گفتگو با سپیده آرمان که برای فیلم «آهو» بهترین بازیگر جشنواره «کازان روسیه» شد | جایزه‌ای برای عاشق‌ماندن
سپیده آرمان جایزه بهترین بازیگر را از جشنواره کازان روسیه برای فیلم «آهو» دریافت کرد.
به گزارش شهرآرانیوز، سپیده آرمان برای بازی در فیلم «آهو» جایزه بهترین بازیگر نقش اول بیستمین جشنواره بین‌المللی فیلم کازان روسیه را کسب کرد. این فیلم به کارگردانی هوشنگ گلمکانی و تهیه‌کنندگی جواد نوروزبیگی تنها نماینده سینمای ایران در بخش مسابقه فیلم‌های بلند بیستمین جشنواره کازان روسیه بود و توانست جایزه بهترین بازیگر زن این رویداد سینمایی را از آن خود کند. به همین بهانه با سپیده آرمان همکلام شدیم که در ادامه میخوانید.
حس و حال خود را از انتخاب بهترین بازیگر زن جشنواره کازان روسیه توصیف کنید و بگویید بازی شما چه ویژگی‌هایی داشت که موفق به دریافت این جایزه شدید.
از شنیدن این خبر خوشحال شدم، فیلم «آهو» قصه عشق را روایت می‌کرد. در جریان تولید این اثر از همان روز‌های ابتدایی که نگارش فیلمنامه را آغاز کردم سعی من این بود که خود را در حال‌و‌هوای کاراکتر دختر قرار دهم و زیست شش‌ماهه من با کاراکتر در جریان نوشتن فیلمنامه باعث نزدیک‌شدنم به آن شد و در نهایت به فیلمبرداری رسید. پروانه دختری است که پس از ناپدید شدن ناگهانی معشوقش، تنهایی را بر می‌گزیند و حضور هیچ‌کدام از عشاق تازه نمی‌تواند تنهایی را از زندگی او حذف کند.
در فیلم «آهو» قرار بود همه بازیگران بازی زیر پوستی و درونی داشته باشند و از بروز هیجانات و ابراز اغراق‌شده خودداری کنند. من تلاش کردم تمام مولفه‌های رفتاری کسی که با تجربه سوگ روبه‌رو شده را، با پیش‌فرضی که از ابتدا ارائه شده بود(بازی درونی) عرضه کنم. در واقع کاراکتر پروانه به اندازه‌ای در وجود من ریشه دوانده بود که تا مدت‌ها پس از پایان فیلمبرداری هم دچار افسردگی بودم.
به نظر شما غیر از نوع بازی شما، چه عوامل دیگری در این روند اثرگذار بود؟
به نظر من عشق، مفهومی انسانی و ورای جغرافیا و زمان و ملیت است و همه عاشق‌های جهان می‌توانند با قصه‌های عاشقانه ارتباط برقرار کنند؛ همین موضوع باعث شده که هیئت داوران جشنواره روسیه، درد این عاشقانگی را در بازی من ببینند و همین شد که بازی من مورد توجه قرار گرفت. فیلم «آهو» در فضای متضاد با فضای قالب فیلم‌های ملودرام اجتماعی سال‌های اخیر روایت شده است و قصه «آهو» قصه‌ای است که به برهه خاصی از زمان محدود نمی‌شود. قصه‌های عاشقانه تاریخ انقضا ندارند و تا زمانی که دنیا باقی باشد قصه عشق هم باقی خواهد ماند.
از فیلم «آهو» در اکران عمومی و آنلاین چقدر استقبال شد؟
«آهو» قصه خاصی دارد و در ژانری روایت می‌شود که مخاطب خاص آن را بیشتر می‌پسندد. در زمان اکران سینما‌ها و پس از آن در اکران‌آنلاین و شبکه نمایش خانگی، با واکنش‌های بسیاری روبرو شدم؛ هم از سوی منتقدان و اهالی سینما و هم از طرف مخاطبانی که به تماشای فیلم نشسته بودند. آنها که قصه‌های عاشقانه با ریتم کند را دوست داشتند فیلم «آهو» را پسندیدند و همراه قصه شدند. به نظر من مخاطبان فیلم «آهو» شبیه مخاطبان فیلم‌هایی مثل در دنیای تو ساعت چند است صفحه یزدانیان و ماهی‌ها عاشق می‌شوند علی رفیعی هستند.
«آهو» چه جایگاهی در کارنامه بازیگری شما دارد؟
با توجه به اینکه در فیلم آهو، من علاوه بر بازی در نقش یک، کار نگارش فیلمنامه را نیز بر عهده داشتم و اینکه در کنار بزرگانی مانند علیرضا زرین‌دست، رضا کیانیان و علی مصفا ایفای نقش کردم، «آهو» فیلم خاصی برای من است.
چه برنامه‌ای در ادامه مسیر خود دارید؟
دوست دارم تجربه حضور در نقش‌های متفاوت و فرصت همکاری با کارگردانان برجسته سینمای ایران را داشته باشم. همچنین دوست دارم فعالیتم در حوزه فیلم نامه نویسی را نیز استمرار بدهم.
اکنون مشغول چه کاری هستید و آیا فیلمی در نوبت اکران دارید؟
من در سه ماهه تابستان مشغول تمرین نمایش «قبله عالم» به کارگردانی هادی مرزبان بودم که براساس نمایشنامه «باغ شب‌نمای ما» (اکبر رادی) نوشته شده است.
این نمایش قصه ناصرالدین‌شاه با بازی ایرج راد را در ماه‌های پایانی حیاتش روایت می‌کند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
