سرنوشت سینما اطلس مشهد چه می‌شود؟

امیری|به گزارش شهرآرانیور - وقتی ۱۳ بهمن ۹۶ سینما «اطلس» مشهد افتتاح شد، برای اولین‌بار مردم حاشیه شهر مشهد از جمله ساکنان مناطقی چون سیدی، کوشش، ایمان و... صاحب سینما شدند. پیش از آن سینما «شهر قصه» در گلشهر مشهد هم چنین امیدواری و خوش‌حالی‌ای را برای ساکنان آن محدوده حاشیه‌نشین به ارمغان آورده بود، اما آن تجربه کوتاه‌مدت چندان پایدار نبود و با افتتاح سینما اطلس در آن مجتمع تجاری پرزرق‌وبرق که خود چون گوهری آبی در دشتی بزرگ خودنمایی می‌کرد، بخشی از حاشیه شهر مشهد، خود را صاحب سینما می‌دانستند.

 

مردم از سینما بسیار خوب استقبال کردند و به این ترتیب نام سینما اطلس نه‌تنها بر سر زبان‌ها افتاد که رقیب جدی قدیمی‌ترین و مهم‌ترین سینمای دولتی مشهد، یعنی سینما «هویزه»، نیز شد.

 

از همین رو افتتاح سینما اطلس و سرمایه‌گذاری برای آن فراتر از یک رویداد هنری برای مشهد محسوب می‌شود. شاید بهتر باشد بگوییم فراتر از یک رویداد هنری در مشهد تا قبل از شروع کرونا.

 

تعطیلی مراکز فرهنگی و هنری از جمله سینماها از مهم‌ترین پیامدهای اثرگذار کرونا بر فرهنگ و هنر این شهر بوده است. سینماها به‌ویژه سینماهای خصوصی از جمله همین سینما اطلس خیلی تلاش کردند تا سرپا بمانند، اما کرونا شوخی‌بردار نبود و ‌نیست.

 

حالا چند روزی است خبر واگذاری سینما اطلس در رسانه‌های شهری منتشر شده است. این خبر را یک‌بار معاون اداره کل ارشاد خراسان رضوی تکذیب کرد، اما چند روز بعد دوباره همین خبر مطرح شد و این‌بار مسئولان ارشاد نیز خبری از ماجرا نداشتند و قرار شد استعلام ماجرا را از مالک سینما بگیرند. از سوی دیگر مالک نیز به‌هیچ‌وجه پاسخگو ‌نیست. اگرچه یک‌ منبع آگاه که تمایلی ندارد نامش آورده شود، این واگذاری را تأیید کرده است، هنوز به‌صورت رسمی خبری اعلام نشده است.

 

مالک پروژه تلفن و پیامکی را دراین‌باره پاسخ نمی‌دهد، شاید به این دلیل که خود مالک هم می‌داند این واگذاری چه معنایی می‌تواند در بر داشته باشد.

 

در نگاه اول می‌توان این‌گونه حدس زد که با تغییر مالک سینما، کاربری سینما تغییری نمی‌کند و پس از پایان‌یافتن مسئله کرونا، دوباره روزها و شب‌های پرشور سینما را در این بخش حاشیه‌ای شهر شاهد خواهیم بود. در این صورت برای مخاطبان سینما چه اهمیتی دارد که مالک فلان سرمایه‌دار باشد یا فلان آدم فرهنگی.

 

اما این ماجرا روی دیگری هم دارد، یعنی مالک می‌تواند با طی‌کردن مراحلی قا‌نونی به‌طور کلی کاربری این مکان را تغییر دهد. در اینجا قصه کلا عوض می‌شود و فقط سینما در حاشیه شهر به یک بازار دیگر یا هر کاربری دیگری که قانون اجازه بدهد، تبدیل می‌شود. این یعنی تکه‌ای از شهر که چند سالی مزه فیلم‌دیدن در سینما را در کنار دغدغه‌های خاص زندگی در حاشیه شهر چشیده بود، دچار نوعی سرخوردگی فرهنگی می‌شود. یک خاطره که تلخ و شیرینی‌اش به یک اندازه است.

 

امیدواریم حالا که مالک محترم پاسخ تلفن‌ها را نمی‌دهد و اجازه نمی‌دهد موضوع برای همگان روشن شود، به این بخش ماجرا هم فکر کند. اینکه هنگام ساخت اطلس بزرگ، کدام پروژه فرهنگی در این مجتمع بزرگ باعث شد کارها تسهیل و مجوزها راحت‌تر صادر شود؟ همچنین به مردمی که دست‌کم نزدیک‌بودن مسیر سینما دلیلی بود برای آشنایی‌شان با پرده سینما.