بسیاری از خانوادهها فریاد غم و پشیمانی سرمیدهند برای دختران و پسرانی که از دستشان رفتهاند؛ نه لزوماً بهمعنای مردن بلکه بهمعنای اینکه دیگر کنترلی بر آنها ندارند، راه خودشان را میروند آنهم نه راه درست. والدینی که هر روز میبینند جوانانشان به قهقرا میروند، در روابطی بیقرارداد و بیضابطه که برایشان جز تباهی به ارمغان نمیآورد. از تنشهای هر شب والدین با جوانان تا افسردگیهای ازدواج سفید و درگیرشدن با واژه و مفهوم سخیف «پارتنر» و...
به گزارش شهرآرانیوز، میزان سالمبودن یا ناسالمبودن هر جامعهای را باید از جوانانش شناخت. این قشر تأثیرگذارترین بخش جامعه در روند بالندگی خواهد بود. جوان در جامعه ایرانیاسلامی ما نیازمند تربیت صحیح و براساس موازین و آموزههای دینی است.
امروزه متأسفانه خیلی از جوانان از موهبتهای دینداری و تمام شگفتیها و تأثیراتش در زندگی فردی و اجتماعی، روحی و جسمی آگاهی ندارند و فریفته دنیای مجازدرمجاز غیرایرانی شدهاند که شبکههای اجتماعی نوظهور نقش بسزایی در این معضل داشتهاند.
دین برای انسان را میتوان به مثال پزشک در نظر گرفت. یکی برای سلامتی جسم و دیگری برای سلامتی روح و شخصیت و بالندگی فرد که البته دین مبین اسلام حتی در زمینههای مختلف سلامت جسمی نیز توصیهها و رهنمودهایی دارد که منطبق با علم روز جهان نیز هستند.
به همین دلیل آشنایی و بازگشت جوانان به مقوله دین و معنویت از هر زمان دیگری لازمتر مینماید. امروزه همه از مصیبتها و آسیبهای زندگی منهایمعنویت و گمشدن در دنیای ظواهر و فضای مجازی و تندادن به شیوه و سبک زندگی غیرایرانی (بخوانیم غیراخلاقی) آگاهیم.
کافی است از خانوادههای مذهبی و غیرمذهبی در کشورمان سؤال یا تحقیق شود. بهراحتی میتوان دید چقدر فرق است بین راه نادرست و درست و اینکه آرامش در خانواده مذهبی چقدر محسوستر است که البته این قیاس کلی است و شامل اکثریت میشود و نه تمام خانوادهها حتی در نوع مذهبیاش؛ لیکن دین و معنویت باعث آرامش، ثبات، موفقیت و پیشرفت در خانواده میشود. خانواده معنوی، جایگاه دارد هم نزد فرزند هم نزد والد. احترام جایگاه دارد. پرهیز جایگاه دارد و انسان در اینچنین کانونی، در اینچنین تربیتی میداند که نباید هرآنچه را غرایز و امیالش گفت، پی بگیرد. میداند زندگی و امورش باید در دستش باشد؛ جاهایی «نه» و جاهایی «آری» بگوید. بر خودش، بدنش، روحش اشراف و کنترل داشته باشه و اینها مصداق و نمونهای بارز از جو و فضای رفتاری در خانوادههایی است که معنویت در آنها جاریست.
جان بی گایزل میگوید: «بیایمانی به خصوص از این لحاظ رنجآور است که دنیا و هر چه را که در اوست، در نظر ما لغو و بیهوده و ناپایدار جلوه میدهد در صورتی که صاحب ایمان در آفرینش و در زندگانی، منظور و مقصودی میبیند. ایمان است که ما را در طوفان روزگار، از افتادن و مغلوبشدن نگاه میدارد. کسی که مذهب ندارد، غریقی است که مدام در دریای شک و تردید و بیتکلیفی دستوپا میزند، خوب را از بد و مفید را از مضر و راست را از دروغ نمیتواند جدا کند و هر روز و هر ساعت، عقیدهای دارد و با خود و با طبیعت و با اهل دنیا پیوسته در جدال و کشمکش است.»
شهید مطهری میگوید: «ما امروز از این نسل گله داریم که چرا با قرآن آشنا نیستند، چرا در مدرسهها قرآن یاد نمیگیرند، حتی به دانشگاه هم که میروند از خواندن قرآن عاجزند؟ البته جای تأسف است که اینطور است، اما باید از خودمان بپرسیم ما تاکنون چه اقدامی در این راه کردهایم؟ آیا با همین فقه و شرعیات و قرآن که در مدارس است توقع داریم نسل جوان با قرآن آشنایی کامل داشته باشد؟»
منبع: ایسنا
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
