اسب‌های ۵ میلیارد تومانی | درخشش جوان مشهدی با «آل استار» و «آدیا»

حسین برادران فر | شهرآرانیوز؛ کشور عزیزمان ایران با سابقه چند هزارساله تمدنی، یکی از نخستین سکونتگاه‌هایی است که به داشتن اسب‌های تندرو و چابک‌سواران نامدار معروف بوده است.

 

ایرانیان اولین قومی بودند که به رام‌کردن و تربیت اسب پرداختند. آنان از اسب برای شخم‌زدن، حمل و نقل و بارکشی استفاده می‌کردند و در کنار خانه‌هایشان جایگاه‌هایی که امروزه به آن اصطبل می‌گوییم مهیا کردند و در واقع این درکنار هم بودن مسالمت‌آمیز، علاقه، اهمیت و صمیمیت به‌وجود می‌آورد. سوارکاری ورزشی بسیار قدیمی است که از دیرباز به منظور جنگیدن یا پیام‌رسانی به افراد آموزش داده می‌شد. این مسابقات از دوران قدیم در بسیاری از تمدن‌ها همچون یونان و روم باستان وجود داشته‌است. مسابقات یورتمه و تاخت از مسابقات رایج اسب‌دوانی هستند. مسابقات ارابه‌رانی، پرش با اسب از مانع، مسابقات استقامت، رودیئو (مسابقات با اسب‌های وحشی) و چوگان که قدیمی‌ترین ورزش گروهی با اسب است و در بین شاهان ایرانی رواج بسیاری داشته از سایر رشته‌های ورزشی است که با اسب انجام می‌شود.

 

مقداد عسکری، جوان ۲۷ ساله ساکن محله مجیدیه از سوارکارانی است که در رشته پرش با اسب از موانع فعالیت دارد. وی قهرمان مسابقات استانی و از سوارکاران برتر کشور است که سابقه تربیت و آموزش اسب و اسب‌سواران را درکنار هم دارد. این قهرمان سوارکاری کشور دستی هم بر فرآیند واردات و پرورش اسب‌های مسابقه‌ای دارد و چند سالی است که به‌عنوان مربی در باشگاه سوارکاری کاظمیان فعالیت دارد.
او معتقد است که سوارکاری در کشور بابت هزینه‌های گزاف منحصر به طبقه اشراف شده است و دولت باید برای همگانی‌شدن این ورزش آستین همت بالا بزند. عسگری در هفته‌ای که گذشت میهمان شهرآرامحله منطقه ۱۲ بود. ماحصل این گفتگو را در ادامه خواهید خواند.

 

 

مقداد عسکری متولد سال ۱۳۷۲ در مشهد است. او به طور اتفاقی و در سنین کودکی به اسب و رشته اسب‌سواری علاقه‌مند شده است. وی می‌گوید: ۱۰ ساله بودم که به همراه پدرم برای کوهنوردی به ارتفاعات اطراف میدان نمایشگاه می‌رفتم، در آن محدوده، باشگاه سوارکاری ارشاد قرار داشت، همانجا با اصرار از پدر خواستم که به همراه او سری به آن باشگاه بزنیم. با هم به باشگاه سوارکاری رفتیم، من با اینکه به هیچ عنوان پیش‌زمینه آموزش سوارکاری را نداشتم و حتی این رشته ورزشی را در تلویزیون هم دنبال نکرده بودم، از دیدن اسب‌ها بسیار خوشحال شدم، به طوری که همانجا در باشگاه ارشاد ثبت‌نام کردم.
عسکری ادامه می‌دهد: از سال ۱۳۸۲ تا سال ۱۳۸۵ به مدت ۳ سال در کلاس‌های آموزشی اسب‌سواری شرکت کردم و دوره‌های آموزشی سوارکار مبتدی تا سوارکار متوسط و نیمه حرفه‌ای را در باشگاه ارشاد پشت سر گذاشتم. البته در این سال‌ها، از آنجایی که مشغول درس نیز بودم، فرصت کمی برای حضور در تمرینات و جلسات آموزشی داشتم و هفته‌ای یک یا دو روز را در کلاس‌های آموزش سوارکاری حضور پیدا می‌کردم.

