به گزارش شهرآرانیوز؛ رسانهها در عصر حاضر به عنوان یک نیروی قدرتمند، تأثیرات عمیقی بر فرهنگ و ذائقه نسل جوان گذاشته اند. در این میان، صنعت مدلینگ و جریانهای هنری، رسانه ای، نقشی برجسته در شکل دهی به معیارهای فرهنگی، اجتماعی و زیبایی شناختی نسل جوان دارند. یکی از نمادهای سالهای اخیر الگوسازی برای نسل جوان در سراسر دنیا، گروه موسیقی کرهای بی تی اس و خواننده محبوب این گروه کیم ته هیونگ یا آقای «وی» است.
زیبایی یک مقوله پیچیده است که مباحث متنوع و پردامنهای را در بر میگیرد. با این حال، در این مورد، نظرسنجیها گاهی اطلاعات جالب توجه و قابل تأملی را عرضه میدارند. بسیاری از نظرسنجیها حاکی از آن هستند که کیم ته هیونگ خواننده گروه بی تی اس و مشهور به «وی»، برای دومین بار به عنوان جذابترین مرد جهان در سال گذشته انتخاب شده است.
جدای از اینکه کی پاپ را باید در بستر فرهنگی وسیع تری مورد تحلیل قرار داد، انتخاب «وی» به عنوان جذابترین مرد سال از این جهت تأمل برانگیز است که او نه از معیارهای کلاسیک زیبایی که هالیوود آنها را ترویج میکرد بهرهمند است و نه شاخصههای جذابیت مردانه برجستهای دارد. در واقع، «وی» در نگاه اول، نه مرد است و نه زن. شاید همین هم یکی از دلایل عمده شهرت گروه بی تی اس باشد. رسانههای غربی هم میخواهند با شعار برابری و آزادی برای نوجوانان و جوانان امروز قهرمانی ورای مرد یا زن بودن دست و پا کنند.
آنچه درباره کیمتههیونگ مهم است و معمولا مخاطبان نوجوان او در سرتاسر جهان توجهی به آن ندارند، مسئله پول و ثروتی است که به واسطه برندهای مشهور حوزه مد و فشن برای مطرح کردن چهرههایی مثل او هزینه میشود. برای نمونه بررسی سرمایهگذاری وسیع تبلیغاتی که از سوی یکی از برندهای مشهور جهان در حوزه جواهرات روی «وی» انجام شده میتواند کدهای درخور تأملی را درباره سیاستگذاری صاحبان پول و ثروت و تلاش آنها برای تغییر سبک زندگی مخاطبان نوجوان و جوان شبکههای اجتماعی بدهد.
نگاهی به گستره محبوبیت و شهرت جهانی گروه بی تی اس نشان میدهد که جریان رسانهای حاکم بر افکار عمومی در سطح جهان، فارغ از جهت دهیهای سیاسی و فرهنگی، حتی درک عمومی از مقوله زیبایی را هم تغییر داده است. اگر موسیقیهایی از جنس آثار باخ، موتزارت و بتهوون را به مثابه الگوهای موسیقی فاخر در تاریخ جهان لحاظ کنیم، موسیقی محبوب امروز جهان که در کره جنوبی تولید میشود، تقریبا هیچ نسبتی با آن آثار فاخر ندارد.
حتی اگر آن را با نمونههای پرهوادار معاصر مانند گروه کوئین هم مقایسه کنیم، باز هم وزن ناچیز محصولات پرطرف دار کره جنوبی هویدا خواهد شد. با این حال، ساده انگاری است که امثال بی تی اس را به مثابه یک گروه موسیقی در نظر بگیریم. این یک تصویر فرهنگی بزرگ و چندجانبه است که تحلیل آن نشان میدهد اشاعه فرهنگی از سوی چشم بادامیها به بهترین نحو ممکن به جریان افتاده است.
سیطره کره جنوبی در جهان امروز فقط به تولید تجهیزات و لوازم الکترونیکی پیشرفته و تسخیر بازارهای جهان با خودروهای باکیفیت محدود نمیشود، صنایع فرهنگی کره جنوبی نیز در دو دهه اخیر رشد قابل توجهی را در شاخههای مختلف تجربه کرده و هر بار یکی از محصولاتش، از سریالهای «بازی مرکب» و «امپراطور دریا» و «افسانه جومونگ» گرفته تا فیلمهای سینمایی شاخصش مثل «انگل» مورد توجه میلیونها مخاطب از سرتاسر جهان قرار میگیرند.
