ازدواج، سکوی رشد و پختگی انسان

در ایام خجسته و مبارک پیوند آسمانی حضرت‌علی (ع) و حضرت‌زهرا (س)، بر خود واجب می‌دانم که نگاهی تازه به موضوع ازدواج بیندازم و آن را به‌عنوان یک فرصت بسیار مهم برای رشد روان‌شناختی و اجتماعی جوانان مطرح کنم. در این روز‌ها که فرهنگ و سنن ایرانی‌اسلامی در‌معرض چالش‌های متعددی قرار دارد، فهم عمیق‌تر ازدواج به‌عنوان یک فرایند رشد می‌تواند به تقویت پیوند‌های خانوادگی و اجتماعی کمک شایانی کند.

ازدواج، درحقیقت یک نهاد اجتماعی است که نه‌تنها نیاز‌های عاطفی و اجتماعی انسان را برآورده می‌کند، بلکه بستر مناسبی برای رشد و تکامل شخصیت انسان فراهم می‌آورد. جوانان، به‌ویژه در سنین بیست تا سی‌سالگی، تمایل و انگیزه بیشتری برای پیشرفت و رشد دارند. آنها در جست‌وجوی هویت و معنای زندگی هستند و این مسیر به‌تنهایی و بدون توجه به ازدواج، به‌طور‌کامل محقق نخواهد شد. تجربه‌ای که با ازدواج به‌دست می‌آید، شامل چالش‌ها، مسئولیت‌ها و تعاملات عاطفی عمیق‌تری است که به بلوغ فردی و اجتماعی کمک می‌کند. 

متأسفانه بسیاری از جوانان امروز، به‌ویژه در آغاز بزرگ‌سالی، احساس می‌کنند که ازدواج مانع پیشرفت شخصی آنان خواهد بود. این نگرش غلط ناشی از فرهنگ فردگرایی و لذت‌گرایی است که متأسفانه به‌تدریج در جامعه ما ریشه دوانده است؛ در‌حالی‌که اگر جوانان به این نکته توجه کنند که ازدواج نه‌تنها تعهدی مشترک، بلکه فرصتی برای رشد و تکامل است، بسیاری از این نگرانی‌ها برطرف خواهد شد. 

ازدواج فرایندی است که در آن فرد با چالش‌های جدیدی مواجه می‌شود و ناگزیر است از خود بگذرد و به خواسته‌ها و نیاز‌های همسر و خانواده توجه کند. این تعاملات به جوانان کمک می‌کند که ابعاد جدیدی از شخصیت خود را کشف کنند و به بلوغ عاطفی و اجتماعی دست یابند. درواقع، ازدواج به افراد این امکان را می‌دهد تا در یک بستر امن و حمایتی به رشد خود ادامه دهند. این فرایند شامل یادگیری مهارت‌های حل تعارض، همکاری و ارتباط مؤثر است که در هیچ‌یک از روابط به‌جز رابطه زناشویی به‌دست نمی‌آید. 

ممکن است فرد در زندگی حرفه‌ای خود موفقیت‌هایی کسب کند، اما فقط با ازدواج و تجربه زندگی مشترک، می‌تواند به سطحی از بلوغ عاطفی و اجتماعی دست یابد که در زندگی فردی غیرممکن است. بسیاری از کسانی که از فرصت‌های ازدواج در دهه‌های دوم و سوم زندگی بهره‌مند نمی‌شوند، در دوره‌های بعدی در سطوح فردی و اجتماعی در جا می‌زنند و از بسیاری از تجربیات غنی زندگی محروم می‌شوند. این برداشت‌ها و نگرش‌های سطحی درباره ازدواج باید مورد بازنگری قرار گیرد.

در ادامه حتما بخوانید ازدواج؛ شیرینی‌اش برای تو، برکتش برای ایران

باید تأکید کنیم که ازدواج یک نیاز انسانی جهان‌شمول است که به انسان امکان می‌دهد تا در ابعاد عاطفی، اجتماعی و معنوی رشد یابد و به شخصیتی پخته و اثربخش تبدیل شود. پس از این مقدمه، به جوانان، خانواده‌ها و سیاست‌گذاران توصیه می‌کنم که به ازدواج به عنوان یک سکوی رشد چندبعدی بنگرند.

بیاییم با ترویج این نگرش، نسل جوان را دربرابر چالش‌ها و مسئولیت‌های زندگی مشترک آماده‌تر کنیم و به آنها نشان دهیم که ازدواج فرصتی است برای یادگیری و شکوفایی و نه مانعی برای پیشرفت فردی.

بیاییم بر درک صحیح از ماهیت ازدواج تأکید کنیم تا به‌جای آنکه ازدواج را به‌عنوان بار یا محدودیت ببینیم، آن را به‌عنوان یک شراکت پرسود و فرصتی برای رشد متقابل در نظر بگیریم. در‌نهایت، باید به تبلیغ فرهنگ ازدواج سالم و متعهد در جامعه بپردازیم و با برگزاری کارگاه‌ها و نشست‌های علمی به تبیین ابعاد روان‌شناختی و اجتماعی این نهاد مقدس بپردازیم.

عصر جدید نیازمند مفهوم جدیدی از ازدواج است که در آن روح همکاری، محبت و پشتیبانی در زندگی مشترک، شعار اصلی باشد. بیایید با هم در این مسیر گام برداریم و جامعه‌ای پخته‌تر و همدل‌تر بسازیم.