خودداری برخی مشاوران املاک از ارائه برگه رسمی معامله | قولنامه هست، اما هولوگرام ندارد! به فرد گرمازده آب‌قند و شربت ندهید ذخایر خونی خراسان رضوی رو به کاهش است رئیس سازمان هواشناسی: خشکسالی با بارورسازی ابر‌ها درمان نمی‌شود آیا استعفای رئیس صندوق بازنشستگی کشوری صحت دارد؟ خسارت ۱۴ هزار میلیارد تومانی مصرف دخانیات بر نظام سلامت زمین لرزه ۴ ریشتری در عسلویه بوشهر (۵ مرداد ۱۴۰۴) اهدای عضو بانوی جوان مرگ مغزی در مشهد به ۶ بیمار زندگی دوباره بخشید (۵ مرداد ۱۴۰۴) ویدئو | ورود گرد و خاک شدید به مشهد از سمت جاده کلات (۵ مرداد ۱۴۰۴) رئیس سازمان نظام پرستاری کشور مطرح کرد: کاهش میزان مهاجرت پرستاران | فوق‌العاده خاص روی میز دولت مانده است آمادگی هلال احمر خراسان رضوی برای خدمت‌رسانی در ایام اربعین ضرورت اصلاح جدی ساختار هیئت‌های بدوی و تجدیدنظر تامین اجتماعی در مشهد و خراسان رضوی پیش‌بینی دقیق هواشناسی با برج راداری مشهد بازنشستگان خطاب به مدیرعامل تأمین‌اجتماعی: مگر معوقات بازنشستگان چقدر است که پرداخت آن را چهار ماه عقب انداخته‌اید ورود حدود ۳۰ هزار معلم جدید به مدارس از مهر ۱۴۰۴ | ادامه فعالیت ۴۰ درصد از فرهنگیان بازنشسته کشف محموله بزرگ مواد اولیه ساخت موادمخدر صنعتی توسط پلیس مرزبانی از معوقات حقوق فروردین ۱۴۰۴ بازنشستگان تأمین‌اجتماعی چه خبر؟ مرمت قدیمی‌ترین مدرسه تاریخی کاشمر از ابتدای مرداد ۱۴۰۴ شر مهندس سارق از  سر خودرو‌های مشهد کم شد موزه ملی ملک پس از جنگ ۱۲ روزه بازگشایی شد (۵ مرداد ۱۴۰۴) معاون تربیت‌بدنی آموزش و پرورش: سرانه فضای ورزشی مدارس باید به یک مترمربع برسد جاده هراز مسدود می‌شود + جزئیات بازنشستگان تأمین اجتماعی و مستمری‌بگیران همچنان در انتظار صدور فیش معوقات حقوق فروردین ۱۴۰۴ تخلفات ثبت شده در QRکدهای نصب شده در مدارس پیگیری شدند خدمات غیرحضوری تأمین اجتماعی به معنای تغییر محل مراجعه از شعبه به کارگزاری نیست مدیران مدارس حق ندارند از ثبت‌نام دانش‌آموزان ضعیف امتناع کنند مرحله دوم وام ضروری بازنشستگان کشوری چه زمانی پرداخت می‌شود؟ طراحی بسته ملی بازیابی روانی کودکان پس از جنگ ۱۲ روزه
سرخط خبرها

با کرونا، جنسمان جور شد

  • کد خبر: ۵۰۵۸۳
  • ۰۳ آذر ۱۳۹۹ - ۱۶:۴۱
با کرونا، جنسمان جور شد
زهیر موسوی - روزنامه‌نگار
وقتی حرف از خاطره‌بازی می‌شود، بیشتر ما یاد دهه ۶۰ می‌افتیم؛ دهه‌ای که بچه‌هایش در طول عمر خود آن‌قدر بالاوپایین زندگی را دیده‌اند، ببخشید فقط پایین زندگی را دیده‌اند که می‌شود برای هر زندگی یک رمان بلند نوشت.