 

سوارکار محله مجیدیه می‌افزاید: درکنار تمرینات نظری و توضیحات کلامی مربیان، بخش زیادی از دوره‌های آموزش سوارکاری به صورت عملی انجام می‌شود و باید سوار بر اسب‌های باشگاه می‌شدیم تا اصول اولیه سوارکاری را بیاموزیم.
وی به اصول اولیه‌ای که یک سوارکار هنگام آموزش باید فرا بگیرد، اشاره کرده و می‌گوید: روش سوارشدن بر اسب، پیاده‌شدن از اسب، آشنایی با لوازم و وسایل اسب‌سواری همچون زین، دهانه، رکاب و چگونگی عملکرد آن‌ها، نحوه «یورتمه رفتن»، چگونگی «چهارنعل رفتن» و استفاده صحیح از لباس، دستکش، کفش و کلاه مخصوص اسب‌سواری از جمله آموزش‌های اولیه است. در کنار موارد فوق، آموزش‌های دیگری نیز وجود دارد که بیشتر جنبه روحی و روانی دارد، مانند اینکه «اگر از روی اسب افتادید، از اسب‌سواری نترسید و دوباره امتحان کنید»، «هنگامی که اسب را لمس می‌کنید و سوار می‌شوید، آرام باشید و استرس به خود راه ندهید چراکه اسب احساس شما را می‌فهمد و واکنش نشان می‌دهد»، «هنگامی که به اسب خود نزدیک می‌شوید با او حرف بزنید تا بفهمد که شما به او نزدیک شده‌اید» و در نهایت باید بیاموزیم که «اسب‌سواری ورزش بی‌نظیری است و باید از سوارکاری لذت ببرید.»

 

سوارکار جوان مشهدی با بیان اینکه بعد از ۳ سال تمرین و ممارست، برای اولین‌بار سال ۱۳۸۵ فرصت حضور در مسابقات سوارکاری را به دست آورده، بیان می‌کند: سال ۱۳۸۵ در یک دوره مسابقات سوارکاری آماتور (مبتدی) شرکت کردم. این روند ادامه داشت و من تا سال ۱۳۸۷ به عنوان سوارکار رده نونهالان باشگاه در تمامی مسابقات نونهالان استان حاضر بودم و البته مقام‌های متعددی کسب کردم.

 

عسکری ادامه می‌دهد: سال ۱۳۸۶ برای اولین‌بار اسبی با نام «سعادت» را به قیمت ۳۰ میلیون تومان خریدم. این اسب از نژاد «دوخون» و متولد ۱۳۷۹ بود، اسب‌های دوخون از لقاح اسب‌های ایرانی و خارجی حاصل می‌شود. این اسب‌ها اغلب برای سوارکاران مبتدی مناسب هستند و از قیمت به نسبت مقرون به صرفه‌ای هم برخوردارند. پس از آن بیشتر تمرینات را با اسب خودم انجام می‌دادم، اما همان‌طور که گفتم این اسب برای شروع تمرینات به عنوان یک سوارکار مبتدی و غیرحرفه‌ای بد نبود، اما در مقایسه با نژاد‌های اسب پرش معروف اروپایی همانند «هولشتاین»، «هانووری»، «کی دبلیو پی ام»، «کلیولند بی»، «تروبرد»، «بولونائیس»، «آنگلو عرب فرانسوی» و «شتلند» و حتی نژاد‌های معروف اسب‌های پرش ایرانی همانند «اسب ترکمن» که شامل چهار تیره «آخال کله»، «یموت»، «چناران» و «جرگلان» می‌شود، «اسب کردی»، «اسب اصیل عرب» و «اسبچه خزر» چابکی و قدرت پرش چندانی ندارد.

