مبارزه با انحراف، چکیده سیره سیاسی امام حسن مجتبی (ع)

در منابع عام و خاص از شیعه و اهل‌سنت، احتجاجی از وجود اقدس امام مجتبی (ع) نقل شده است؛ آن‌هم در مجلسی که معاویه برپا کرده بود. شما ببینید هم ابن‌ ابی‌الحدید در کتاب «شرح نهج‌البلاغه» این را نقل کرده و هم خوارزمی در کتاب «مقتل» خود که مستندات این روایت را بسیارمحکم می‌کند. به مناسبت فرارسیدن ایام پایانی ماه صفر که ماه غم و اندوه اهل‌بیت(ع) و است و شهادت رسول خدا (ص) و امام مجتبی (ع) به شهادت پاره تن نبی مکرم اسلام (ص) یعنی امام هشتم (ع) متصل می‌شود، این ایام را بهانه می‌کنم تا این روایت را برای شما تشریح کنم.

وقتی امام مجتبی (ع) مجبور به پذیرش صلح با معاویه شد، دستگاه عظیم تبلیغات اموی شروع به فضاسازی علیه امام کرد. روایت شده در جلسه‌ای، مغیرة‌‌بن‌شعبه، ولید‌بن‌عقبه، عتبه‌‌بن‌ابوسفیان، عمروعاص و عمروبن‌‌عثمان نزد معاویه آمدند و گفتند، چون مردم دوباره دارند گرداگرد حسن‌‌بن‌علی(ع) جمع می‌شوند، خوب است مجلسی ترتیب داده شود تا در آن، شخصیت حضرت جلوی چشم مردم تحقیر و تخریب شود. به همین دلیل هم امام حسن(ع) را دعوت کردند و چه‌بسیار جسارت‌ها که به شخصیت عظیم و کریم حضرت صورت گرفت.

در روایت آمده وقتی سخنان پلید این ملعون‌ها به پایان رسید، حضرت رو به جمع فرمود «أنشدکم اللَّه أیّها الرهط أ تعلمون أنّ الذی شتمتموه منذ الیوم صلّی القبلتین کلیهما و أنت بهما کافر ترا‌ها ضلالة و تعبد اللات و العزّی غوایة» یعنی شما را به خدا آیا کتمان می‌کنید که پدرم علی (ع) نخستین کسی بود که رو به دو قبله نماز خواند درحالی‌که شما و پدرانتان همگی کافر بودید؟

در روایت آمده که حضرت ادامه داد «أنشدکم اللَّه ألستم تعلمون أنّه کان صاحب رایة رسول اللَّه (ص) یوم بدر و أنّ رایة المشرکین کانت مع معاویة و مع أبیه» یعنی شما را به خدا آیا کتمان می‌کنید پدرم علی (ع) در جنگ بدر، پرچمدار سپاه اسلام بود درحالی‌که پرچم سپاه کفار در دست معاویه و پدرش بود؟

این روایت، تصویر کاملی از ابتلای همه نهضت‌های مقدس تاریخ به انحراف است. سرتاسر سیره سیاسی امام مجتبی (ع) و ائمه پس از ایشان، پرده از این حقیقت تلخ برمی‌دارد که حتی اگر بنیان‌گذار نهضتی شخص پیامبر خدا باشد، بازهم از خطر انحراف مصون نیست و افرادی از جنس معاویه و یزید این ظرفیت شیطانی را دارند که نه‌فقط عنان هدایت امت را از اولیای الهی بگیرند، بلکه آن‌ها را خانه‌نشین کرده، همچون فاجعه کربلا به شهادت برسانند و خود بر منابری بنشینند که جایگاه انبیا و اولیا و اوصیاست.

ننگ بر ۱۴ خلیفه اموی و ۳۶ خلیفه عباسی که مسیر نهضت رسول خدا (ص) و علی‌ابن ابی‌طالب (ع) را به سمتی سوق دادند که امروز، امت اسلامی امثال ملک‌عبدالله و بن‌سلمان را به‌عنوان خلیفه اسلامی می‌پذیرد. اساساً دلیل سکوت و بی‌تفاوتی جهان عرب نسبت‌به جنایات امروز غزه و تحولاتی که در منطقه صورت می‌گیرد، به همین انحرافی بازمی‌گردد که از سقیفه آغاز شد. این تصویری روشن از یک خطر بزرگ است که انقلاب اسلامی ما را نیز تهدید می‌کند؛ پس باید مراقب بود، منافقان را تشخیص داد و بر مدار روشنگری و ولایت حرکت کرد.

در ادامه حتما بخوانید درس نبوی و رسم مجتبوی