ما وقتی متولد شدیم، جنگ بود. وقتی به مدرسه رفتیم، در میز‌های چهارنفره نشستیم. در دانشگاه پشت کنکور ماندیم. جوانی‌مان هم با تحریم گذشت و نسلی هستیم که قیمت‌ها مانند زندگی‌مان، ثبات نداشت.

در کودکی‌مان در عروسی بچه‌های دهه ۵۰ شرکت کردیم و در جوانی هم به عروسی بچه‌های دهه ۷۰ رفتیم، اما خودمان... همه این‌ها گذشت و ما بازهم امیدی برای آینده داشتیم.

دلمان به عزیزانمان خوش بود و زندگی در جریان بود، اما از اسفند سال گذشته، شرایط در کشور و همه جهان متفاوت شد. ویروسی عجیب به نام کرونا که از بچه دوساله تا سالمند نودساله نامش را شنیده‌اند، همه زندگی ما را تحت‌تأثیر خود قرار داد.

گویی بچه‌های دهه ۶۰ برای تجربه متفاوت زندگی خود همین یک قلم را کم داشتند که جنسشان جور شود. کرونا آمد و اوایل، هرکسی برای درمان آن تجویزی داشت. اکثر ما هم عاشق شایعه هستیم.

اصلا گاهی دنبال شایعه می‌گردیم و از خبردار شدن آن هم لذت می‌بریم؛ مثلا با یک تجویز زنجبیل در فضای مجازی، قیمت آن تا یک‌میلیون تومان هم رسید، دیگر بگذارید از روغن بنفشه حرفی نزنم. درواقع با کرونا روش زندگی همه ما فرق کرد و حیات ما با ماسک و یک الکل جیبی، شکلی متفاوت به خود گرفت.

تا قبل از همین اسفند، پارسال کمتر دست‌هایمان را می‌شستیم و شاید کمترکسی یادش باشد که آخرین‌بار چه زمانی وسایلش را ضدعفونی کرده است، اما این روز‌ها ضدعفونی روزانه وسایل مانند گوشی تلفن‌همراه، تبدیل به امری طبیعی در زندگی‌مان شده است.


شرایط در دوران کرونا واقعا سخت است، اما ما بازهم یاد گرفتیم استقامت کنیم؛ البته استقامت دربرابر بعضی چیز‌ها خیلی سخت است. فکر کن تمام این مدت نتوانی به خانه پدر و مادرت بروی و اگر هم با رعایت همه نکات و دستورالعمل‌های بهداشتی رفتی، حق نداری آن‌ها را در آغوش بکشی تا برای لحظه‌ای همه دردهایت را فراموش کنی.

نمی‌دانم، شاید کرونا باعث شد بیشتر قدرشان را بدانیم. شاید کرونا دلمان را بیشتر برای هم تنگ کرده است، اما یادمان باشد با همه این بدی‌ها، هنوز اگر پدر و مادرمان در کنارمان هستند، این یعنی نعمتی که باید قدرش را بدانیم. نکند آن‌ها را در غربت به خاک بسپاریم؛ غربتی که تا عمر داریم، فراموشش نخواهیم کرد.

با همه این احوال، کرونا سرانجام تمام می‌شود، اما دنیای بعد از کرونا دیگر مانند قبل از آن نخواهد بود. قطعا بازهم، همه ما وسواس ضدعفونی خواهیم داشت. شاید دیگر روابطمان مانند قبل نباشد و شاید حالمان هم مثل قبل خوب نباشد، اما بازهم باید بدانیم که این زندگی در جریان است. درواقع دوران کرونا از آن برهه‌هایی در زندگی ما دهه‌شصتی‌ها‌ست که هیچ‌وقت فراموش نمی‌شود و در آینده از خاطراتش برای کودکانمان خواهیم گفت، اما امیدوارم هیچ‌گاه آلبوم عکس‌هایمان را برای کودکانمان نیاوریم که بگوییم این عزیزمان را به‌دلیل توجه نکردن به دستورالعمل‌های بهداشتی و سهل‌انگاری از دست دادیم.
گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->