 

 

مقداد با بیان اینکه یک سال بعد از خرید اسب سعادت، برای اولین بار تجربه حضور در مسابقات کشوری را کسب کرده، می‌گوید: سال ۱۳۸۷ در اولین دوره مسابقات سوارکاری جام یگانگی در رده نونهالان شرکت کردم و در قسمت انفرادی رنکینگ ۴ مسابقات را به دست آوردم. همچنین همان سال در مسابقات جام پیشرفت که در باشگاه شهدا برگزار شد رنکینگ ۶ را کسب کردم.
وی به حضور در مسابقات استانی اشاره کرده و می‌گوید: در سه سال پیاپی از سال ۱۳۸۷ تا سال ۱۳۸۹ در تمامی رقابت‌های استانی رده سنی نونهالان شرکت کردم و به ترتیب رتبه اول، دوم و سوم رقابت‌های استانی را از آن خود کرده و به عنوان یک چهره جدید در عرصه رقابت‌های پرش با اسب استان مطرح شدم.
مقداد عسکری با بیان اینکه سال ۱۳۸۹ تجربه حضور در مسابقات پرش با اسب رده سنی نوجوانان را کسب کرده، تصریح می‌کند: سال ۱۳۸۹ با اسبی به نام «فایتر» در مسابقات نوجوانان کشوری باعنوان جام نقش جهان که در شهر اصفهان برگزار می‌شد، شرکت کرده و چهارم شدم. سال ۱۳۹۰ نیز با «مارتینی» رتبه سوم رده جوانان مسابقات کشوری جام نقش جهان اصفهان را کسب کردم.

 

این ورزشکار پرش با اسب با بیان اینکه مسابقات جوانان کشوری و پرش با اسب مارتینی، آخرین باری بود که به عنوان اسپانسر در مسابقات پرش با اسب شرکت کرده، می‌گوید: سوارکار به دو روش در مسابقات پرش با اسب حضور پیدا می‌کند، یک عده از سوارکاران به صورت «اسپانسرینگ» در مسابقات پرش با اسب شرکت می‌کنند یعنی فرد اسبی را می‌خرد و برای پرورش در اختیار مربی قرار می‌دهد، مربی هم بعد از آمادگی اسب، به عنوان سوارکار در مسابقات مختلف شرکت می‌کند، حال اگر این اسب در عرصه رقابت‌های گوناگون، عناوین متعددی را کسب کند، بر ارزش و قیمت آن افزوده می‌شود، به عنوان نمونه من درسال ۱۳۸۶ اسبی را به قیمت ۱۶۰ میلیون تومان خریدم و در سال ۱۳۹۰ بعد از کسب چند عنوان قهرمانی به قیمت یک میلیارد و دویست میلیون تومان، همان اسب را فروختم. علاوه بر شیوه «اسپانسرینگ» نوع دیگر حضور در مسابقات پرش با اسب، بدین گونه است که مالک اسب را می‌خرد و در رده آنه یا مالکین شرکت می‌کند.
وی با بیان اینکه رده مالکین مسابقات پرش با اسب تا سطح رقابت‌های کشوری ادامه دارد، می‌افزاید: در این روش، مالکان اسب‌ها به دلیل عشق و علاقه‌ای که به اسب‌سواری دارند، در مسابقات حضور پیدا می‌کنند. البته در این شیوه رقابت‌ها نیز اسب‌ها برای تربیت، افزایش قدرت پرش و چابکی به مربی نیاز دارند. مالک می‌تواند دو اسب را در مسابقات رده مالکین شرکت دهد، با یکی از اسب‌ها خودش سواری کند و با اسب دیگر مربی که تربیت اسب‌ها را برعهده دارد، سواری کند.

 

مقداد عسکری افزود: حمید نیکویی، سعید ساعدی، ایمان نیکویی و فرهنگ مفیدی از مربیان برجسته و تأثیرگذار من در آموزش رشته سوارکاری بودند که همین جا از زحمات این مربیان تشکر می‌کنم.

