بوق زدنهای مکرر در رانندگی، یکی از معماهای حل نشده عصر حاضر است که امروز به بررسی دلایل احتمالی این پدیده میپردازیم.
قانون برعکس بیمارستان: هر کجا بیمارستان نبود، باید بوق زد! چون جلو بیمارستان، نباید بوق زد، پس این رانندگان نتیجه گرفتهاند که در تمام نقاط دیگر، حتما و قطعا باید بوق زد! گویی بوق زدن در خیابان، یک وظیفه ملی و میهنی است!
فلسفه بوق: جذابیت در بوق است، نه در سکوت! این رانندگان، فلسفهای خاص دارند: جذابیت، در صدای بوقی است که از حنجره آهنی ماشینمان خارج میشود، نه در سکوت بیمعنیای که گوشهای ملت را آزار میدهد!
نماد تربیت خانوادگی و احترام اجباری: ممکن است منظور این رانندگان، نمایش تربیت خانوادگی آنها باشد. این بوق، نشاندهنده اصالت ماست. احترام بگذارید! وگرنه با بوقهای بعدی، ابعاد گستردهتری از تربیت خانوادگی خودمان را به نمایش خواهیم گذاشت!
هرچه بوق بیشتر، جذابیت فزونتر: یک نظریه جالب این است که این افراد، تصور میکنند بوق زدن بیشتر، باعث افزایش جذابیت و کاریزمای آنها میشود. گویی فرمولی در ذهن دارند. تعداد بوق هفت ضربدر فرکانس بهاضافه شدت صدا مساوی میزان جذابیت. شاید فکر میکنند در جلسات خواستگاری نیز، بوق زدن بیشتر جلو منزل پدر خانم بالقوه آینده، امتیاز بیشتری نسبت به تحصیلات، شغل یا دارایی داشته باشد.
جهت مستفیض شدن سایر رانندگان: برخی رانندگان، قطعا معتقدند که صدای بوق خودرو آنها، دلنشین و لذتبخش است و دیگران از شنیدن آن لذت میبرند. گویی بقیه میگویند: آخ جون صدای بوق! بهبه! بهبه! درود به شرفت!
مرور مجدد آییننامه راهنمایی و رانندگی: دسته دیگری از رانندگان، فرض میکنند که راننده جلویی، آییننامه راهنمایی و رانندگی را خوب نخوانده است و نمیداند چراغ سبز یعنی حرکت و فکر میکند قرمز علامت حرکت است. بوق راننده پشت سری که معمولا یک میکروثانیه بعد سبز شدن چراغ نواخته میشود، صرفا یادآوری آییننامه راهنمایی و رانندگی است که در آن چراغ سبز، یعنی حرکت!
پروژه نجات بشریت: برخی رانندگان، احتمالا در حال ارسال پیامهای کدگذاری شده با استفاده از بوق خودرو به موجودات فضایی هستند. این کدها، ممکن است شبیه توالی بوقهای کوتاه و بلند باشد که برای جلب توجه آدم فضاییها و درخواست کمک از آنها جهت رهایی از ترافیک و رسیدن به سیاراتی با هوای پاکتر و ترافیک کمتر طراحی شده است. پیام احتمالی آنها «ما تو ترافیک کره زمین گیر کردهایم، کمک!»