سه میلیون ساعت کار فرهنگی

راد- شریفی | شهرآرانیوز؛ (حسینی باشیم، نه هیئتی!) این شعار رضا احمدی، سرپرست کانون حسینیه رهروان روح‌ا...، است که بار‌ها ما بین گفتگو بر آن تأکید می‌کند. کانونی که خودش سال ٧٤ با همراهی خانواده شهدا تشکیل می‌دهد و حالا ٣٦هیئت زیر نظر این حسینیه در حال فعالیت هستند که در کنار هم بالغ بر ٣میلیون ساعت کار فرهنگی انجام داده‌اند، هفت هزار نفر توسط این کانون عازم کربلا شده‌اند و... رضا احمدی حالا همه این‌ها را مدیون تفکری می‌داند که پشت این هیئت وجود دارد. تفکری که وابسته به این مکان نیست و اگر روزی در این حسینیه بسته شود... باز هم راه خودش را می‌رود. به این حسینیه واقع در خیابان شهید رستمی آمده‌ایم تا با سرپرست این کانون رضا احمدی، فرزند شهید محمدعلی احمدی، گفتگو کنیم.

 

 

علاقه من به حضور در هیئت‌ها از همان سن و سال کودکی شکل گرفت. پدرم که شهید شد هیئت شهدای رضاییه مراسمی برای پدرم ترتیب داده بودند و مداح آن هیئت در آن مراسم حرف‌هایی درباره شهدا گفت که روی من تأثیر زیادی گذاشت. همان جا به مادرم گفتم که یک روز می‌خواهم مداح شوم و توی هیئت‌ها فعالیت کنم. اولین هیئتی هم که به آن وارد شدم همین هیئت شهدای رضاییه بود. بعدتر وارد هیئت‌های دیگر هم شدم. رفته رفته مداحی را هم آموختم و مداحی کردم.

 

 

سال ١٣٧٤ تصمیم گرفتم با جمعی از خانواده شهدا یک هیئت جدید تأسیس کنم. مجموعه‌ای با سه هزار نفر جمعیت و با هدف ترویج فرهنگ شهادت. مجموعه‌ای که به هیچ نهاد و جناحی وابسته نباشد، به وادی سیاست و اقتصاد ورود نکند و فقط فعالیت فرهنگی داشته باشد.

 

 

حالا که ٢٥سال از تأسیس این کانون و حسینیه می‌گذرد، کانون ٣٦هیئت در اقصی نقاط شهر دارد که ١٠ تا از آن در منطقه ۶ هستند. ما تا به امروز بالغ بر ٣میلیون ساعت کار فرهنگی انجام داده‌ایم. هفت هزار نفر را از طریق وام قرض الحسنه و کمک‌های مردمی عازم کربلا کرده‌ایم، کلی کلاس رایگان برای خانواده شهدا برگزار کرده‌ایم، از مداح‌های معروف کشوری مثل آقای میرداماد، آقای آهنگران، آقای بنی‌فاطمه و... برای مداحی در مراسم‌ها دعوت کرده‌ایم و... حتی برای دهه آخر صفر و شهادت امام رضا (ع) امسال مراسمی ویژه در فضای باز جلوی حسینیه با رعایت پروتکل‌های بهداشتی داریم و قرار است حاج صادق آهنگران مداح این مراسم باشند.

 

 

اما بیشتر فعالیت ما در روز‌های شیوع ویروس کرونا و تعطیلی و بسته‌شدن در این حسینیه شکل گرفت. چراکه ما وابسته به این مکان نبودیم بلکه مبنای کارمان را هدف و تفکر پشت آن قرار دادیم و به همین منظور دست روی دست نگذاشتیم فعالیت‌های زیادی را در دستورکارمان قرار دادیم. توزیع ١٨٠٠بسته معیشتی، توزیع ٥٠هزار ماسک، توزیع ٥٥هزار غذای گرم و...

 

 

از مهم‌ترین ویژگی‌های هیئت ما حضور فعال خانم‌هاست. حالا ٢٦نفر از سرپرست‌ها خانم‌ها هستند که هر کدام در نقطه‌ای از شهر هیئتی را مدیریت می‌کنند و هر کدام شرح وظایفی دارند. این خانم‌ها هم بیشتر از خانواده شهدا هستند که چهره‌های شاخص هم بین آن‌ها دیده می‌شود. مثل همسر شهید کاوه، همسر شهید ترابی و... حالا بیشتر کار فرهنگی کانون بر دوش همین خانم‌هاست. آموزش قرآن و احکام، برگزاری مراسم یادواره شهدا، برگزاری اردو‌های رایگان، سرکشی از خانواده شهدا و جانبازان و... این‌ها گوشه‌ای از فعالیت‌های این بانوان است. اما مهم‌ترین اقدام اخیر این روز‌های خانم‌ها طرحی است به نام طرح پدران مادی و معنوی به این نحوکه هر خانم هیئتی که استطاعتش را داشته باشد سرپرستی خانمی سرپرست خانوار را برعهده می‌گیرد تا به او و فرزندانش کمک مادی و معنوی برساند.

 

 

علاوه بر همه این‌ها هیئت ما یک گروه شصت نفره دارد که اتاق فکر هیئت محسوب می‌شوند. آدم‌های مختلف از پزشک و مهندس تا مداح و روحانی... از قم بگیرید تا تهران...، اما همه افراد نخبه‌ای هستند که در زمینه هیئت‌داری صاحب نظر هستند و می‌توانند در این باره کتاب چاپ کنند. من همیشه با این افراد در حال گفتگو هستم تا ریزترین نکات هم در هیئت رعایت شود و مسیری که طی می‌شود درست و اصولی باشد. موضوع اخیری هم که ما در همین اتاق فکر درباره آن بحث کردیم، این بود که رعایت چه نکاتی در یک هیئت لازم و ضروری است؟ با این همه فکر و ایده و کار فرهنگی مختلف به این نتیجه رسیدیم که اگر هیئتی به نماز و قرآن اهمیت ندهد یک جای کارش می‌لنگد. به همین دلیل از محرم امسال تصمیم گرفتیم هر مراسمی که برگزار می‌کنیم در ابتدا با نماز جماعت آغاز شود و قرآن هم سرلوحه کارمان باشد. در آخر آرزوی من این است که بتوانم دانشکده‌ای قرآنی وابسته به این هیئت تأسیس کنم تا خانواده شهدا در آن تحصیل کنند و این هیئت تمام قرآنی باشد.