 

وی با بیان اینکه از سال ۱۳۹۱ به عنوان یک مالک و به صورت حرفه‌ای وارد رقابت‌های پرش با اسب شده، بیان می‌کند: در سال ۱۳۹۱ با اسبی با نام «آل استار» رتبه دوم مسابقات جوانان استان خراسان رضوی را کسب کردم، در سال ۱۳۹۲ با اسبی به نام «آدیا» از عنوان گذشته خود دفاع کرده و بازهم دوم شدم. سال ۹۳ مسابقات برگزار نشد و سال ۱۳۹۴، چون اسب چابک و سرحالی نداشتم، در مسابقات استانی شرکت نکردم. سال ۱۳۹۵ به‌دلیل اینکه سنم از ۲۲ سال گذشته بود، در رده سنی بزرگسالان به رقابت پرداختم و در اولین حضور مقام دوم رقابت‌های استانی را کسب کردم. سال ۱۳۹۶ نیز با اسبی به نام «ادوین چر» در مسابقات قهرمانی استان شرکت کردم که شروع بسیار موفق و خوبی داشتم، اما هنگام پریدن از آخرین مانع، اسب کنترل خودش را از دست داد و من و اسب هر دو به زمین خوردیم و از جریان مسابقات کنار رفتیم، این بدترین حادثه برای من در طول دوران حرفه‌ای اسب‌سواری بوده است.

 

مقداد عسکری در ادامه به حضور در مسابقات بین‌المللی اشاره کرده و می‌گوید: سال ۱۳۹۶ در مسابقات پرش با اسب بین‌المللی (CSC world cup) دوستاره که در مجموعه ورزشی نوروزآباد تهران برگزار شد، شرکت کردم. در این رقابت بین‌المللی، سوارکارانی از کشور‌های آلمان، هلند، گرجستان و لوگزامبورگ حضور داشتند و من توانستم با اسبی «لکونته» در بخش پرش از موانع به ارتفاع ۱۳۵ سانتی‌متر رتبه چهارم و در بخش پرش از موانع به ارتفاع ۱۴۰ سانتی‌متر رتبه نهم را از آن خود کنم. همچنین سال ۱۳۹۷ برای دومین سال پیاپی در مسابقات بین‌المللی (CSC world cup) که باعنوان «جام دوستان» در سالن سرپوشیده آزمون تهران برگزار شد، شرکت کرده و این بار در بخش پرش از موانع با ارتفاع ۱۴۰ سانتی‌متر مقام چهارم مسابقات را به دست آوردم. در رنکینگ جهانی مسابقات نفر اول تا نفر پانزدهم دارای امتیاز هستند و این رتبه به عنوان امتیاز در رنکینگ جهانی سوارکاران تأثیرگذار خواهد بود. بر این اساس رتبه چهارم در این رقابت‌ها، یک رتبه عالی و خوب به شمار می‌رود و در رنکینگ بین‌المللی من تأثیرگذار است.
وی درباره ادامه حضور خود در مسابقات کشوری می‌گوید: سال ۹۸ مقام ششم کلاس (۱۴۰) مسابقات جام البرز را کسب کردم، بعد از آن در مسابقات قهرمانی کشور به رقابت با بهترین سوارکاران ایران پرداختم. در این رقابت‌ها که در ۵ راند برگزار شد، در سه راند اول جزو ۲۰ نفر اول رقابت‌ها قرار گرفتم و در مجموعه ۵ راند نیز در کلاس پرش از موانع با ارتفاع ۱۴۰ سانتی‌متر رتبه برتر رقابت‌های کشوری را از آن خود کردم. قهرمانی در رده B۱ یازدهمین دوره رقابت‌های سوارکاری قهرمانی استان، مقام دوم رده B هفتمین دوره مسابقات پرش با اسب هیئت سوارکاری استان و مقام قهرمانی شانزدهمین دوره رویداد پرش با اسب خراسان رضوی با اسب «جیکوسان» از دیگر افتخاراتی است که در عرصه رقابت‌های مختلف کسب کرده‌ام. در مجموع و با توجه به رنکینگ مسابقات، جزو سه سوارکار برتر استان و در رده‌بندی کشوری جزو ۲۰ سوارکار برتر کشور هستم.

