شعر افشین علا خطاب به رژیم صهیونی | عاقبت بیت‌المقدس را رها خواهیم کرد فریبرز عرب‌نیا: ترجیح می‌دهم در کنار مردم کشور عزیزم باشم + فیلم سریال محرمی «جایی برای همه» روی آنتن شبکه دو + زمان پخش آمار فروش سینماها در روزهای جنگ بین اسرائیل و ایران اکران سیار فیلم‌های کودکانه در مشهد کارگردان فیلم بعدی «جیمز باند» مشخص شد «کاتیا فولمر» ایران‌شناس آلمانی درگذشت فصل پایانی سریال «اسکویید گیم» در راه است تکرار سریال «مختارنامه» از شبکه آی‌فیلم (محرم ۱۴۰۴) + زمان پخش قدردانی سخنگوی پلیس از اصحاب قلم در دوران جنگ رژیم صهیونیستی علیه ایران | عزیزان رسانه، گل کاشتید، دستانتان را می‌بوسم برنامه‌های حمایتی وزارت فرهنگ و ارشاد برای جبران خسارات گروه‌های موسیقی و نمایشی اجرای باشکوه ارکستر سمفونیک تهران در میدان آزادی حسام خلیل‌نژاد، بازیگر سینما و تلویزیون: اگر امروز هنری هست، میراث شهیدان است فیلم‌های آخر هفته تلویزیون (۵ و ۶ تیر ۱۴۰۴) + شبکه و زمان پخش سیمای محرم ۱۴۰۴ | معرفی برنامه‌های ویژه تلویزیون همراه با زمان پخش چرا توزیع سریال «شکارگاه» به تعویق افتاد؟ فرصت تماشای فیلم با قیمت نیم‌بها تا کی ادامه دارد؟ شعر‌هایی به‌مثابه موشک | شاعران مشهدی در کنار مدافعان وطن ایستادند
سرخط خبرها

این جای خالی دیگر پر نمی‌شود

  • کد خبر: ۲۳۱۴۵۷
  • ۱۲ خرداد ۱۴۰۳ - ۱۷:۱۵
این جای خالی دیگر پر نمی‌شود
خیابان، همان خیابان همیشگی بود و مسیر همان مسیر، اما عفت خانم، دیگر مثل آن سال‌های قدیم توی پیاده رو نبود. پیاده روی برایش سخت شده بود.

از پشت شیشه پنجره  اتوبوس به پیاده رو شلوغ نگاه کرد. آدم‌ها می‌آمدند و می‌رفتند. مثل تمام سال‌ها و ماه‌ها و روز‌هایی که آمدند و رفتند. خاطرات قدیمی را در ذهنش مرور می‌کرد. خیابان، همان خیابان همیشگی بود و مسیر همان مسیر، اما عفت خانم، دیگر مثل آن سال‌های قدیم توی پیاده رو نبود. پیاده روی برایش سخت شده بود.

 آن وقت‌ها تمام این کوچه و خیابان‌ها را با اکبر آقا (همسرش) قدم زده بود. از چهارراه نخریسی تا فلکه برق و پیاده روی در خیابان امام رضا (ع) تا فلکه آب. اما حالا خسته‌تر از همیشه، روی صندلی اتوبوس نشسته بود و تمام این خاطرات رنگ پریده را از پشت قاب پنجره مرور می‌کرد. از ته دل آهی کشید، استغفرالهی گفت و از جایش بلند شد.

- حاج خانم بیشینِن، مِرِه جلو درِ حرم نِگَر مِدِره، یَک ایسگاه دِگِه مُندِه هنُوز. مگه حرم نِمِرِن شما؟

***

اکبرآقا با یادگار تلخی از جبهه برگشته بود. توی عملیات آخر، جانباز شیمیایی شده بود. سال‌ها با دردش کنار آمد و خم به ابرو نیاورد. اما این آرامش و صبر، همیشگی نبود. گاهی موقع پیاده روی چند دقیقه می‌ایستاد و دستش را به دیوار تکیه می‌داد. رنگش می‌پرید و نفس کشیدنش سخت می‌شد. عفت خانم هول می‌کرد. اکبرآقا با همان حالش لبخند می‌زد. - چَن دِقِه همینجِه واستِم، خوب مُرُم الان.

ماه‌های آخر وقتی راهی زیارت می‌شدند، پیاده روی برای اکبر آقا سخت بود. چند قدم می‌رفت و چند دقیقه می‌ایستاد. وقتی سرفه اش می‌گرفت نای ایستادن نداشت. به ورودی باب الرضا (ع) که می‌رسیدند، می‌نشست و دست بر پیشانی می‌گذاشت. عفت خانم اشک می‌ریخت و در دلش آشوب بود. آن قدر اصرار می‌کرد تا بألاخره اکبرآقا را راضی کند که روی ویلچر بنشیند. دفعه اول، با وجود سرفه‌های شدیدش، سفت و سخت ایستاده بود و قبول نمی‌کرد. اما وقتی چشم‌های خیس و دست‌های لرزان عفت خانم را دید، راضی شد که روی ویلچر بنشیند و روی حرفش پافشاری نکند.

***

عفت خانم طبق عادت همیشگی از روبه روی دفتر نذورات یک ویلچر گرفت. یکی از خادمان حرم که فکر می‌کرد عفت خانم خودش می‌خواهد روی ویلچر بنشیند، قصد کمک داشت. اما عفت خانم ویلچر را برای خودش نمی‌خواست. وارد صحن شد و رفت به همان جای همیشگی شان. رو به گنبد طلا، پشت صندلی چرخ دار ایستاد. زیارت امین ا... را که خواند، سبک شد. آهی از ته دل کشید و دسته‌های ویلچر را در دستانش فشرد.

حاج خانم‌ای ویلچرتانِ لازم دِرِن؟
عفت خانم به خودش آمد و به سمت صدا برگشت: نِخیر، بفرمایِن، آقاما رفتن زیارت.

- خب مَگه برنِمِگردن؟
عفت خانم، در حالی که چشم‌های خیسش را پاک می‌کرد، صدایش لرزید و گفت: نِخیر، بفرماین شما.
التماس دعا...

عکس: زینب عربی

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->