عصر چهارشنبه ۵ آذر ماه، ورزشگاه امام رضا (ع) فقط میزبان یک مسابقه فوتبال نبود؛ میزبان لحظهای بود که بسیاری از بانوان مشهدی مدتها انتظارش را میکشیدند. تماشای فوتبال از روی سکوهای ورزشگاهِ شهر خودشان.
حتی هنوز آفتاب کاملاً پشت ساختمانهای اطراف پنهان نشده بود که بانوان، با پوششهای مرتب و شالهای ورزشی، وارد محوطه شدند. بعضی با تردید و آرامش قدم برمیداشتند و برخی دیگر با هیجان، مشغول عکسگرفتن و ثبت این لحظه خاص بودند.
برای نخستینبار در تاریخ ورزش مشهد، سکوهای ورزشگاه امام رضا (ع) میزبان نزدیک به هزار بانوی تماشاگر شد؛ عددی که نشان میدهد امروز برای شهر، روزی مهم و بهیادماندنی بود، حتی برامنی که به عنوان یک خبرنگار خانم فعالیت میکنم این یک تجربه استثنایی بود. روزی که شاید در تقویم رسمی دیده نشود، اما بیتردید در خاطره بسیاری ثبت خواهد شد.
از لحظه ورود، حالوهوای متفاوتی در بخش بانوان دیده میشد. دختران نوجوان با دقت به زمین خیره بودند و مادرانی که همراه فرزندانشان آمده بودند، این حضور را بهعنوان یک تجربه تازه و ماندگار در ذهن خود نگه میداشتند. روی سکوهای مخصوص، نظم و آرامش برقرار بود و پرچمهای کوچک ابومسلم در دست بسیاری از تماشاگران به چشم میخورد.
واکنشها هنگام حملات تیم هم جالب توجه بود. با هر پیشروی ابومسلم، بخشی از سکوها بلند میشد، دست میزد و با هیجانی کنترلشده واکنش نشان میداد. تشویقها شاید بلندترین صدای ورزشگاه نبود، اما حضورشان محسوس و اثرگذار بود.
در نگاه بسیاری از تماشاگران، احساس رضایتی دیده میشد؛ نه فقط از مسابقه فوتبال، بلکه از تجربهای که مدتها امکانش فراهم نبود. این حضور صرفاً یک رویداد ورزشی نبود؛ گامی ابتدایی و البته موثر برای باز شدن فضای ورزشگاهها و شکلگیری تجربه مشترک خانوادهها در فوتبال مشهد بود. امروز، بانوان بهعنوان بخشی از جامعه هواداری شهر، روی سکوها نشستند.
شاید سالها بعد، در جریان بازیهای بزرگتر، به این روز اشاره شود و گفته شود که آغاز حضور رسمی بانوان در این ورزشگاه، در همین مسابقه رقم خورد؛ مسابقهای که با وجود برگزاری در لیگ دسته سه، بخش قابل توجهی از ورزشگاه را پر کرد؛ اتفاقی که حتی در برخی بازیهای لیگ برتر هم دیده نمیشود.