 

عسکری در ادامه به کمبود اسب‌های مناسب و مرغوب برای مسابقه اشاره کرده و می‌گوید: ۵۰ سال قبل یک‌سری اسب نژاد سلیمی (اسب نر با خصوصیات عالی) توسط دولت برای تولید نسل اسب مسابقه‌ای به کشور وارد شد، بیشتر این اسب‌ها در گذر زمان پیر شده و یا از بین رفته‌اند. نیاز به منابع غذایی و مکمل‌های مرغوب که اغلب باید از اروپا وارد شود، دیگر مشکلی است که بر سر راه پرورش کره اسب مسابقه‌ای وجود دارد. در صورتی که از این مکمل‌های گران قیمت استفاده نشود، باید کره اسب‌ها را به صورت اصطبلی پرورش داد که در این صورت کره اسب پرورش یافته بدون چابکی و قدرت لازم برای حضور در مسابقه است.
وی ادامه می‌دهد: کمبود مراتع شاید بزرگ‌ترین مانع بر سر راه پرورش اسب مسابقه‌ای است، در ایران مراتع مرغوب که دارای مواد مغذی و کافی باشد، وجود ندارد، به همین دلیل کره اسب‌ها آن‌طوری که باید و شاید دارای استقامت و قدرت چابکی نیستند. مورد دیگر اختلاف سطح ارتفاع بین ایران و اروپاست، این اختلاف سطح زمین، اجازه پرورش کره اسب‌های سالم و قوی را نمی‌دهد، البته ما در مناطق شمالی کشور مراتع بسیاری داریم، اما به دلیل رطوبت بالا در این مناطق، اسب دچار تنگی نفس شده و امکان پرورش آن وجود ندارد. ما در ترکمن صحرا و بخش‌های دیگری از شمال پرورش اسب‌های مسابقه‌ای (کورسی) را داریم، اما این اسب‌ها در همان حد و اندازه مسابقات داخلی هستند و توان حضور در رقابت‌های بزرگ و بین‌المللی را ندارند، زیرا در این مناطق پرورش‌دهندگان اسب به‌طور سنتی و قدیمی به پرورش اسب می‌پردازند.

 

سوارکار برتر مسابقات استانی در ادامه تأکید می‌کند: بر طبق تحقیقاتی که داشته‌ام، در قسمت‌هایی از استان خراسان شمالی و شهرستان‌هایی همچون بجنورد، مانه و سملقان، راز و جرگلان، آشخانه و جاجرم، آب و هوای مناسب و مراتع غنی برای پرورش اسب وجود دارد، اما برای تربیت هر اسب مسابقه حداقل چند هکتار مرتع مرغوب لازم است، به طوری که برای پرورش ۲۰ مادیان، محدوده‌ای به مساحت ۸ تا ۱۰ هکتار مرتع مرغوب نیاز است که این به تنهایی هزینه گزافی را روی دست پرورش‌دهندگان اسب می‌گذارد. علاوه بر مرتع، هزینه‌هایی همچون کارگر، دامپزشک و همچنین مخارج دارو و مکمل‌های غذایی که معمولا باید به‌صورت آزاد از اروپا خریداری شود نیز سر به فلک می‌کشد.

 

عسکری خاطرنشان می‌کند: باتوجه به مجموعه هزینه‌های پرورش، خرید اسب مسابقه از اروپا مقرون به صرفه‌تر است. بر همین اساس من تصمیم به ورود تعدادی اسب از اروپا گرفتم، دوستی آلمانی دارم که در حوزه پرورش اسب مسابقه فعال است، وی ۹ اسب مسابقه از هلند برای من خریداری کرده که ۵ رأس از این اسب‌ها وارد ایران شده و ۴ اسب دیگر هم طی روز‌های آتی وارد خواهد شد.