احتمالا میدانید که گروه بیتیاس و کیپاپ، در کشور خودمان هم طرفداران بسیاری دارند و شاید تلویزیون ملی ایران هم با پخش صدها ساعت سریال کرهای در تمایل و علاقه نوجوان ایرانی به فرهنگ کره، رسانهای که بیشتر از ۳۰ سال است مشتری محصولات فرهنگی آن هاست بی تأثیر نبوده. در این میان، کی پاپ مستقیما نسل زد در سرتاسر جهان را هدف قرار داده و به دنبال آن است که زحمات قطعات دیگر پازل فرهنگی کره جنوبی را به نتیجه برساند.
نمیتوان منکر این موضوع شد که این امر تا حد زیادی محقق شده و این روزها بخش زیادی از نوجوانان و جوانان سرتاسر دنیا دلداده کی پاپ یا کی دراما هستند و حتی تلاش میکنند تا زبان کرهای را بیاموزند. واقعیت آن است که بسته فرهنگی جامعه ایرانی برای نسل نوجوان و جوان به شدت خالی است. در زمانی که بسیاری از رسانههای رسمی ما مشروعیت و مقبولیت خودشان را در میان مردم و به ویژه نسل جوان از دست داده اند، چطور میتوان امیدی به تأثیرگذاری آنها در حوزه فرهنگ داشت؟ وقتی رسانههای داخلی خبر از آمار ۱۰ تا ۲۰ درصدی مخاطبان تلویزیون میدهند، دور از ذهن نیست که رسانه ملی برای قهرمان سازی با اتکا به فرهنگ ایرانی ناکام بماند.
همین موضوع را میتوان به مسئله جذابیت خواننده کره ای، یعنی کیم ته هیونگ هم نسبت داد؛ کسی که در مختصات نوظهور زیبایی شناختی معاصر که دستپخت جریان رسانهای کره جنوبی است، جذابترین مرد دنیا محسوب میشود. تغییرات در زیبایی شناسی عمومی، به ویژه در کره جنوبی به وضوح قابل مشاهده است.
جایی که به نوعی پایتخت عملهای زیبایی جهان محسوب میشود و مطابق آمارها، برخی از مردم حتی برای بهبود شانس شغلی خود نیز به انجام عملهای زیبایی روی میآورند. در واقع، زیبایی و موفقیت اجتماعی در این کشور چنان به هم گره خورده اند که این فرهنگ به جوانان سایر کشورها نیز سرایت کرده است و این موضوع تحت تأثیر الگوبرداری از سلبریتی ها، اهمیت داشتن زیبایی ظاهری در فرهنگ کره و تمایل به فرار از فرهنگ آسیای شرقی بوده است.
از منظر ساختار هنری، موسیقی گروه بی تی اس، بر اساس تضاد بین فرم و محتوا پیش میرود، به این معنا که درون مایه ترانههای این گروه عموما بر مضامین سیاه و افسرده کننده مبتنی است، در حالی که به لحاظ ریتمیک موسیقی آن ضرباهنگ بالا و نسبتا تندی دارد. بر این اساس موسیقی آنها بیشتر بر مضامین احساسی و فردی تمرکز دارد که به مخاطبان نوجوان ارتباط نزدیک تری برقرار میکند.
جوانانی که احساس افسردگی دارند، اما هم زمان میخواهند دیده شوند و با فریاد زدن حال و روز قلبشان، تلاش میکنند تا به چشم بیایند. نگارنده با پرس و جو از چند نوجوان ایرانی که چه وقتهایی به این موسیقی گوش میدهند این پاسخ را دریافت کرد: «وقتی خیلی غمگینیم و حالمان خوب نیست!»
محبوبیت بی تی اس، به خصوص در ایران، در میان نوجوانان و جوانان متولد دهه ۸۰ شکل گرفته است. در حالی که نسلهای قدیمیتر اغلب با این نوع محتوا ارتباط برقرار نمیکنند و آن را نشانهای از تغییرات منفی در ذائقه عمومی میدانند. از طرفی، جهانی شدن و تأثیرات رسانه ای، به مافیای مدلینگ و تبلیغات اجازه داده است تا از این تغییرات به نفع خود بهره برداری کنند. بسیاری از نوجوانان بدون توجه به واقعی بودن یا نبودن این شمایل ها، به دنبال الگوبرداری از این قهرمانان پوشالی هستند.
بدین ترتیب، تصویری که امروز به عنوان جذابیت به نسل جدید مخابره میشود، نه تنها با واقعیت زندگی روزمره فاصله دارد، بلکه به طور روزافزونی ذهن نوجوانان را دست کاری میکند تا اهداف مالی و تجاری خود را تحقق بخشد. آنها سلطان ترند کردن عادیترین رفتارهای هنرمندانشان هستند و ماجرای سربازی رفتن سوهر، لیدر گروه کسو، نشان داد که کره ایها چقدر در فضای مجازی مسلط عمل میکنند.