کنسرت آنلاین کیوان ساکت و وحید تاج بدون تماشاگر برگزار شد/ اجرای زنده در سالن خاموش

به گزارش شهرآرا نیوز، تالار وحدت که بیشتر در حین اجراها مملو از جمعیت بود، امشب و در روزهای کرونا برای دومین‌بار کنسرتی بدون تماشاگر را تجربه کرد و هنرمندان روی صحنه به‌جای قرارگرفتن در مقابل مخاطبان، تنها در برابر دوربین‌ها و صندلی‌های خالی قرار داشتند که فضایی غریب را ایجاد کرده بود.
«به‌دلیل شیوع بیماری کرونا مردم نتوانستند برای تماشای اجراهای ما به سالن‌های کنسرت بیایند، ولی اکنون خوش‌حالم که با کمک تکنولوژی توانستیم به حضور آن‌ها برویم. هرچند آن‌ها اینجا نیستند، موج گرمشان را احساس خواهیم کرد.» این را کیوان ساکت پیش از آغاز کنسرت بیان کرد. وحید تاج نیز گفت: «البته اینکه اکنون در سالنی بدون تماشاگر قرار داریم، تقریبا عجیب است و تابه‌حال هیچ‌وقت تالار وحدت را تا این حد سوت‌وکور ندیده‌ایم و همیشه مملو از تماشاگران بوده است، ولی به‌قول آقای ساکت مخاطبان می‌توانند انرژی خود را از خانه‌هایشان در سراسر کشور به ما منتقل کنند.»
پس از اینکه هنرمندان در جایگاه خود قرار گرفتند، دوربین روی کیوان ساکت قرار گرفت که درحال نواختن سه‌تار با ریتمی ملایم بود. در عین حال نماهایی از تالار وحدتی که خالی از تماشاچی بود، به تصویر کشیده می‌شد.
آوای زیبا و دل‌نشین سه‌تار در سالن پخش می‌شد. آرامش موسیقی ایرانی انسان را برای لحظاتی از آشوب ذهنی این روزها دور می‌کرد.
قطعه‌ای که ساکت می‌نواخت، تنظیمی متنوع داشت؛ به‌گونه‌ای که هر لحظه ریتم و آوایی جدید ایجاد می‌کرد و به‌تنهایی می‌توانست ذهن مخاطب را با خود همراه کند.
در ادامه اعضای ارکستر در کنار یکدیگر قرار گرفتند و با ریتمی تند شروع به نواختن کردند. ریتم در جاهایی کمی فرود می‌آمده و دوباره اوج می‌گرفت. این روند برای دقایقی ادامه داشت تا اینکه صدای تار ساکت با وضوح بیشتری شنیده می‌شد. ارکستر باز هم ریتم قبلی را در پیش گرفت. در بین سازها، نوازنده پیانو هم همراهی می‌کرد.
قطعه بعد با ریتمی ملایم‌تر آغاز شد و این‌بار خواننده نیز به اجرا اضافه شد و شعر معروف «دلا دیدی» را از هوشنگ ابتهاج می‌خواند: «دلا دیدی که خورشید از شب سرد/ چو آتش سر ز خاکستر برآورد». این قطعه ریتمی تقریبا یکسان داشت و فرازونشیب خاصی در آن به‌چشم نمی‌خورد.
ساکت بار دیگر فرمان آغاز قطعه بعد را داد و ارکستر با ریتمی سریع آن را اجرا کرد. البته در ابتدای کار توقف‌هایی کوتاه داشت که ریتم همچنان پس از آن تغییر می‌کرد.
آغاز قطعه بعد نیز با تارنوازی ساکت همراه بود که پس از لحظاتی تنها آوای سوزناک نی به گوش می‌رسید.
خواننده آواز سر می‌داد: «آی گل زردُم، گل زردُم/ بیا با هم بمانیم، از سر درد» و هم‌زمان تار نواخته می‌شد.
قطعه بعد نیز شعر سوزناک هوشنگ ابتهاج درباره وطن بود که ریتمی محزون داشت: «خسته و دور از او/سینه پر شور از او/قاصد آرزو خاک وطن کو؟/ آه ز بیگانگی! داد ز آوارگی! خاک پاک وطنم ایران من...»
بخش بعدی پس از هم‌نوازی ارکستر، با تک‌نوازی عود آغاز شد و در ادامه ارکستر آوای آشنای دیگری را اجرا کرد: «تو که درد دل دیوانه من می‌دانی/ چند دور از تو خورم خون جگر پنهانی/ عاشق عشقم و دیوانه دیوانگی‌ام/ منما راه که دارم سر سرگردانی».
پس از دقایقی تک‌نوازی سنتور و هم‌نوازی ارکستر با شوروحالی زیبا، باز هم نوبت به ساکت رسید و برای لحظاتی شروع به تک‌نوازی کرد و پس از لحظاتی سازهای ارکستر باز هم با هم ترکیب شد و خواننده برای آخرین‌بار دوباره برای وطن خواند و خواستار رفع بلا شد: «باران تو ببار، مگر تو بشویی سیاهی از همه جا را».
گفتنی است محمد دلنوازی (عود)، سروش عازمی‌خواه (پیانو)، اشکان مرادی (کمانچه)، علی فربدنیا (نی)، یحیی علوی (سنتور)، مهدی غلامی (دف و بندیر)، سیاوش ساکت (سازهای کوبه‌ای)، سالار زمانیان (تار) و کیارش ساکت (شورانگیز) در این اجرا حاضر بودند.

منبع: ایسنا