگز تعطیل نیست.

پدر و مادرها قرار است علاوه بر نقش اصلی خود، نقش رابط و هدایت‌گر جریان یادگیری مدرسه‌ای را هم ایفا کنند، اما نباید پدر بودن و مادر بودن‌شان تحت تاثیر قرار گیرد.

مادر اولین مربی کودک است و به همراه پدر ابرقهرمانان زندگی او هستند، این روزها به دلیل تغییر روند عادی زندگی و قرنطینه خانگی، مراقب جایگاه این قهرمانان باشیم.

اجرای فعالیت‌های خانوادگی شاد و جذاب، عامل موثر افزایش همدلی، هم‌زبانی، موافقت و مرافقت اعضای خانواده؛ تقویت سیستم ایمنی بدن و پیشگیری از ابتلا به بیماری است.

جریان تربیت امری مستمر و جاری است و از لحظه تولد تا پایان زندگی تداوم دارد. کودکان هر لحظه یاد می‌گیرند، رشد می‌کنند و از آموخته‌های خود بهره می‌برند.

شرایط موجود و بودن اعضای خانواده کنار هم؛ برای نوآموزان دوره پیش‌دبستانی فرصتی مغتنم و دوست داشتنی است. آن‌ها بیش از گذشته در خانه هستند و ارتباطشان با اعضای خانواده افزایش یافته است؛ اگر والدین دقت نکنند، این فرصت مغتنمی تواند به تهدید تربیتی تبدیل شود.

کودکان بیش از بزرگسالان در معرض مخاطرات اخبار گوناگون و شرایط هیجانی خاص هستند؛ وظیفه ماست که با تاب‌آوری؛ شرایط را به زبان کودکانه برای آن‌ها توضیح دهیم و با ایجاد محیط شاد و متنوع به آن‌ها کمک کنیم تا از این تجربه بیاموزند و آن را با موفقیت پشت سر بگذارند.

یادگیری مطالب درسی به ویژه کسب مهارت‌های لازم در مواجهه با ابهام، شرایط غیرقابل پیش‌بینی، تاب‌آوری و مدیریت هیجان مهم است.

تعلیم و تربیت رسمی در فضای مدرسه دارای استانداردها، ملاک و معیارهای مشخص است که رعایت همه آن‌ها در فضای مجازی و خانه امکان‌پذیر نیست. تمهید بستر لازم برای تداوم یادگیری، انگیزه و شوق بهره‌برداری از منابع مختلف ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است.

کودکان بیش از یادگیری مطالب درسی، نیاز دارند یاد بگیرند؛ در شرایط دشوار چگونه روحیه خود را حفظ کنند، به خدا توکل کنند، برای حفظ سلامتی خود و دیگران بکوشند، بهداشت فردی و اجتماعی را رعایت کنند و طبیعت و محیط زیست را دوست داشته باشند. این‌ها را بیش از کلام والدین، از رفتار آن‌ها می‌آموزند.

در این روزهای گذرا و به یادماندنی؛ عواطف، احساسات و نیازهای کودکان را دریابیم و پاسخگوی اقتضائات نوآموزان دوره پیش‌دبستانی باشیم.

به کودکان فرصت دهیم با احساسات و عواطف خود آشنا شوند و روش‌های مختلف ابراز و مدیریت هیجان را درک و کسب کنند. تحقق این هدف بزرگ تعلیم و تربیت در شرایط عادی از پیچیدگی بیشتری برخوردار است.

به کودکان فرصت دهیم عواطف و احساسات خود را به شیوه‌های مختلف مورد علاقه‌شان ابراز کنند، داستان‌های خلاق بسازند و با استفاده از وسایل ساده همچون جوراب، عروسک‌های انگشتی، نقاشی، ماسک، استفاده از اسباب‌بازی‌های خود و … نمایش خلاق اجرا کنند.

زمان اجرای نمایش، بیان خلاق، بدیعه‌پردازی و … نگرانی و ترس‌های آن‌ها را بشناسیم و با استفاده از قصه، هنر و بازی‌های کودکانه پاسخ مناسب به آن‌ها بدهیم.

با استفاده از ابزار و رسانه‌های مختلف، درک و پذیرش تفاوت‌ها را با کودکان تمرین کنیم.

باتوجه به ماندگاری آموخته‌ها و تاثیر عمیق تجارب دوره کودکی، کودکان را دریابیم و به آنها احترام بگذاریم.

تحقق اهداف کتاب‌های درسی مهم هستند و برای شکل‌گیری شخصیت و رشد همه‌جانبه کودکان ضروری‌اند. در حال حاضر تشخیص اولویت و درک شرایط روانی کودکان برای یادگیری مهم‌ترین اقدام تربیتی است.»