 

عسکری با اشاره به اینکه ورزش سوارکاری در دیگر کشور‌های دنیا از حمایت‌های دولتی برخوردار است و علاقه‌مندان به این ورزش به طبقه خاصی تعلق ندارند، می‌افزاید: چیزی که در ذهن بیشتر مردم و حتی دولت وجود دارد این است که ورزش اسب‌سواری، یک ورزش اشرافی است و به طبقه مرفه جامعه تعلق دارد، با این تصور دولت حمایتی از اسب‌سواری ندارد، اما در کشور‌های آسیایی مثل قطر و امارات و کشور‌های اروپایی همچون آلمان، انگلستان، هلند و ایالات متحده آمریکا دولت حامی ورزش سوارکاری است و بهترین اسب‌های مسابقه را دولت خریده و یا پرورش می‌دهد و در اختیار سوارکار می‌گذارد. همچنین درسایه این حمایت‌ها و تأمین امکانات و زیرساخت‌های لازم، ورزش سوارکاری در بین همه طبقات جامعه رواج دارد و به عنوان یک ورزش خاص برای افراد طبقه اشراف جامعه نیست.
وی ادامه می‌دهد: با وجودی که فدراسیونی به نام سوارکاری در وزارت ورزش و جوانان وجود دارد، اما هیچ گونه حمایت مالی از طرف این فدراسیون برای افرادی که در ورزش سوارکاری و تربیت اسب مسابقه فعال هستند، نمی‌شود. ما حتی برای برگزاری کلاس‌های آموزشی سوارکاری باید تمام هزینه‌های اقامت و رفت وآمد مربی‌های خارجی را از جیب پرداخت کنیم. ورزش اسب‌سواری درکشور ما مدیون افرادی است که تنها به دلیل عشق و علاقه به ورزش و اسب با صرف هزینه‌های میلیاردی، این ورزش را زنده نگه‌داشته‌اند و اگر این حمایت‌های شخصی و خصوصی نبود، اکنون ورزشی به نام ورزش سوارکاری در کشور وجود نداشت.

 

سوارکار برتر خراسان رضوی با بیان اینکه بالارفتن قیمت دلار در واردات اسب‌های باکیفیت خلل بزرگی ایجاد کرده، خاطرنشان می‌کند: معمولی‌ترین اسب ورزشی که از اروپا وارد می‌شود چیزی در حدود ۱۵، ۱۶ هزار یورو یعنی نزدیک به ۵۰۰ میلیون تومان قیمت دارد. این مبلغ با احتساب هزینه‌های گمرگ و ترخیص به حدود ۷۵۰ میلیون تومان می‌رسد که به واقع پرداخت آن برای هر علاقه‌مند به ورزش سوارکاری آسان نیست، البته این رقم برای اسب‌های مسابقه‌ای حرفه‌ای بسیار گزاف‌تر است. برای خرید یک اسب مسابقه اروپایی که بتواند به راحتی در کلاس پرش ارتفاع با موانع ۱۴۰ و ۱۴۵ سانتی‌متر بپرد، باید رقمی حدود ۴ تا ۵ میلیارد تومان هزینه کرد. در کنار این تجهیز مکان، هزینه‌های کارگر، علوفه، مکمل‌های غذایی، دامپزشک و دارو نیز وجود دارد که هرکدام به نوبه خود بر سختی کار می‌افزاید. تمام هزینه‌های یادشده بر دوش ورزشکار است و حتی شامل ارز دولتی، نیمایی و ... هم نمی‌شود.

