فیلم صبح اعدام به برنامه هفت رسید چرا تلویزیون سخنرانی حجت‌الاسلام مسعود عالی را قطع کرد؟ ریدلی اسکات در ۸۸ سالگی همچنان پرکار است برگزاری نمایشگاه گروهی نقاشیخط «هفت هنر» در نگارخانه رضوان مشهد تام کروز با شانزدهمین پرش با چتر نجات، رکورد گینس را شکست علیرضا قربانی: فقدان «الهه»، دختر سرزمینمان، داغدارمان کرد ویدئو | گاف جدید شبکه ایران‌اینترنشنال علیه فرزند رهبر انقلاب اقدام دوباره نماوا برای دور زدن قانون درباره انتشار سریال سووشون؛ این‌بار با یوتیوب سیدعلی خامنه‌ایِ خمینی درباره نمایش خانم و آقای پاواروتی | صحنه‌هایی از یک فروپاشی روزمره فیلم‌های سینمایی تلویزیون در روزهای (۱۴، ۱۵ و ۱۶ خرداد ماه ۱۴۰۴) رکوردشکنی سریال «وحشی» در فیلم‌نت علی شادمان با فیلم «تهران کنارت» در راه جشنواره کارلووی واری تابستان فصلی پر از فرصت | نگاهی به برنامه‌های کانون پرورش فکری مشهد در تابستان ۱۴۰۴ شهاب موسوی‌زاده هنرمند نقاش درگذشت برنامه استعدادیابی بین‌المللی «ستاره شو» در راه نمایش خانگی جایزه بهترین فیلم جشنواره رینبو لندن در دستان «ایار» ایرانی
سرخط خبرها

مخمصه‌های نوشتن (قسمت اول: درباب جستار)

  • کد خبر: ۳۱۶۷۰۱
  • ۲۸ بهمن ۱۴۰۳ - ۱۰:۰۵
مخمصه‌های نوشتن (قسمت اول: درباب جستار)
لحظاتی که گاه عملا با زندگی‌نگاره شانه به شانه می‌شوند. مثل برشی از متن‌هایی درباره «تنبلی یا کتاب نخواندن» در کتاب «فقط روز‌هایی که می‌نویسیم.» که همگی بر حول یک محور و موضوع مشخص شده می‌چرخند و آن همان: «لذت نوشتن یا مشکلات آن» است.

شاید هنوز که هنوز است نتوان تعریفی دقیق و جزیی درباره جستار را پیدا کرد. پیش از این‌ها جستار را شکل تازه‌ای از ادبیات رسمی و غیررسمی دانستیم و گفتیم بیش‌تر از دیگر قالب‌های نوشتاری هم، چون رمان، داستان کوتاه و زندگی نامه و... مقالات ادبی خوانندگان خودش را دارد. حتی گفتیم خیلی‌ها نامش را گذاشته‌اند «ادبیات بی‌قرار»، اما حالا می‌خواهیم به پیش‌گفتاری از «احسان لطفی»، مترجم کتاب «فقط روز‌هایی که می‌نویسم.» نوشته «آرتور کریستال» اشاره کنیم، که شاید تعریف ساده او در باب جستار پر بی‌راه نباشد.

نوشته‌ای که در توصیف از جستار‌ها و شناخت هر چه بیش‌تر زندگی و جزییات یک نویسنده، خواندن آن را «به دنبال کردن رد چشمی از زندگی یک نویسنده» در مقالات و لحظه‌هایی از زندگی او می‌داند. مثل این می‌ماند که خواننده‌ای بخواهد از دریچه‌ی نگاه آن نویسنده به همه چیز جهان نگاه کند، بی‌آنکه در داستانش مجبور باشد دچار مساله «مرگ مولف» باشد و دستی دستی با حذف خویش و دشواری ساختن لایه‌های پنهان داستانی حرفش را بزند، اما اکنون به لطف جستار می‌تواند کمابیش جسورانه‌تر در ساحت گفتن از مصایب زندگی، ایدولوژی خودش را بگوید، درست شبیه به اعتراف نامه‌ای شسته رفته، چنان که خواننده با خوانش آن همزمان در حال خوانش یک مقاله‌ی ادبی است و یا در حال خواندن نظریات و نگاه نویسنده در طی بخشی از تجارب اوست.

لحظاتی که گاه عملا با زندگی‌نگاره شانه به شانه می‌شوند. مثل برشی از متن‌هایی درباره «تنبلی یا کتاب نخواندن» در کتاب «فقط روز‌هایی که می‌نویسیم.» که همگی بر حول یک محور و موضوع مشخص شده می‌چرخند و آن همان: «لذت نوشتن یا مشکلات آن» است.

«احسان لطفی» در جایی دیگر معتقد است به لطف این جستار‌ها نیز می‌شود نقاط کور و تاریک زندگی نویسنده را فهمید، از آمال و آرزوهایش سردرآورد و با معنا دادن تجربیات و ایده‌ها و فکر‌ها روی نخ تسبیحی به نام روایت آن را خواند. به طور کلی به بهانه خواندن بخشی از باورها، تجارب زندگی یک نویسنده، به بخش گنجینه اعظمی از جزییات و رفتار‌های شخصی نویسنده پی می‌بریم، که به احتمال زیاد در هیچ رمان یا داستان و یا فیلمنامه‌ای از او نمی‌توان به آن دست پیدا کرد؛ بنابراین امروزه روز که قالب‌های تازه و ساختار شکنی از نوشتن (که پیش از این‌ها در ادبیات جهان بوده و اکنون به لطف ترجمه‌ی هر چه بیش‌تر آن در بازار کتاب می‌شناسیم.) بخوانیم، که شاید شهامت بیشتری را برای تعداد کثیری از آدم‌های درگیر نوشتن ساخته باشد. چرا که «نوشتن» و معرفی انواع قالب‌های آن سبب می‌شود، دست نویسنده برای انتخاب قالب ادبی نوشتارش باز باشد، تا بتواند راحت‌تر حرفش را بزند.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->