پیشینه ترمیم بنای مسجد جامع گوهرشاد به بهانه تعمیر گلدسته‌های آن | تاریخ ۶۰۰‌ساله مرمت در میراث گوهرشاد‌بیگم هدیه‌ای به نام مهربانی پناه بی‌پناهان بود | یادی از عباس تربتی، معروف به حاج آخوند، واعظ و عارف مدفون در حرم مطهر رضوی امامی که مشهد را پایتخت علم و زیارت کرد همراهی اهل بیت(ع)، خوشبختی حقیقی | بررسی معیار خوشبختی در فرازهایی از زیارت جامعه کبیره تولیت آستان قدس رضوی: معماری مشهد باید امام‌رضایی باشد | ضرورت فضاسازی متفاوت، مفهومی و زیارت‌محور تولیت آستان قدس رضوی: پرستاران، ادامه‌دهندگان راه حضرت زینب(س) در دفاع از کرامت و سلامت انسانی هستند ویدئو | جشن تکلیف دختران ۹ کشور اسلامی در حرم مطهر امام رضا (ع) بیش از ۴۵ هزار مسجد در کشور بدون امام جماعت هستند فعالیت ۲۵ هزار و ۷۰۰ قرارگاه محله اسلامی در سراسر کشور تجلیل از خادمان و سقایان زائران پیاده امام رضا (ع) در مشهد ویژه‌برنامه «عقیله بنی‌هاشم» با حضور بانوان اردوزبان در حرم مطهر امام‌رضا(ع) برگزار شد پخش مستند «خورشید کاروان» از سیمای استانی خراسان رضوی جایزه ادبی یوسف به ایستگاه چهاردهم رسید + مهلت ارسال آثار اجرایی شدن طرح حفظ «شهید سلامی» به منظور تربیت ۱۰ میلیون حافظ قرآن آغاز کنگره ملی بزرگداشت ۳ هزار شهید خراسان شمالی با برگزاری اردوی راهیان‌نور نهایی شدن قرارداد‌های مربوط به حج ۱۴۰۵، سه ماه پیش از آغاز عملیات اعزام زائران مشهد میزبان برگزاری جشنواره امامت و مهدویت خواهد بود برنامه «مهمان مهر» میزبان ۶۰۰۰ دانشجو از سراسر کشور در حرم حضرت معصومه(س)
سرخط خبرها

این زخم را تیغ درمان می‌کند!

  • کد خبر: ۳۲۲۱۸۲
  • ۲۵ اسفند ۱۴۰۳ - ۱۵:۱۶
این زخم را تیغ درمان می‌کند!
ما کمبود‌ها را می‌توانیم تحمل کنیم. شرایط سخت را با شکیبایی از سر می‌گذرانیم، اما در برابر فساد، این تحمل‌ناشدنی است.

زخمِ تیغ را مرهم، درمان می‌کند، اما زخم زبان را هیچ‌چیز نمی‌تواند درمان کند. این را به تکرار از زبان دیگران شنیده و از قلم‌های مختلف خوانده‌ایم. بدگویی‌ها چنان نابودگر است که جنگ و دعوا نیست. ببخشید چنین شروع کردم در ماه رمضان مهربان و نوروز فرخنده‌فال که صدای پایش گوش را می‌نوازد. ببخشید بر من و این قلم.

البته نمی‌خواهم درباره زبان و زخم بنویسم. این را وام گرفتم تا درباره یک رفتارِ پرزیان، بسیار پرزیان بنویسم. مردم از کمبود‌ها دل‌خورند، اما به اندازه همان زخمی که گفتیم. دل‌خوری فراوان و جبران‌ناشدنی از بود‌هایی است که با درازدستی این و آن، نابود می‌شود. البته از حساب مردم و الا انباشت می‌شود در حساب دست‌های ناپاک. مردم از اختلاس‌ها، ناراحت می‌شوند و از درد این رفتار، چون مارگزیده به خود می‌پیچند. 

اینکه فلان افراد و بهمان دسته، چنین رها دست در بیت‌المال می‌زنند و آن را به مال‌البیت تبدیل می‌کنند. این مصیبت‌ها اگر مهار شود، عدالت را اگر ببینیم از گفتار به رفتار رسیده است، سختی تحریم‌های حرامِ حرامی‌ها را بر جان هموار می‌کنیم و در برابر زورگویی و قلدرگری‌ها مثل کوه می‌ایستیم. ما ایرانی هستیم، مسلمانیم. این دوگانه ما را بر یگانه استقامت، پایدار می‌دارد. پای و پشت ملت زمانی می‌لرزد که می‌بینند اتفاقاتی که نباید بیفتد می‌افتد. 

خبر‌هایی که نباید شکل بگیرد، مشکل‌آفرینی می‌کند. آنچه مردم را به حاشیه می‌رساند، وجود این قبیل آدم‌ها و ناآدمی کرداری در متن جامعه است. این را چاره کنیم، خیلی از احساس بیچارگی‌ها از میان خواهد رفت. ما انقلابمان را به منهجِ علوی تعریف کردیم. به منطق امامی که اهل داد و نماد تمام نمای عدالت بود. در اجرای حق، همه را به یک چشم می‌دید. این گزارش على بن‌ابى‌رافع از متصدیان امور بیت‌المال است که گفت: دختر آن حضرت یک گردن‌بند مروارید در روزهاى عید قربان به امانت تضمین شده از من گرفت که پس از سه روز آن را بازگرداند. 

على (ع) آن را برگردن وى دید، برداشت و به من گفت: در مال مسلمانان خیانت مى کنى؟ داستان را براى او نقل کردم و گفتم که من آن را از مال خود تضمین کرده‌ام. گفت: همین امروز آن را بازگردان و اگر بار دیگر چنین کنى به کیفر من گرفتار خواهى شد. سپس گفت: اگر دخترم این گردن‌بند را جز به صورت امانت تضمین شده گرفته بود، نخستین زن، از بنی‌هاشم مى بود که دستش به جرم سرقت بریده مى شد. آری، ما با این منطق مردم را به انقلاب خواندیم. 

روح انقلاب هم باورمند به این حقیقت است. نباید عارضه‌ها و بیماری‌هایی، چون فزون‌خواهی فرصت پیدا کند و سلامت انقلاب را چنین به خطر بیندازد. ما کمبود‌ها را می‌توانیم تحمل کنیم. شرایط سخت را با شکیبایی از سر می‌گذرانیم، اما در برابر فساد، این تحمل‌ناشدنی است. مردم هرگاه خبری از این نوع می‌شنوند و شرایط سخت خود را می‌بینند به فغان می‌آیند. حق هم دارند.

این حق را خداوند هم به رسمیت شناخته است؛ لایحب الله الجهر بالسوء من القول الا من ظلم وکان الله سمیعا علیما؛ خداوند دوست ندارد کسی با سخنان خود، بدی‌ها (ی دیگران) را اظهار کند؛ مگر آن کس که مورد ستم واقع شده باشد. خداوند، شنوا و داناست. اختلاس و فساد هم بالاترین ظلم اجتماعی است که یک ملت مظلومِ آن است. زخمِ زبانی است به فرهنگ ملی که جز با تیغ عدالت درمان نمی‌شود.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->