حدود ۳۰ سال است تماموقت بین دختران و زنان زندگی کردهام، مشاوره دادهام و در مراکز مختلف با آنها صحبت کردهام و یکی از بزرگترین مشکلات را که به شکاف نسلها تبدیل شده است در نبود الگویی متناسب با زندگی دختران دیدهام. معتقدم در مشهد مقدس و در حوزه زنان همگرایی وجود ندارد و این فاصله باعث شده است برنامههای مدون و پیوسته که به رشد فرهنگی در خانوادهها کمک میکند کمتر به نتیجه برسد در صورتی که ظرفیت و معنویت بالای مشهد میتواند زیرساخت مناسبی برای کل کشور باشد.
باید زیر سایه امام رضا (ع) و با اعتقاد به ولایت فقیه، به عقاید متفاوت یکدیگر احترام بگذاریم و برای کمک به نسل جوان که برای رسیدن به هویت مستقل سردرگم است، برنامهریزی کنیم. در خراسان رضوی بیش از ۱۰۰ بانوی شهید وجود دارند که کمتر کسی از ایشان مطلع است. حتی تصویر برخی از این بانوان هم وجود ندارد. این بانوان شهید الگوی بینظیری هستند که باید تابآوری و بصیرت را از آنان آموخت و در زندگی به کار گرفت. ما باید صبوری و تابآوری را با الگوهای درست به فرزندانمان نشان میدادیم سپس از آنها انتظار رفتار مناسب میداشتیم. طی ۲ دهه گذشته، تحول عظیمی زندگی خانوادههای ایرانی را تغییر داد. ما گسست بین نسلی را جدی نگرفتیم. این روزها فاصله بین مادران و دختران باعث آسیبهای جدی شده است. این دیگر به چند خانواده محدود نمیشود و هرروز شاهد نوعی آسیب جدید و متناسب با شرایط روز هستیم. حتی رسانههای دستاندرکار حضور زنان را به طور واقعی و دلسوزانه کار نکردند و فعالیتهای حوزه زنان با موازیکاری بینتیجه باقی ماند.ای کاش با احترام به باورهای یکدیگر خشممان را نسبت به هم کنترل میکردیم و میتوانستیم در کنار هم بهتر کار کنیم. من هیچ قشری را از دیگری برتر نمیدانم و ریشه آسیبهای اجتماعی را که این روزها کیان خانواده را نشانه گرفته است در نبود مهارتهای گفتگو با یکدیگر میدانم. پیشنهاد میکنم زنان در کنار یکدیگر در زمینه اقتصاد و فرهنگ در مشهد با جدیت بیشتری وارد شوند و مسئولان در کنار جوانان ایدههای نو را پیاده کنند. باید حلقه مفقوده در زنان را پیدا کنیم. الگوهای ما باید جوانپسندانه باشد.
در مشهد بانوی آزادهای وجود دارد که ۲ سال در استخبارات عراق تحت شکنجه بوده است و با تابآوری و صبوری، زینبوار زندگی کرده است. حالا که جوانترها کمتر به خواندن کتاب علاقه نشان میدهند، با ساخت کلیپهایی از این اسوههای مقاومت و تأثیرگذار در فضای مجازی ساخته شود. آنها را با زنانی که از زندگی و جانشان گذشتهاند بیشتر آشنا کنیم، اما متأسفانه کمکاریهای رسانهای در حوزه زنان باعث شده است دخترهای ما از آنچه در همسایگیشان میگذرد بیخبر باشند. ما زنان موفق را در شهر کمتر دیدیم و کوچکترین خبر و آسیب اجتماعی را زبانبهزبان چرخاندیم. حال و در شرایط فعلی تنها چاره راه وحدت میان مسئولان و استفاده از نیروی زنان جوانی است که معتقدند میتوان با ایستادگی در کنار هم جامعه را به آرامش دعوت کرد.