 

عسکری تصریح می‌کند: به عنوان کسی که تجربه سال‌ها حضور در میادین اسب‌سواری را دارد، معتقد هستم که اسب‌های تربیت شده در ایران و حتی نژاد‌های اسب برتر ایرانی توان رقابت در میادین بین‌المللی مسابقات را ندارند، چون بهترین اسب‌های ایرانی توان پریدن از موانع ۱۳۰ تا ۱۴۰ سانتی‌متری را دارند، در حالی که پرش در مسابقات بین‌المللی حداقل در ارتفاع ۱۵۰ تا ۱۶۰ سانتی‌متر است و ما اگر نتوانیم نسلی از اسب‌های قوی را وارد کرده یا پرورش دهیم، حرفی برای گفتن در مسابقات بین‌المللی اسب‌سواری نداریم.

 

سوارکار جوان ساکن محله مجیدیه با بیان اینکه در سال ۱۳۹۷ کارت مربیگری درجه سوم را کسب کرده است، می‌گوید: دو سه سالی است که در باشگاه کاظمیان در کنار اسب‌سواری، به مربیگری هم مشغول هستم.
عسکری یادآور می‌شود: علم ورزش سوارکاری مانند سایر رشته‌های ورزشی و شاخه‌های علمی به طور مداوم درحال به‌روز شدن است و ما موظف هستیم برای عقب نماندن از علم روز رشته سوارکاری به‌طور مرتب در کلاس‌های آموزشی شرکت کنیم. از این رو سال ۱۳۹۷ به مدت ۶ ماه در یک دوره مربیگری، زیرنظر استاد «زیبی کاواسکی»، سرمربی تیم سوارکاری لهستان آموزش دیدم، همچنین سال ۹۸ به مدت یک ماه تحت آموزش کلاس‌های درساژ اسب (درساژ یعنی آشنا کردن کره اسب به گلگیر، نظافت، بلندکردن دست و پا تا آخرین مراحل هنر نمایشی که خرامش و یورتمه درجا و ... است) با مربیگری «مارتین استرک» حضور یافتم. در همان سال تمرینات تکمیلی درساژ اسب را در دوره آموزشی کارتین جاکوب آلمانی آموختم و سعی دارم اطلاعاتم در این زمینه کاملا به‌روز باشد.
وی درباره فعایت خود در باشگاه اسب‌سواری کاظمیان می‌گوید: دو سه سالی است که در باشگاه و مدرسه سوارکاری کاظمیان به عنوان مربی و سوارکار مشغول به فعالیت هستم. باشگاه سوارکاری کاظمیان در زمینی به وسعت ۳ هکتار دارای اصطبلی با ظرفیت ۶۰ رأس اسب، داشتن مانژ مسابقه (زمین تمرینی) در حد استاندار‌های روزدنیا و محل برگزاری مسابقات هیئت سوارکاری مشهد است. درحال حاضر ما در این مدرسه سوارکاری ۳۵ اسب داریم که ۳۲ عدد متعلق به مالکان شخصی و ۳ رأس نیز به باشگاه تعلق دارد. از این تعداد، ۲۰ رأس اسب تحت تعلیم و تربیت من قرار دارد، ۸ رأس از این اسب‌ها را خود سوار می‌شوم و مابقی اسب‌ها صاحب دارند.

 

عسگری در پایان می‌گوید: اسب‌ها هر روزه در باشگاه تحت آموزش‌های حرفه‌ای استقامت، پرش و چابکی قرار می‌گیرند. این تمرینات در بالارفتن ارزش مادی اسب‌ها خیلی موثر است، به عنوان مثال اسبی با کلاس (۱۲۰) تحت آموزش قرار گرفته و وقتی توان شرکت در رقابت‌هایی با کلاس (۱۳۰) یا (۱۴۰) را پیدا می‌کند، چندصد میلیون تومان به ارزش او افزوده می‌شود. در کنار پرورش اسب ها، ما کلاس‌های آموزشی سوارکاری از افراد مبتدی تا نیمه حرفه‌ای برگزار می‌کنیم و من در حال حاضر ۱۵ شاگرد دارم که در رده‌های مختلف فعالیت دارند.