مهرگان در جست‌وجوی فرهنگ و هویت

ساخت شهرک‌ها و شهر‌های نزدیک کلان‌شهرها، با هدف مدیریت جمعیت شهر‌های بزرگ و کاهش مشکلات شهرنشینی از ابتدای دهه ۶۰ در ایران آغاز شده است. شهر‌های بینالود، گلبهار و شهرک مهرگان برای مدیریت جمعیت کلان‌شهر مشهد تأسیس شد. البته مهرگان در قالب مسکن مهر برای اسکان جوانان و کسانی که نیاز به مسکن موقت دارند، از ابتدای دهه ۹۰ توسط دولت و مردم آغاز و البته هنوز هم ساخت و ساز در آن ادامه دارد.
فهرست بلندی از مشکلات شهرک مهرگان از گذشته تاکنون را می‌توان بیان کرد. طی این سال‌ها مشکلات و کمبود‌هایی از جمله مسائل زیرساختی شهرنشینی، مراکز دینی و مسجد، فاضلاب، فضای سبز، فضای آموزشی، حمل و نقل عمومی، جمع‌آوری آب‌های سطحی، روشنایی معابر، آسفالت معابر، بهداشت و درمان، بازار و مراکز خرید در شهرک مهرگان وجود داشته است، این مشکلات در حال حاضر یا کاملاً برطرف یا در حال برطرف‌شدن است.
با گذشت زمان چه به کندی یا به سرعت امکانات زیرساخت زندگی شهری در این شهرک یا شهرک‌های مشابه فراهم می‌شود. مسائل نرم‌افزاری و مشکلات فرهنگی و اجتماعی، زندگی را برای مردم ساکن در این شهرک سخت خواهد کرد. نیاز اساسی شهرک به یک مرکز فرهنگی با هدف هویت‌بخشی هر روز بیشتر از قبل احساس می‌شود. این مرکز باید به عنوان یک مرکز الهام‌بخش در آموزش شهرنشینی و به‌ویژه فرهنگ آپارتمان‌نشینی، آموزش‌های هنری، ورزش، سرگرمی، برگزاری برنامه‌های دینی، انقلابی، هویت شهری و پیشرفت پایدار و همه جانبه فرهنگی و اجتماعی را فراهم کند.
این گونه شهرک‌ها به دلیل مهاجرت‌پذیری از سایر شهر‌ها و روستا‌ها و تفاوت در سبک زندگی و آشنایی کم ساکنان با قواعد و الگو‌های زندگی شهری محل آشکارشدن اختلافات اجتماعی به‌ویژه آسیب‌های اجتماعی است. پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی ناشی از ناهمگونی فرهنگی نیازمند اقدامات فرهنگی است و تأسیس این گونه مراکز نقش مهمی در کاهش آسیب‌های اجتماعی آینده شهرک دارد. در نبود یک مسجد جامع منتسب به بزرگان و علمای انقلابی این گونه شهرک‌ها محل جولان برخی فرقه‌های معاند و ضد وحدت دینی خواهند شد.
به نظر می‌رسد شهرک مهرگان به عنوان یکی از شهرک‌هایی که زیست‌پذیری در آن طی سال‌های گذشته علاوه بر تعداد جمعیت در ماندگاری جمعیت هم رشد بیشتری داشته است، نیازمند توجه بیشتر نهاد‌های دینی، فرهنگی و اجتماعی است.