امضای بیانیه تکریم جبهه مقاومت توسط صدها نفر از علمای اهل سنت کاربردی‌شدن قرآن در زندگی، یک ضرورت فرهنگی است گسترش سبک زندگی قرآنی با اجرای طرح «زندگی با آیه‌ها» اعزام اردوهای راهیان نور در سال جاری ۳۰ درصد افزایش یافت اهتزاز پرچم «نَصرُ مِنَ الله و فَتح قَریب» در جوار گنبد بارگاه منور رضوی (۵ اسفند ۱۴۰۳) شاهده؛ تازه‌ترین اثر حسن روح‌الامین برای شهید نصرالله + عکس تأکید حجت‌الاسلام قرائتی بر لزوم احیای زکات در سراسر کشور طرح «زندگی با آیه‌ها» با هدف تربیت ۱۰ میلیون حافظ قرآن اجرا می‌شود پخش زنده مراسم تشییع پیکر شهید نصرالله از شبکه قرآن آزمون مرحله استانی رقابت علمی طلاب خواهر، چهارشنبه (۸ اسفند ۱۴۰۳) برگزار می‌شود بیمار در چه صورتی می‌تواند روزه نگیرد؟ | فتوای آیت الله خامنه‌ای درباره روزه بیماران چگونه می‌توان جریان فقهی جدید ایجاد کرد؟ تصمیمات لازم برای ارائه خدمات بهتر به زائران عتبات گرفته می‌شود رونمایی از مجموعه آثار فقه بورس و اوراق بهادار مراسم گرامیداشت شهید سیدحسن نصرالله فردا (۵ اسفند ۱۴۰۳) در سراسر کشور برگزار می‌شود آخرین مهلت ارائه مقالات به دبیرخانه چهارمین همایش بین‌المللی اربعین اعلام شد + جزئیات حرم امام‌رضا(ع) میزبان برگزاری مراسم هم‌دردی با مردم لبنان می‌شود دریافت ۲۲۴ اثر در چهاردهمین جشنواره بین‌المللی کتاب سال رضوی هجدهمین نمایشگاه بین‌المللی قرآن و عترت مشهد مقدس برگزار می‌شود آمادگی یادمان‌های دفاع مقدس برای برگزاری اعتکاف رمضان ۱۴۰۳
سرخط خبرها

بی‌بی دیگر قلیان نکشید

  • کد خبر: ۲۳۷۸۱۱
  • ۱۷ تير ۱۴۰۳ - ۱۷:۳۰
بی‌بی دیگر قلیان نکشید
نمی‌دانم هشت‌نه‌ساله بودم یا بیشتر، اما برای یک بچه در این سن‌وسال خیلی هیجان‌انگیز است که بی‌بی برای یک روضه خانگی دورتادور دو اتاق کوچک خانه‌اش را قلیان بچیند تا زن‌ها بیایند روضه.

یادم نمی‌آید چندساله بودم که زن‌ها از جلسه‌شان پرتم نمی‌کردند بیرون. حتما خیلی ریزه‌میزه بوده‌ام و زن‌ها با دیدنم معذب نمی‌شده‌اند. همین حالا هم که به آنها فکر می‌کنم، یادم می‌آید که بیشترشان هم‌سن بی‌بی (مادربزرگم) بودند. اصلا گیرم که قدبلندی هم می‌کردم، مهم این بود که در چشم یک جمع پیرزن هنوز پشت لبم سبز نشده بود.

نمی‌دانم هشت‌نه‌ساله بودم یا بیشتر، اما برای یک بچه در این سن‌وسال خیلی هیجان‌انگیز است که بی‌بی برای یک روضه خانگی دورتادور دو اتاق کوچک خانه‌اش را قلیان بچیند تا زن‌ها بیایند روضه. من و پسردایی‌ها مسئول زغال‌ها بودیم تا خوب جرق شوند و گُر بگیرند.

اولین زن که می‌رسید، انگار که زنگ مدرسه ما خورده باشد، همه به‌سمت خیابان می‌دویدیم؛ اما یکی‌دوبار من با بچه‌ها نرفتم و خواستم بدانم داستان آن قلیان‌ها و زغال‌ها چیست. هنوز هم از آن همه دودی که از دهان بی‌بی‌ها بیرون می‌آمد و در کمتر از نیم‌ساعت فضای خانه را پر می‌کرد، متعجم.

تعجب آن زمانم به‌دلیل دیدن آن همه آدم بود که یک‌جا قلیان می‌کشیدند و الان متعجم که چرا آن زمان این همه سرطان و درد و کوفت دیگر نمی‌گرفتند. این داستان هر چهارشنبه خانه بی‌بی بود و تنها تفاوتش با روضه‌های محرم، در استفاده از سینی‌های زرد بیضی‌شکل اندازه کف دست یک آدم بزرگ بود که کنارش یک تکه نان قاق (نان قندی) هم می‌گذاشتند.

اما یک چهارشنبه که صدای خش‌خش جاروزدن حیاط بی‌بی تمام شد، از رختخواب زیر پنجره مشرف به بهارخواب برخاستم، دیدم فقط سماور بزرگ روشن است و خبری از قلیان‌ها نیست. فکر کردم بی‌بی خواب مانده و نرسیده قلیان‌ها را بچیند، اما از آن روز به بعد دیگر قلیان‌ها را ندیدم و نفهمیدم فلسفه وجودشان چه بوده است و حالا با کدام منطق و فلسفه جمع شده‌اند!

این معما تا نوجوانی گاهی قلقلکم می‌داد تا اینکه روزی از زبان مادرم که برای یکی‌دیگر تعریف می‌کرد، شنیدم که بی‌بی روزی مریض می‌شود و دکتر می‌رود، دکتر وقتی می‌فهمد که او قلیان می‌کشد، نهی‌اش می‌کند و از مضرات قلیان برایش می‌گوید. از همان روز بی‌بی وقتی می‌فهمد که قلیان چقدر ضرر دارد، نه‌تن‌ها خودش دیگر قلیان نمی‌کشد، بلکه آن را دیگر در شأن مجالس حضرت اباعبدا... (ع) هم نمی‌بیند و با یک تلنگر کوچک، قلیان برای همیشه از برنامه‌های چهارشنبه‌اش حذف می‌شود.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->