نوراللهی: اگر نمی‌توانند باشگاه را اداره کنند، بروند

به گزارش شهرآرانیوز؛ احمد نوراللهی، کاپیتان سرخ‌ها، که این فصل هم مانند سال‌های اخیر یکی از مهره‌های تأثیرگذار تیمش بوده و در این مدت هیچ حاشیه‌ای هم برای این تیم نساخته است، روز گذشته در یک مصاحبه توفانی، هجمه سنگینی از انتقاد‌ها را به‌سمت مدیریت باشگاه روانه کرد.

با توجه به دوسه باختی که آورده بودیم، امسال یک مقدار اول فصل شرایطمان سخت شده بود؛ اما بچه‌ها سخت تلاش کردند و خودمان خواستیم تا تیم را قهرمان کنیم. با هوادارانی که همیشه پشتمان بودند و حمایت کردند، خدارا‌شکر قهرمان شدیم. واقعا قهرمانی با پرسپولیس لذت‌بخش است و البته کار بزرگی بود که بعد از چند سال اتفاق افتاد؛ کار بزرگی که هیچ‌تیمی موفق به انجام آن نشده بود و درنهایت توانستیم به ۴ عنوان قهرمانی پیاپی دست یابیم.

وی همچنین درباره رفتن برانکو و وضعیت سرخ‌ها در این فصل گفت: به نظرم مدیریت ضعیف از یک طرف و اینکه قدر مربی بزرگی را ندانستن، عامل اصلی جدایی برانکو بود. شرایط برای ما سخت شد، اما بعد از آن آقای کالدرون آمدند که ایشان هم البته خیلی کمک کرد. شرایط را برای ما خوب کرد و با تفکراتی که داشت، موفق شد تیم را در صدر جدول تحویل دهد و با توجه به مشکلاتی رفتند و درنهایت آقایحیی آمدند. دوباره با ایشان هم توانستیم روند خوبمان را حفظ کنیم. حضور مربیان خوب در این فصل خیلی به ما کمک کرد و البته به نظرم همدلی بازیکنان هم کمک زیادی کرد. قهرمانی با همدلی و تلاش این بچه‌ها بود. شرایط سخت بود و با همه مشکلات درنهایت توانستیم قهرمان شویم.

چند سال است که پرسپولیس ضعف مدیریتی دارد. طی شش‌سالی که در این تیم هستم، بیشتر سال‌ها مشکل مدیریتی داشتیم. قبلی‌ها را کنار بگذاریم و به حال هم نگاه کنیم، شرایط خیلی سخت است. طلب آقایان برانکو و کالدرون وجود دارد. الان بازیکنان، کادر فنی و هواداران همه نگران هستند از اینکه چه آینده‌ای در پیش خواهد بود؛ درصورتی‌که در شرایط نرمال باید تمرکز کادر فنی و بازیکنان روی بازی‌های باقی‌مانده در لیگ، جام حذفی و درنهایت لیگ قهرمانان باشد؛ ولی هر روز در تمرین به این فکر می‌کنیم که تیم محروم خواهد شد یا کسر امتیاز و چه تهدیدی علیه تیم خواهد بود. نظر شخصی من این است که اگر آقای رسول‌پناه در خودش نمی‌بیند که به تیم کمک کند، برای چه اینجا آمدند؟ اگر مرا به‌عنوان مدیرعامل پرسپولیس انتخاب کنند و بگویند که برو به باشگاه پرسپولیس، اگر بدانم که کمکی از دستم برنمی‌آید، هرگز نمی‌آیم. باشگاهی که این‌همه هوادار دارد که با این تیم زندگی می‌کنند، حقش این است؟ تیمی که ۴ سال است قهرمان می‌شود، حقش این نیست که نگران بسته‌شدن پنجره نقل‌وانتقالات و کسر امتیاز باشد و با توجه به اینکه ما لیگ قهرمانان آسیا را نیز در پیش داریم، بازیکنانی داریم که هنوز آینده‌شان نامشخص است. بازیکنی مثل بشار رسن که قطعا جزو یکی از بازیکنان برتر آسیاست، اما شما ببینید که ۷۰ درصد مطالباتش باقی مانده است و هر روز امروزو‌فردا می‌کنند.

دو روز فرصت باقی مانده، اما نمی‌دانم چطور است که هر روز مصاحبه می‌کنند که هیچ مشکلی نیست و ان‌شاءا... حل می‌شود. فکر کنم ۵۵۰ هزار یورو از پول بیرانوند می‌آید، اما فکر کنید اگر این پول نمی‌آمد، باشگاه چه طرح و برنامه‌ای برای پرداخت بدهی داشت؟ وقتی شما مسئولیت تیم بزرگی مثل پرسپولیس را قبول می‌کنید، قطعا باید برای حل مشکلات و شکل‌دهی ساختار آن برنامه داشته باشید. اما همه از بازیکن تا هوادار نگران هستند. صادقانه بگویم خودم هم خوش‌بین نیستم این مشکلات حل شود. چند روز بیشتر نمانده و دوباره آقای رسول‌پناه گفتند که حل می‌شود و فوقش جریمه می‌شویم و این حرف‌ها صادقانه نیست و شاید نمی‌دانند هوادار بیشتر با این حرف‌ها زجر می‌کشد و کادر فنی و بازیکن هم نمی‌تواند تمرکز داشته باشد.

