حضرت ابوالفضل (ع) که بود؟

در بین عرب مرسوم بود که هرکسی غیر از نام اصلی، کنیه و لقب داشت و گاهی این کنیه‌ها و لقب‌ها زیاد بود. کنیه با کلمه «اب» برای مردان و «ام» برای زنان شروع می‌شود و معمولا کنیه افراد با نام فرزندشان پایان می‌یابد. اما لقب، کلماتی است که حکایت از اوصاف نیک افراد دارد و گاهی حاکی از اوصاف زشت است. حضرت عباس (ع)، فرزند شجاع امیرالمؤمنین امام‌علی (ع) و یاور بزرگ امام‌حسین (ع)، نخستین فرزند دلاور حضرت‌ام‌البنین (س) و پرچمدار سپاه عاشورا و دانشمند و جانباز مکتب اهل‌بیت (ع)، نیز کنیه‌ها و لقب‌های زیبایی داشتند که به‌مناسبت میلاد باسعادتشان برخی از آنها را مرور می‌کنیم.

ابوالفضل

ابوالفضل مشهورترین لقب حضرت عباس (ع) است (منتهی‌الامال، ج یک، ص ۲۷۸ و ص ۲۷۹). او را به این سبب ابوالفضل نامیده‌اند که فرزندی به نام فضل داشته است. اگر فرزندی به این نام هم نمی‌داشت، سزاوار این کنیه بود؛ چون او مظهر همه فضیلت‌ها و ارزش‌ها و کرامت‌ها بود. کمیت اسدی، شاعر ولایی، در وصف حضرت عباس (ع) چنین سروده است‌: «ابوالفضل ان ذکرهم الحلو/ شفاء النفوس من اسقام‌: ابوالفضل از جوانمردانی بود که یاد و ذکر شیرینش، مثال شفای درد انسان‌هاست». (مقاتل‌الطالبین، ص ۸۲)

قمربنی‌هاشم

حضرت عباس (ع) بسیار خوش‌سیما و زیبا بود، از این‌رو آن بزرگوار را ماه بنی‌هاشم نامیدند. (مقاتل‌الطالبین، ص ۸۲) او نه‌تنها بین علویان ماه بود، بلکه در جهان اسلام نیز پس از امامان (ع) ماه بود و با روی زیبا همچون ماه در راه خدا شهید شد و درکنار امام زمان خویش، از حماسه‌سازان انقلاب عاشورا در سرزمین کربلا بود.

سقا

از محبوب‌ترین و زیباترین لقب‌های حضرت عباس (ع)، سقا بود. او آب‌آور خیام اباعبدا... الحسین (ع) شد و چندمرتبه در ایام حصر کربلا برای اهل‌بیت و اصحاب آب آورد. در روز عاشورا نیز امام‌حسین (ع) به او فرمودند‌: «اطلب لهولاء الاطفال قلیلا من الماء: برای بچه‌ها کمی آب بیاور!». (بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۴۱). او صدای کودکان را شنید که العطش العطش! می‌گفتند به طرف نهر علقمه رفت، آب برداشت و در راه آوردن آب به خیمه‌ها، شهید شد.

صاحب لواءالحسین (ع)

از لقب‌های پرافتخار حضرت عباس (ع)، پرچمداری سپاه برادرش اباعبدا... الحسین (ع) است. آری؛ پرافتخارترین پرچم‌ها در سرزمین کربلا برافراشته شد و پرچمداری آن بر دوش حضرت ابوالفضل قرار گرفت. روز عاشورا زمانی که تنهایی برادر را دید، به برادر عرض کرد‌: «یا اخی! هل من رخصه؟‌ای برادرم! اجازه نبرد و میدان رفتن می‌دهی؟ امام‌حسین (ع) به‌شدت گریست و فرمود یا اخی! انت صاحب لوائی؛‌ای برادرم! تو صاحب پرچم منی!». (بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۴۱)

در ادامه حتما بخوانید حقیقت ایمان در بیان امام جواد (ع)

باب‌الحوائج

حضرت عباس (ع) با ایمان و یقین و اخلاص و تصدیق و وفاداری و تقوا و ورع و یاری دین خدا و ولایتمداری و صبر و پایداری، دارای قدرت الهی بزرگی شد که با اذن پروردگار، حاجت‌های مردم را برآورده می‌سازد. او همه هستی خویش را فدای اسلام و سنت نبوی و اهداف مقدس قرآنی کرده و در راه خدا جان‌بازی کرد و «باب‌الحوائج» نامیده شد.