باید این را هم بگویم با همه این مشکلات یک بحث دیگر اختلاف بین اعضای هیئت‌مدیره است. مگر می‌شود در باشگاه بزرگی مثل پرسپولیس وقتی تنها ۳ عضو دارد، با یکدیگر مشکل داشته باشند؟ در دوره‌هایی که پرسپولیس ۵ عضو هیئت‌مدیره هم داشته، برای حل مشکلات و... کار سخت بوده، اما اکنون تنها ۳ عضو هیئت‌مدیره دارد که آن‌ها هم با یکدیگر اختلاف دارند، مشکل دارند و تیم ضربه‌اش را می‌بیند و اوضاع خوب نیست. هر کس که مسئول است و روی تیم نظارت دارد و برای آن تصمیم می‌گیرد، برای تیم فکری بردارد. وقتی کسی نمی‌تواند مشکلات تیم را حل کند، برای چه باید به باشگاه بیاید؟ برای چه باید در تیمی حضور داشته باشد که ۴ سال با تلاش و زحمت برای قهرمانی می‌جنگد؟ این بچه‌ها شب‌وروز خود را برای تیم گذاشتند تا قهرمان شود. شما لطفا لحظات پایانی بازی با نساجی را ببینید؛ تیم برای چهارمین‌بار قهرمان شده و بازی نساجی از نظر امتیازی بی‌اهمیت است، اما در دقیقه نودواندی وقتی توپ اوت می‌شود، بازیکن ما جوری برای پرتاب توپ عجله دارد که انگار باید حتما بازی را ببریم. این روحیه بردطلبی تیم ماست؛ تیمی که بعد از قهرمانی هم تلاش می‌کند، اما به این شکل در حق آن ظلم می‌شود. تیمی که قبل از آن با ۱۰ نفر توانسته است به فینال آسیا برود، قهرمان لیگ و جام حذفی شده و امسال هم قهرمان شده و هنوز جام حذفی را در پیش دارد و در لیگ قهرمانان هم شانس دارد، اما تمام تمرکزش را مسائلی گرفته که مسئول آن مدیریت است. اگر نمی‌توانند باشگاه را اداره کنند، چه بهتر که خالی از مدیر باشد. من پیش خودم فکر کردم اگر قرار است با حضور مدیران هم محروم شویم و این‌همه مشکل داشته باشیم، چه نیازی به مدیر وجود دارد و اصلا کسی آنجا نباشد!

 

ما باید الان روی جام حذفی و لیگ قهرمانان تمرکز کنیم. آقا و خانم هوادار! واقعا عذر می‌خواهم که حرف‌هایم طولانی و شاید تکراری شد، اما این درددل منِ بازیکن است که شاید در شرایط نرمال و حرفه‌ای فقط باید به فکر تمرین و بازی بودم، اما نگران آینده تیم محبوبم هستم؛ تیمی که از بچگی آرزویم بوده و الان که افتخار پوشیدن پیراهن آن را به دست آوردم، نمی‌خواهم اتفاق بدی بیفتد. بچه‌ها تابه‌امروز با تمام وجود جنگیدند و هیچ‌چیز در زمین کم نگذاشتند. از بزرگ ما آقاسید (جلال حسینی) تا کوچک‌ترین عضو برای تیم جنگیدیم و تلاش کردیم و مطمئنا از این به بعد هم همین خواهد بود و تا روزی که در پرسپولیس هستیم، همه کار برای موفقیت تیم و هوادار خواهیم کرد. الان جام حذفی و لیگ قهرمانان را داریم و امیدوارم بهترین نتایج را بگیریم و دل هواداران را شاد خواهیم کرد. من هم مثل هوادار تیمم، در روزی که باید خوش‌حال باشم و جام قهرمانی را در کنار دیگرهم‌تیمی‌هایم بالای سر ببرم، نگران تیم هستم. روزی که جام داریم و شاید رأی علیه باشگاه همه وجودمان را غمگین کند و این مسلما ضعف مدیریت است. روز بازی با ذوب‌آهن، هوادار و بازیکن باید خوش‌حال باشند از قهرمانی و جشن بگیرند، اما نگران‌اند که تیم محروم می‌شود، کسر امتیاز است، بازیکن می‌رود و می‌ماند و این مشکلات ماست. این هم شانس تیم ماست، البته شانس که نه، دقیقا باید بگویم ضعف مدیریتی چندساله!